Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018


  

   “…σιγά μην φοβηθώ…”

  Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες μιας προσπάθειας της ακροδεξιάς να χύσει το φασιστικό της δηλητήριο μέσα στα σχολεία.  Συγκεκριμένα, είδαμε καταλήψεις σχολείων με εθνικιστικά και φασιστικά συνθήματα, για το Μακεδονικό ή για το θάνατο του Κατσίφα, πορείες μαθητών σε πόλεις της Β. Ελλάδας, ακόμα και στοχοποίηση μαθητών και εκπαιδευτικών από φασίστες. Σα να μην έφτανε αυτό τις επόμενες μέρες έχει κυκλοφορήσει στα social media κάλεσμα για πανελλαδική μέρα καταλήψεων με ανάλογο περιεχόμενο. Όλα αυτά τη στιγμή, που είχαμε δει να ξεπηδά το προηγούμενο διάστημα μια αυθόρμητη κίνηση από μαθητές-μαθήτριες σε όλη την Ελλάδα, ενάντια στο νομοσχέδιο Γαβρόγλου για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση : ένα νομοσχέδιο, το οποίο σε σύμπλευση με τις επιταγές της ΕΕ, επιχειρεί να διαλύσει τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς και την εργασιακή της προοπτική, μετατρέποντας το λύκειο σε εξεταστικό κάτεργο, και σπρώχνοντας την πλειοψηφία των μαθητών από λαικές οικογένειες στην υποβαθμισμένη τεχνική εκπαίδευση και στην εκμετάλλευση της μαθητείας.
…ο ρόλος τους
  Ποιο είναι λοιπόν το περιεχόμενο των υποκινούμενων αυτών καταλήψεων και κινητοποιήσεων; Οι άδειες από κολατσιό τσάντες, οι κρύες αίθουσες,  τα κενά των καθηγητών, η έλλειψη σχολικής στέγης, το εξεταστικό μαρτύριο των μαθητών, το αίσχος της μαθητείας ως σύγχρονης μορφής δουλείας; Τίποτα φυσικά από όλα αυτά. Με πρόσχημα το μακεδονικό προσπαθούν να στρέψουν τους μαθητές να φωνάξουν συνθήματα κενά από διεκδικήσεις και γεμάτα μίσος για τους γειτονικούς λαούς και να την αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά της προβλήματα. Θέλουν να σπείρουν στη νεολαία ακραίες εθνικιστικές αντιλήψεις και διεκδικήσεις και να γαλουχήσουν μία νέα γενιά εθνικιστών. Αντί για την προώθηση των ιδεών για τη φιλία και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, για τη συνεργασία για το κοινό συμφέρον απέναντι στον ιμπεριαλισμό, το ΝΑΤΟ και των μεγάλων πολυεθνικών μονοπωλίων, καλλιεργούν το μίσος και τον πόλεμο μεταξύ των φτωχών.

από Decomposition, γραφιστικά από Jnk2007 Artworks,
 για Εκδόσεις του Κάμπου. 
 Μπροστά σε όλη αυτή την κατάσταση βλέπουμε γονείς και εκπαιδευτικούς που στηρίζουν ή αδιαφορούν. Βλέπουμε τα ίδια Μ.Μ.Ε που αδιαφορούσαν για τους μαθητές που διεκδικούσαν ζεστές αίθουσες χωρίς κενά εκπαιδευτικών και φραγμούς, να προβάλουν τα εθνικιστικά καλέσματα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από την άλλη σιωπά και  συνεχίζει να πράττει πιστά τις εντολές  ΝΑΤΟ-ΕΕ δίνοντας το δικαίωμα στην ακροδεξιά να διατυμπανίζει πως τα μέτρα λιτότητας και η καταπάτηση των δικαιωμάτων μας γίνεται από μία κυβέρνηση «Αριστεράς».

…η απάντηση μας
   Η προσπάθεια λοιπόν εισχώρησης της φασιστικής προπαγάνδας στην νεολαία πρέπει να βρει όλο τον κόσμο της εκπαίδευσης έτοιμο να απαντήσει. . Να μην επιτρέψουμε την πατριδοκαπηλεία και την εθνικιστική τύφλωση να σπείρει το διαιρετικό μίσος ανάμεσα στους μαθητές μας και να επιβάλλει τη ρατσιστική στοχοποίηση μεταναστών. Να πούμε καθαρά ότι το πρόγραμμα της ΧΑ και του φασισμού έχει δοκιμαστεί: ο «υπαρκτός φασισμός» ήταν οι εικόνες ολέθρου από τις καταστροφές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα πεινασμένα παιδιά της Κατοχής, το Ολοκαύτωμα των Εβραίων μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν, τα καμένα χωριά από τους Γερμανούς, το Δίστομο… Ως μελλοντικοί εκπαιδευτικοί να δείξουμε ποιος είναι ο εχθρός μας, είναι το μαύρο μέτωπο κυβερνήσεων-ΕΕ-ΝΑΤΟ και τα πιστά του τσιράκια, οι φασίστες. Απέναντι σε αυτούς να παλέψουμε για μια παιδεία στα μέτρα μας, στα μέτρα του λαού, για μια δουλειά με αξιοπρέπεια, ασφάλιση και δικαιώματα. Είμαστε αλληλέγγυοι με τους πρόσφυγες και τους κατατρεγμένους του πολέμου. Παλεύουμε για την ειρήνη και τη διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών, δεν θα πολεμήσουμε για τις πολυεθνικές και τα κέρδη τους. Δεν θα γίνουμε οι εκπαιδευτικοί που θέλει το σύστημα, αλλά αυτοί που έχει ανάγκη ο λαός μας.

