Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Αποτελέσματα εκλογών Συλλόγου Φοιτητών ΠΤΔΕ

ΔΑΠ-ΔΝΦΚ:     73 (4 έδρες στο ΔΣ)
ΑΡΠΑ-ΕΑΑΚ:    60  (3 έδρες στο ΔΣ)
ΠΚΣ:               44  (2 έδρες στο ΔΣ)
Λευκά:             3
Άκυρα:             4

Σε αυτές τις εκλογές λόγω και της μεγάλης αποχής (-30 ψήφοι σε σχέση με πέρσι) κέρδισε ο μηχανισμός που έστησε όλη τη χρονιά η γαλάζια νεολαία. Από ότι μάθαμε η προεκλογική "εκστρατεία" τους περιελάμβανε από μηνύματα σε κινητά τύπου "ψήφισέ με και από εμένα ό,τι θες" μέχρι και προσφορά να τους πληρώσουν τα έξοδα μεταφοράς και άλλες παροχές. Η ΑΡΠΑ ΕΑΑΚ έδωσε περήφανα τη μάχη για μια πολιτική εκλογική διαδικασία ενάντια σε πελατειακές σχέσεις και "φιλικές" ψήφους. Από την επαύριο των εκλογών θα παλέψουμε για να μαζικοποιηθούν οι Γενικές Συνελεύσεις και να ανασυγκροτηθεί ο Σύλλογος Φοιτητών σε αγωνιστική κατεθύνση εν όψει και των νέων μέτρων που έρχονται σε παιδεία και εργασία.

*Να σημειωθεί επίσης ότι η ΔΑΠ Θεσσαλονίκης επέλεξε να καταγραφεί πανελλαδικά ως "ΟΝΝΕΔ", δηλαδή με την ταυτότητα της κομματικής οργάνωσης νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας, αποκαλύπτοντας το ποιοι πραγματικά είναι παρά το "ανεξάρτητο" προφίλ που προωθούν. Αυτή η κίνηση έγινε για να χρησιμοποιηθεί η φανέλα της ΔΑΠ στα εσωκομματικά παιχνίδια και συσχετισμούς που παλεύονται αυτή τη στιγμή στη Νέα Δημοκρατία μετά το τραγελαφικά γεγονότα στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Μια πολιτική κριτική στις δυνάμεις που συμμετέχουν στις εκλογές και κάποια λόγια για τη δική μας αντίληψη


ΔΑΠ-ΝΔΦΚ 
#πράξεις, όχι λόγια
(μνημόνια, υποχρηματο
δότηση των πανεπιστημίων.
δίδακτρα, διάλυση των σπουδών, 
κλείσιμο σχολείων, απολύσεις 
εκπαιδευτικών)

Η ΔΑΠ είναι η παράταξη της ΝΔ, του κόμματος των μνημονίων, της εξαθλίωσης του λαού μας, της κυβέρνησης που έκλεισε χιλιάδες σχολεία και απέλυσε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που τσάκισε τα δικαιώματα των εργαζομένων για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που ζητάει να παρθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα (μείωση συντάξεων, αύξηση φόρων). Ψήφος στη ΔΑΠ σημαίνει στήριξη των πολιτικών εξαθλίωσης του λαού και της νεολαίας. Επίσης, σημαίνει στήριξη των σχεδίων της για το πανεπιστήμιο. Σχέδια που αφορούν την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και του επιχειρηματικού πανεπιστημίου σύμφωνα με τις επιταγές του κεφαλαίου και της ΕΕ. Η ΔΑΠ μιλά για επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και την «προετοιμασία» των φοιτητών για την αγορά εργασίας (ποια αγορά εργασίας άραγε, όταν το ποσοστό ανεργίας στους νέους αγγίζει το 64%) και ενθαρρύνει τους φοιτητές να μη συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πολιτική διαδικασία επιθυμώντας άβουλες και ανενημέρωτες μάζες, που τους απασχολεί μονάχα το πτυχίο τους ή τα διάφορα «προσόντα» που πρέπει να μαζέψουν και καθόλου το μέλλον του Πανεπιστήμιου ή του διπλανού τους. Στήριξε τους διάφορους νόμους διάλυσης και ιδιωτικοποίησης του πανεπιστημίου (Διαμαντο-πούλου, κ.α.),  την περικοπή των φοιτητικών παροχών και τη διάσπαση/υποβάθμιση του πτυχίου.  Στοχεύει στη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων αφαιρώντας την δυνατότητα από τους φοιτητές να διεκδικούν και να επιβάλλουν τις ανάγκες τους. Την ίδια στιγμή, οργανώνει σεμινάρια επιχειρηματικότητας, βραδινές εξόδους σε μπουζούκια, εκδρομές στο Μπάνσκο για σκι δείχνοντας σε όλους πόσο πολύ αφουγκράζεται τα προβλήματα κάθε φοιτητή. Ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγεται και κερδίζει δύναμη στους συλλόγους είναι το γνωστό πελατειακό σύστημα των σημειώσεων, των πιστοποιητικών παρακολούθησης σεμιναρίων, των κερασμένων ποτών κλπ. Γυρνάμε την πλάτη στα κομματόσκυλα της ΝΔ, στο σύστημα διαπλοκής που αναπαράγουν, στο τσάκισμα του πτυχίου και της εργασιακής μας προοπτικής, στις πολιτικές του μνημονίου και της λιτότητας που υπερασπίζονται!