…χρέος στο μέλλον μας και στους μαθητές μας οι διεκδικήσεις για:

-Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία στο ύψος των αναγκών μας. Δημόσια και δωρεάν παιδεία χωρίς ταξικούς φραγμούς.

-Να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο Γαβρόγλου για το Νέο Λύκειο

-Ενιαίο, δημόσιο, δωρεάν 12χρονο σχολείο με δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά. Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και εξ ολοκλήρου στο Υπουργείο Παιδείας.

-Μόνιμους, μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών τώρα για την κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών, με βάση την προυπηρεσία και την ημερομηνία λήψης του πτυχίου. Όχι στο προσοντολόγιο.

-Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών- πλήρη δικαιώματα.

- Κατάργηση του πλαισίου αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών.

-  Κάτω ο νόμος Γαβρόγλου - καμία συγχώνευση ΑΕΙ με ΤΕΙ. Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους και για όλες, με ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε βαθμίδα.

-Καμία διάσπαση του ενιαίου πτυχίου, ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με συνολική επιστημονική εποπτεία και επαγγελματικά δικαιώματα. Πτυχίο μοναδική προυπόθεση για δουλειά.

-Μόνιμη και σταθερή δουλειά, με αυξήσεις στους μισθούς, με πλήρη δικαιώματα και συλλογικές συμβάσεις εργασίας

– Πάλη για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΟΟΣΑ

-Ειρήνη και φιλία μεταξύ των λαών, όχι στον πόλεμο, στον ιμπεριαλισμό, τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Έξω το ΝΑΤΟ και ο στρατός από τα πανεπιστήμια! Λεφτά για την παιδεία και όχι για το χρέος, τον πόλεμο, και τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς!


Να μετατρέψουμε την εθνικιστική φιέστα στις 29/11 σε πανελλαδική μέρα πολύμορφης δράσης ενάντια στον φασισμό και τον εθνικισμό, από κοινού με μαθητές και εκπαιδευτικούς! 


                                                                                                                    Α.Ρ.Π.Α.   Ε.Α.Α.Κ.



Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Φοιτητικές εκλογές 2018

Γιατί να πάω να ψηφίσω;   //////////////////////////   τι διακυβεύεται;

Στις φοιτητικές εκλογές εκλέγονται οι «εκπρόσωποι των φοιτητών», δηλαδή το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Φοιτητών. Ο Σύλλογος Φοιτητών είναι το αντιπροσωπευτικό σου όργανο, με λίγα λόγια παίρνει αποφάσεις για τις σπουδές, το πανεπιστήμιό, το μέλλον σου. Αν δεν ψηφίσεις, ουσιαστικά αφήνεις άλλους να αποφασίζουν για σένα. Επίσης, στις εκλογές αποτυπώνεται το πολιτικό στίγμα που δίνει η νεολαία σε κεντρικό επίπεδο.

Και γιατί να ψηφίσω Α.Ρ.ΠΑ. – Ε.Α.Α.Κ.;

  •            Γιατί απέναντι στη λογική των «εκπροσώπων» που αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα, απέναντι στη λογική του να έχεις λόγο για το Σύλλογο μία φορά το χρόνο στις εκλογές, εμείς θέλουμε όλη την εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις. Εκεί όπου ο καθένας και η καθεμία έχει ισότιμο λόγο και δικαίωμα στις αποφάσεις. Γιατί θέλουμε Σύλλογο ενεργό, Σύλλογο ασπίδα για τα δικαιώματά μας που τίθενται καθημερινά υπό αμφισβήτηση. 
  •            Για να στείλουμε μήνυμα ανυπακοής και αντίστασης ενάντια σε αυτούς που πιστεύουν ότι η νεολαία ξόφλησε, ότι θα υποταχτεί στο μαύρο μέλλον της ανεργίας, της μετανάστευσης και της φτώχειας που ετοιμάζουν για εμάς. Γιατί κόντρα στο δόγμα του «δεν υπάρχει εναλλακτική» η ΕΑΑΚ εκφράζει το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που λέει ότι το πράγμα μπορεί να πάει αλλιώς, που παλεύει για μια άλλη προοπτική για τη γενιά μας. Προοπτική που περνάει μέσα από το συλλογικό αγώνα ενάντια στις λογικές του ατομικού δρόμου, της υποταγής, του ανταγωνισμού και της λαμογιάς που εκφράζει η ΔΑΠ και η ιδεολογία της!
  •            Γιατί η αποχή δεν καταδικάζει κανέναν ούτε στέλνει μήνυμα αντίδρασης, αντίθετα δείχνει ότι η νεολαία αδιαφορεί ή ακόμα χειρότερα, συναινεί σε όσα της επιβάλλουν!

Στις μάχες της Γενιάς μας δε θα απέχουμε!
ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

στηρίζουμε - ψηφίζουμε 
ΑΡΠΑ ΕΑΑΚ

Θα αφήσεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα;

Όσο πλησιάζουν οι φοιτητικές εκλογές ξεκινάνε διάφορες συζητήσεις για το κατά πόσο είναι χρήσιμες οι φοιτητικές παρατάξεις στις σχολές, πώς υπονομεύουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου και για το πώς οι παρατάξεις είναι η πηγή όλων των κακών. Αυτές οι συζητήσεις φτάνουν στο συμπέρασμα ότι λύση είναι η αδιαφορία ή η αποχή από τις κάλπες.

Ποιος πραγματικά φταίει για τα προβλήματα του πανεπιστημίου;
Τα πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούνται με αποτέλεσμα να γίνονται περικοπές στην φοιτητική μέριμνα (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση), ενώ ψηφίζονται συνεχώς νομοσχέδια από τις διάφορες κυβερνήσεις που η μία υπονομεύει το πανεπιστήμιο περισσότερο από την άλλη. Η διάλυση της δημόσιας - δωρεάν εκπαίδευσης είναι η πραγματικότητα που υπάρχει τα τελευταία χρόνια και ήρθε να ενισχυθεί με το νόμο Γαβρόγλου. Ένα νόμο αναγκαίο για να γίνει το πανεπιστήμιο πεδίο κερδοφορίας για τους ιδιώτες. Με βάση την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια,   οι επιχειρήσεις έχουν εδραιώσει την παρουσία τους στις διάφορες λειτουργίες επιβάλλοντας τους δικούς τους όρους προκειμένου το δημόσιο(;) και δωρεάν(;) πανεπιστήμιο μας να είσαι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικό και επικερδές

Σε κάποιον μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως καλό να υπάρχουν εταιρείες στις σχολές γιατί θα δώσουν λεφτά στο τμήμα (εκεί που δεν δίνει το κράτος) και μπορεί να έχει μετά ένα εργασιακό μέλλον στην εταιρεία αυτή. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η εταιρεία παράγει έργο με την απλήρωτη εργασία φοιτητών, καρπώνεται την έρευνα τους χρησιμοποιώντας και τσάμπα υποδομές από τα τμήματα, και προφανώς επηρεάζει το πρόγραμμα σπουδών προς την κατεύθυνση που επιλέγει κάθε φορά να επενδύσει για να αντλήσει κέρδος και όχι προς τις ανάγκες της κοινωνίας. Επίσης για τους εργαζόμενους σε εργολαβίες (που αναλαμβάνουν υπηρεσίες όπως φύλαξη-καθαριότητα) οι συνθήκες είναι οι χειρότερες με ελαστικά ωράρια, τον φόβο της απόλυσης ανά πάσα στιγμή και χάλια μισθούς. Ταυτόχρονα στο πανεπιστήμιο κοστίζει πολλαπλάσια λεφτά η εργολαβία από το να προσλάβει το ίδιο το πανεπιστήμιο τους εργαζόμενους που χρειάζεται. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες φοιτητές αδυνατούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους είτε επειδή εργάζονται είτε γιατί επιστρέφουν στις πόλεις τους είτε και τα δυο. Το δικαίωμα στην μόρφωση είναι πια πολυτέλεια.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως παράταξη της ΝΔ και υπερασπιστής των επιχειρηματικών συμφερόντων είναι ο βασικός εκφραστής αυτής της πολιτικής στα πανεπιστήμια. Η ΔΑΠ μιλά για επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και την «προετοιμασία» των φοιτητών για την αγορά εργασίας (ποια αγορά εργασίας άραγε, όταν το ποσοστό ανεργίας στους νέους αγγίζει το 64%) και ενθαρρύνει τους φοιτητές να μην συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πολιτική διαδικασία επιθυμώντας άβουλες και ανενημέρωτες μάζες, που τους απασχολεί μονάχα το πτυχίο τους ή τα διάφορα «προσόντα» που πρέπει να μαζέψουν και καθόλου το μέλλον του Πανεπιστήμιου ή του διπλανού τους. Στοχεύει στη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων αφαιρώντας την δυνατότητα από τους φοιτητές να διεκδικούν και να επιβάλλουν τις ανάγκες τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση της ΔΑΠ Παιδαγωγικού. Με βάση τις περσινές εκλογές η ΔΑΠ είχε αυτοδυναμία στο Διοικητικό Συμβούλιο στο οποίο επέβαλε τους δικούς της νόμους με το έτσι θέλω. Αρνούνταν τη σύγκλησή του, έκρυβε τη σφραγίδα προκειμένου οι αποφάσεις που δεν την συνέφεραν να βγαίνουν άκυρες, έβαζε εμπόδια στη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης. 

Την ίδια στιγμή, οργανώνει σεμινάρια επιχειρηματικότητας, βραδινές εξόδους σε μπουζούκια, εκδρομές στο Μπάνσκο για σκι δείχνοντας σε όλους πόσο πολύ αφουγκράζεται τα προβλήματα κάθε φοιτητή. Ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγεται και κερδίζει δύναμη στους συλλόγους είναι το γνωστό πελατειακό σύστημα των σημειώσεων, των πιστοποιητικών παρακολούθησης σεμιναρίων, των κερασμένων ποτών κλπ. Η αποχή λοιπόν όχι μόνο δεν πλήττει το κομματικό σύστημα που προωθεί η ΔΑΠ αλλά την ευνοεί αφού της επιτρέπει να αποκτά δύναμη μέσω των πελατειακών σχέσεών της  και να διαχειρίζεται το Σύλλογο ανάλογα με τα συμφέροντά της. 

Από εκεί και πέρα, η αποχή και η έλλειψη πολιτικής άποψης ειδικά σε τέτοια κρίσιμη περίοδο δίνει το ελεύθερο να αποφασίζουν άλλοι για εμάς. Είναι επιλογή που σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης της νεολαίας. Ίσα ίσα στέλνει μήνυμα αποδοχής και συναίνεσης σε όσα μας ετοιμάζουν ή μας έχουν ήδη φέρει, αφού η στοχοποίηση και εξαθλίωση της νεολαίας είναι αποτέλεσμα πολιτικών που επιβάλλονται όσο εμείς δε στέλνουμε μήνυμα καταδίκης και ανατροπής τους. Η κυβέρνηση, τα συστημικά κόμματα, οι διοικήσεις του πανεπιστημίου και όλοι αυτοί που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς τρίβουν τα χέρια τους όταν οι φοιτητές/τριες απαξιώνουν τα ίδια τους τα συλλογικά όργανα.

Γιατί να ψηφίσω ΕΑΑΚ;
Γιατί για εμάς οι εκλογές είναι πολιτική διαδικασία και αναμέτρηση αντιλήψεων και όχι καφέδων, γνωριμιών, και κομματικών υποσχέσεων. Γιατί απέναντι στη λογική της εκπροσώπησης και των ειδικών που αποφασίζουν για τους φοιτητές εμείς προβάλλουμε την άμεση δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων όπου ο κάθε φοιτητής και η κάθε φοιτήτρια μπορεί να συμμετέχει ισότιμα στη λήψη των αποφάσεων. Γιατί θέλουμε έναν σύλλογο ενεργό στα χέρια όλων των φοιτητών, σύλλογο ανεξάρτητο από τις κυβερνητικές παρατάξεις και την πολιτική τους, σύλλογο που βάζει μπροστά και επιβάλλει τα δικαιώματα και τις ανάγκες των φοιτητών κόντρα στον ψεύτικο ρεαλισμό, τις μειωμένες απαιτήσεις και την υποταγή.


ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΜΗΝ ΚΑΤΣΕΙΣ ΣΠΙΤΙ…
 ΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

Διακήρυξη της ΑΡΠΑ ΕΑΑΚ για τις φοιτητικές εκλογές

Κεντρική συγκυρία

Οι φοιτητικές εκλογές διεξάγονται σε μια πολύ αρνητική συγκυρία για τη νεολαία και το λαό γενικότερα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ευαγγελίζεται ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια και έρχεται η «ανάπτυξη», η πραγματικότητα όμως τη διαψεύδει, καθώς Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ τονίζουν ότι η χώρα θα βρίσκεται σε διαρκή επιτροπεία, που σημαίνει συνεχώς καινούργια αντιλαϊκά μέτρα. Ήδη η κυβέρνηση αυτή, στο δρόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων προχώρησαν και προχωράνε σε μειώσεις μισθών και συντάξεων, απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών, συνεχή περικοπή δαπανών από εκπαίδευση-υγεία, την καθιέρωση ελαστικών μορφών εργασίας. Την ίδια στιγμή, προσπαθεί να πλήξει το δικαίωμα των εργαζόμενων στην απεργία και εφαρμόζει άγρια καταστολή στις κινητοποιήσεις που αντιστέκονται στην εφαρμογή των νέων μέτρων. Ο στόχος είναι το ξεπέρασμα της κρίσης εις βάρος των εργαζομένων, προς όφελος του κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει η ανάπτυξή τους: ανεργία, ελαστική και ανασφάλιστη εργασία, μισθοί πείνας των 400 ευρώ.

Η φοιτητική νεολαία βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιλαϊκής επίθεσης. Με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων έχει υποστεί μεγάλες περικοπές με αποτέλεσμα πολλές σχολές να υπολειτουργούν, ενώ οι παροχές προς τους φοιτητές υποβαθμίζονται συνεχώς. Επιπλέον, επιχειρούνται η διάλυση των ήδη υποβαθμισμένων πτυχίων μας (βλ. διάσπαση σε 3+1, αφαίρεση παιδαγωγικής επάρκειας), οι συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολών. Συνέχεια αυτής της κατεύθυνσης αποτελεί ο νόμος Γαβρόλου που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.

Σε  διεθνές επίπεδο, η παγκόσμια κρίση φέρνει και αύξηση των ανταγωνισμών μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Πολεμικές συγκρούσεις ξεσπούν συνεχώς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα με θύμα τους λαούς. Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ ανταγωνίζονται τις αναδυόμενες δυνάμεις και βομβαρδίζουν χώρες όπως η Συρία εκτοπίζοντας χιλιάδες ανθρώπους από τις πατρίδες τους και ωθώντας τους στο δρόμο της προσφυγιάς. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μένει αμέτοχη σε αυτό αλλά στηρίζει και συμμετέχει στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ συμβάλλοντας στο αιματοκύλισμα των λαών. Σε αυτό το πλαίσιο δαπανά τεράστια ποσά στην αγορά καινούργιων πολεμικών εξοπλισμών την ίδια στιγμή που κόβει χρήματα από τομείς όπως η υγεία και η παιδεία.
Από αυτή την άποψη λοιπόν, στις φοιτητικές εκλογές η νεολαία πρέπει να δώσει το δικό της στίγμα εναντίωσης στις παραπάνω πολιτικές και να στείλει μήνυμα ανυπακοής, αντίστασης και διεκδίκησης μιας άλλης προοπτικής σε παιδεία και εργασία. Για ένα άλλο μέλλον χωρίς μνημόνια, λιτότητα, ανεργία, πολέμους, φασισμό

Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση και νέος νόμος για την παιδεία
Ο Νόμος Γαβρόγλου αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων προσπαθειών για αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με σκοπό να εξυπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Αρχικά, προβλέπεται η δραματική μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης του πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα την πλήρη υποβάθμισή του, κάτι που ήδη βιώνουμε καθημερινά. Μάλιστα το υπουργείο προτείνει τα ιδρύματα να γίνουν αυτοχρηματοδοτούμενα, δηλαδή να βρίσκουν τα ίδια τους αναγκαίους πόρους! Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την εισαγωγή διδάκτρων (όπως ήδη γίνεται σε πολλά μεταπτυχιακά) είτε με την προσέλκυση ιδιωτικών χρηματοδοτήσεων. Αυτό σημαίνει ότι επιχειρήσεις θα εκμεταλλεύονται πόρους ή προσωπικό του πανεπιστημίου για να παράγουν κέρδη. Επίσης σημαίνει την διάλυση των σχολών που δεν παράγουν χρήσιμη έρευνα για το κεφάλαιο. 

Την ίδια στιγμή, επιχειρείται τα τελευταία χρόνια η αφαίρεση της παιδαγωγικής επάρκειας από τις καθηγητικές σχολές, το οποίο αποτελεί άλλο ένα πλήγμα στα ήδη υποβαθμισμένα πτυχία μας. Το υπουργείο σκοπεύει να δημιουργήσει διάφορες δομές κατάρτισης στις οποίες θα δίνεται εκεί η επάρκεια επί πληρωμή (βλ. ΦΠΨ στην Αθήνα). Αυτό μπορεί να μην αφορά προς το παρόν το πτυχίο της δικής μας σχολής αλλά δεν αποκλείεται αυτό να αλλάξει στο μέλλον. Στην ίδια κατεύθυνση,  προωθείται και η διάσπαση του ενιαίου πτυχίου στα 3+1 χρόνια. Πλέον θα αποτελεί έναν ατομικό φάκελο προσόντων που θα γεμίζουμε με επί πληρωμή σεμινάρια, ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε εργοδότη). Με αυτόν τον τρόπο θέλουν να δημιουργήσουν ένα νέο μοντέλο εργαζόμενου, που εκτός από τις εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα που θα αντιμετωπίζει (με μισθό 400 ευρώ, επισφάλεια και «ευελιξία», χωρίς ενιαία δικαιώματα και συμβάσεις, έρμαιο των ορέξεων της εργοδοσίας) θα είναι  αμόρφωτος και υπερεξειδικευμένος, με διάσπαρτες κατακερματισμένες γνώσεις, χωρίς συνολική εποπτεία του αντικειμένου του καθώς και πειθήνιος και εντατικοποιημένος, χωρίς καμία δυνατότητα αντίστασης και συλλογικής διεκδίκησης. Πρόκειται για μια αντανάκλαση των εργασιακών σχέσεων που ήδη επιβάλλονται στην κοινωνία (βλ. πρόγράμματα ΕΣΠΑ, VOUCHER κλπ.

Προφανώς, σε αυτό το πανεπιστήμιο δε χωράμε όλοι. Ήδη με την περικοπή της μέριμνας (ιδιωτικοποίηση – αντίτιμο στη Λέσχη, εξώσεις – ενοικιάσεις στις εστίες, περικοπή συγγραμμάτων ) καθώς και με την κατεύθυνση περί εισαγωγής διδάκτρων ακόμα και για το προπτυχιακό στάδιο σημαντικό μέρος του κόστους φοίτησης μεταφέρεται στις πλάτες μας, κάτι που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς αποκλείοντας από τις σπουδές πολλά από τα παιδιά που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα. Την ίδια στιγμή, οι ρυθμοί σπουδών εντατικοποιούνται και η αντίσταση των φοιτητών καταστέλλεται, είτε με τους Πρυτάνεις να αποκλείουν τους φοιτητικούς συλλόγους από τις συγκλήτους με τη βοήθεια μπράβων είτε με την κατάργηση του ασύλου και την είσοδο της αστυνομίας σε μια προσπάθεια να πειθαρχήσουν τη νεολαία και να ενισχύσουν τον ατομικό δρόμο έναντι του συλλογικού αγώνα.

Το πανεπιστήμιο για το οποίο παλεύουμε
Ενάντια σε ένα  πανεπιστήμιο όπου λίγοι θα μπορούν να σπουδάζουν, ένα πανεπιστήμιο που θα δίνει τεμαχισμένη ειδίκευση και όχι επιστημονική γνώση και πτυχία – φάκελους προσόντων με μηδενικά εργασιακά δικαιώματα, ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θα επικρατούν εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, εμείς προβάλλουμε την προοπτική του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου των αναγκών μας. Ένα πανεπιστήμιο που:
θα παρέχει όσα χρειάζονται οι φοιτητές και φοιτήτριές του για να σπουδάσουν (δωρεάν ποιοτική σίτιση και στέγαση, δωρεάν συγγράμματα – σημειώσεις, δωρεάν μεταφορές)
θα έχει επαρκή δημόσια χρηματοδότηση, υποδομές και προσωπικό που θα εξασφαλίζουν ποιοτικές σπουδές
θα παρέχει ενιαία πτυχία που προσφέρουν επιστημονική γνώση, συνολική εποπτεία του γνωστικού τους αντικειμένου και ενιαία εργασιακά δικαιώματα και όχι αποφοίτους διαφορετικών ταχυτήτων που θα υπερεξειδικεύονται κυνηγώντας μια ζωή «προσόντα» για να βρίσκουν δουλειά
θα παράγει έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι για τα κέρδη των επιχειρήσεων
θα εξασφαλίζει ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και δικαιώματα για τους εργαζομένους του
θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων μέσα από τις Γενικές τους Συνελεύσεις

Με ποιο φοιτητικό κίνημα;
Για εμάς η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας και η υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου των αναγκών μας περνάει μέσα από την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων. Θέλουμε συλλόγους δυνατούς, με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις που θα συντονίζονται σε πανελλαδικό επίπεδο και θα αποτελούν τη ζωντανή έκφραση της γνώμης των φοιτητών. Συλλόγους που θα είναι η ασπίδα της πληττόμενης πλειοψηφίας μέσα στα πανεπιστήμια εξασφαλίζοντας στην πράξη το δικαίωμα της κάθε φοιτήτριας και του κάθε φοιτητή να σπουδάζει και να ζει με αξιοπρέπεια. Συλλόγους που θα επιβάλλουν τα αιτήματα των φοιτητών σε σύγκρουση με το «ρεαλισμό» της  λιτότητας για τις ανάγκες του χρέους, σε σύγκρουση με την αστική πολιτική και τα σχέδια του κεφαλαίου. Συλλόγους που θα συνδέονται με τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας στην κατεύθυνση της ανατροπής όλων των αντιλαϊκών πολιτικών που μας επιβάλλουν κυβερνήσεις, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφάλαιο.

Η λογική μας για τις φοιτητικές εκλογές
Για το σχήμα της Α.Ρ.ΠΑ. και γενικότερα για την Ε.Α.Α.Κ., οι εκλογές αποτελούν άλλη μια πολιτική μάχη ανάμεσα στις πολλές που δίνουμε καθημερινά μέσα κι έξω από τις σχολές. Για εμάς οι εκλογές είναι μια διαδικασία που εμπεριέχει τη λογική της ανάθεσης (σε ψηφίζω για να αποφασίζεις για μένα) και που κάποιοι επιδιώκουν να καθοδηγείται από μικροπολιτικά-κομματικά συμφέροντα. Παρ’όλ’αυτά αποφασίζουμε να συμμετέχουμε συνειδητά καθώς δε μπορούμε να παραβλέψουμε πως είναι ένας θεσμός που έχει κατακτηθεί μέσα από αγώνες και μπορεί να δώσει στη φοιτητική νεολαία τη δυνατότητα να δώσει δικό της στίγμα. Δε θεωρούμε τις εκλογές ως το μοναδικό μέσο πάλης και έκφρασης, ούτε ότι αποτελούν τη δύναμη ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Το αποτέλεσμα όμως των εκλογών αν και δεν καθορίζει απόλυτα, επηρεάζει τον τρόπο που θα λειτουργεί ο Σύλλογος Φοιτητών την επόμενη χρονιά, μιας και από τις εκλογές προκύπτουν τα Διοικητικά Συμβούλια και βγαίνουν οι «εκπρόσωποι» των φοιτητών.

Η ΕΑΑΚ συμμετέχει στις εκλογές, γιατί δε θέλουμε να χαρίσουμε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε κανένα φοιτητοπατέρα ή «ειδικό» και γιατί θέλουμε να είναι μια διαδικασία πολιτική, όπου θα αναμετρηθούν αντιλήψεις και όχι γνωριμίες, καφέδες ή κομματικοί μηχανισμοί. Για τον ίδιο λόγο παρεμβαίνουμε στα Διοικητικά Συμβούλια, όχι για να το παίξουμε οι αφ’ υψηλού παντογνώστες αντιπρόσωποι των φοιτητών, αλλά για να ελέγχουμε τι γίνεται μέσα σε αυτά και για να θέτουμε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων συνεχώς υπό τον έλεγχο των φοιτητών στις Γενικές Συνελεύσεις, ώστε να αποφασίζουν όλοι οι φοιτητές και όχι 9 πεφωτισμένα άτομα για εμάς χωρίς εμάς. 

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ!

Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις

ΔΑΠ ΝΔΦΚ
Η ΔΑΠ είναι η παράταξη της ΝΔ, του κόμματος των μνημονίων, της εξαθλίωσης του λαού μας, του κόμματος που έκλεισε χιλιάδες σχολεία και απέλυσε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που τσάκισε τα δικαιώματα των εργαζομένων για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που μετά από 4 χρόνια καταστροφικής κυβέρνησης ζητάει να παρθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα (μείωση συντάξεων, αύξηση φόρων). Ψήφος στη ΔΑΠ σημαίνει στήριξη των πολιτικών εξαθλίωσης του λαού και της νεολαίας. Επίσης, σημαίνει στήριξη των σχεδίων της για το πανεπιστήμιο. Σχέδια που αφορούν την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και του επιχειρηματικού πανεπιστημίου σύμφωνα με τις επιταγές του κεφαλαίου και της ΕΕ. Η ΔΑΠ μιλά για επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και την «προετοιμασία» των φοιτητών για την αγορά εργασίας (ποια αγορά εργασίας άραγε, όταν το ποσοστό ανεργίας στους νέους αγγίζει το 64%) και ενθαρρύνει τους φοιτητές να μη συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πολιτική διαδικασία επιθυμώντας άβουλες και ανενημέρωτες μάζες, που τους απασχολεί μονάχα το πτυχίο τους ή τα διάφορα «προσόντα» που πρέπει να μαζέψουν και καθόλου το μέλλον του Πανεπιστήμιου ή του διπλανού τους. Στήριξε τους διάφορους νόμους διάλυσης και ιδιωτικοποίησης του πανεπιστημίου (Διαμαντοπούλου, κ.α.) και την περικοπή των φοιτητικών παροχών.  Στοχεύει στη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων αφαιρώντας την δυνατότητα από τους φοιτητές να διεκδικούν και να επιβάλλουν τις ανάγκες τους. Την ίδια στιγμή, οργανώνει σεμινάρια επιχειρηματικότητας, βραδινές εξόδους σε μπουζούκια, εκδρομές στο Μπάνσκο για σκι δείχνοντας σε όλους πόσο πολύ αφουγκράζεται τα προβλήματα κάθε φοιτητή. Ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγεται και κερδίζει δύναμη στους συλλόγους είναι το γνωστό πελατειακό σύστημα των σημειώσεων, των πιστοποιητικών παρακολούθησης σεμιναρίων, των κερασμένων ποτών κλπ. Γυρνάμε την πλάτη στα κομματόσκυλα της ΝΔ, στο σύστημα διαπλοκής που αναπαράγουν, στο τσάκισμα του πτυχίου και της εργασιακής μας προοπτικής, στις πολιτικές του μνημονίου και της λιτότητας που υπερασπίζονται!

ΚΝΕ/ΜΑΣ/ΠΚΣ/ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ
Η λογική της ΚΝΕ για τις εκλογές εδράζεται κυρίαρχα σε μια λογική ανάθεσης, όπου ψηφίζοντας ΚΝΕ «κοκκινίζει» το Διοικητικό Συμβούλιο οπότε ο Σύλλογος αυτόματα είναι ισχυρός και αγωνιστικός. Μιλάει για την ανάγκη ανασυγκρότησης των Συλλόγων αλλά την εννοεί μέσω της ισχυροποίησής της στα ΔΣ στα οποία επιδιώκει κυρίαρχα τη λήψη αποφάσεων (ακόμα και αυτών που απαιτούν μαζικότητα) και όχι μέσω της ισχυροποίησης των Γενικών Συνελεύσεων, όπου ο αγώνας περνάει μέσα από τα χέρια του κάθε φοιτητή και της κάθε φοιτήτριας. Όποιος αγώνας δεν περιστρέφεται γύρω από αυτήν και το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ και δεν μπορεί να τον ελέγξει τον απαξιώνει. Την ίδια στιγμή, βλέπει  τον εχθρό στα αριστερά και κυρίως στις δυνάμεις της ΕΑΑΚ, αρνούμενη την κοινή δράση στο κίνημα και στους αγώνες. Εμείς απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα κοινής δράσης στις δυνάμεις της ΚΝΕ ενόψει της νέας αντιλαϊκής επίθεσης γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι είναι απαραίτητη η μέγιστη συσπείρωση δυνάμεων που παρά τις διαφορές τους πρέπει να στοχεύσουν τον κοινό εχθρό (κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ).

Αποχή
Σε μια τέτοια περίοδο είναι αδιανόητο για ένα νέο άνθρωπο να απέχει από τις συλλογικές διαδικασίες και να αδιαφορεί για αυτές. Γιατί αυτές είναι που θα καθορίσουν σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή του εντός και εκτός σχολής αλλά και τους όρους με τους οποίους θα μπορεί να διεκδικήσει συλλογικά αυτά που του αξίζουν. Το μήνυμα απάθειας που στέλνει η αποχή θα δώσει το πράσινο φως για τη «νομιμοποίηση» των πολιτικών που ήδη διαλύουν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και υποβαθμίζουν το επίπεδο ζωής μας γενικότερα. 

«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..» 
Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στα μέτρα που έχουν εφαρμόσει ή ετοιμάζουν για το μέλλον, ενώ τελικά ευνοεί τη ΔΑΠ αφού δεν την καταγγέλλει, τη στιγμή που αυτή κερδίζει δύναμη στις εκλογές μέσα από το πελατειακό της σύστημα. Το σύστημα κανένα πρόβλημα δεν έχει με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Αυτό που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!

Στις 16 Μάη η νεολαία έχει τη δυνατότητα να διαλέξει εκείνη το στίγμα με το οποίο θα καθοριστεί το πανελλαδικό μήνυμα των φοιτητών/τριών, όσον αφορά τη συγκυρία που επικρατεί τόσο σε πανεπιστημιακό όσο και σε κεντρικο πολιτικό επίπεδο. Η φοιτητική νεολαία πρέπει να καταδικάσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τη ΔΑΠ και τον πολιτικό της φορέα για όλα τα δεινά που προξένησαν στη νεολαία και το λαό. Να αναδείξει, ταυτόχρονα, ένα ασυμβίβαστο – ανατρεπτικό ρεύμα, το οποίο θα εκφράζει κατηγορηματικά την ανάγκη η νέα γενιά να ζήσει αλλιώς. Στις σημερινές συνθήκες που οι νέοι όροι ζωής και εργασίας, τείνουν να εμπεδωθούν από τον κάθε νεολαίο σαν μια φυσιολογική πραγματικότητα, η αποτύπωση ενός μαχητικού – αντικαπιταλιστικού πόλου στις φετινές φοιτητικές εκλογές, είναι η μόνη λύση για την ανασυγκρότηση-αντεπίθεση του φοιτητικού κινήματος και την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών σε επίπεδο κοινωνίας.  

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!

Ψήφος στην ΕΑΑΚ σημαίνει ενίσχυση της αντίληψης ότι το πράγμα μπορεί να πάει αλλιώς! Ότι είναι δυνατόν ένας άλλος δρόμος, με σπουδές και εργασιακό μέλλον που μας αξίζουν, ενάντια στα δεσμά της ΕΕ, των αγορών, του κεφαλαίου! 

 Παλεύουμε για μία νεολαία ενωμένη με την υπόλοιπη πληττόμενη πλειοψηφία της κοινωνίας που θα βγαίνει μαχητικά στο προσκήνιο, όχι διεκδικώντας απλά τα δικαιώματά της με κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, αλλά ισχυροποιώντας τους αγώνες της με την επιβολή των αναγκών της. Ψήφος στην Ε.Α.Α.Κ. και την αντικαπιταλιστική αριστερά δεν είναι ψήφος ανάθεσης, σημαίνει συλλογική στράτευση στις μάχες που μας περιμένουν και ενίσχυση της αντίληψης ότι οι συλλογικοί αγώνες είναι το μέσο για να ενωθεί κάθε φωνή, η φωνή να γίνει λόγος και ο λόγος να γίνει πράξη.

Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. δε σημαίνει ψήφος διαμαρτυρίας. Σημαίνει ψήφος κινηματικής προοπτικής και αποτελεί ενίσχυση των δυνάμεων που αγωνίζονται για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, για την ανασυγκρότηση και ενίσχυση του φοιτητικού κινήματος, για αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα, για πολιτικές ελευθερίες και για την υπεράσπιση του ασύλου. Δυνάμεις που βλέπουν πως υπάρχει άλλος δρόμος , ένας δρόμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, χωρίς πολιτικές εξαθλίωσης, αλλά με όραμα και πράξη τις ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων.

ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ – ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ,
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ – ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ 
Α.Ρ.ΠΑ. Ε.Α.Α.Κ.