ΚΝΕ/ΠΚΣ/ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

Η λογική της ΚΝΕ για τις εκλογές εδράζεται κυρίαρχα σε μια λογική ανάθεσης, όπου ψηφίζοντας ΚΝΕ «κοκκινίζει» το Διοικητικό Συμβούλιο οπότε ο Σύλλογος αυτόματα είναι ισχυρός.  Μιλάει για την ανάγκη ανασυγκρότησης των Συλλόγων αλλά την εννοεί μέσω της ισχυροποίησής της στα ΔΣ στα οποία επιδιώκει κυρίαρχα τη λήψη αποφάσεων (ακόμα και αυτών που απαιτούν μαζικότητα) και όχι μέσω της ισχυροποίησης των Γενικών Συνελεύσεων, όπου ο αγώνας περνάει μέσα από τα χέρια του κάθε φοιτητή και της κάθε φοιτήτριας. Όποιος αγώνας δεν περιστρέφεται γύρω από αυτήν και το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ και δεν μπορεί να τον ελέγξει τον απαξιώνει. Την ίδια στιγμή, βλέπει  τον εχθρό στα αριστερά και κυρίως στις δυνάμεις της ΕΑΑΚ αρνούμενη την κοινή δράση στο κίνημα και στους αγώνες. Εμείς πάρα τις επιθέσεις και την εχθρική στάση της ΚΝΕ συνεχίζουμε να παλεύουμε για την ένωση της αριστεράς στην πράξη, στους αγώνες και στο κίνημα για έναν άλλο δρόμο χωρίς χρέος, ΕΕ, μνημόνια, φασισμό, «για ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων».

ΑΠΟΧΗ από την ΑΠΟΧΗ

Σε αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο, ειδικά για τη νεολαία, η αποχή από τις συλλογικές διαδικασίες αποτελεί αυτοκαταστροφική επιλογή. Αυτό γιατί όλη αυτή η στοχοποίηση και εξαθλίωση της νεολαίας είναι αποτέλεσμα πολιτικών που επιβάλλονται όσο εμείς δε στέλνουμε μήνυμα καταδίκης και ανατροπής τους. Είναι τώρα που πρέπει εμείς να δώσουμε την απάντηση ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι εδώ, είναι μαζικοί, ενεργοί και καταδικάζουν σε κάθε διαδικασία τους την πολιτική που διαλύει τις σπουδές και το μέλλον μας.

Με βάση τα όσα συμβαίνουν είναι αδιανόητο για ένα νέο άνθρωπο να απέχει από τις συλλογικές διαδικασίες και να αδιαφορεί για αυτές. Γιατί αυτές είναι που θα καθορίσουν σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή του εντός και εκτός σχολής αλλά και τους όρους με τους οποίους θα μπορεί να διεκδικήσει συλλογικά αυτά που του αξίζουν. Το μήνυμα απάθειας που στέλνει η αποχή θα δώσει το πράσινο φως για τη «νομιμοποίηση» των πολιτικών που ήδη διαλύουν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και υποβαθμίζουν το επίπεδο ζωής μας γενικότερα. 

«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..» 
Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στα μέτρα που έχουν εφαρμόσει ή ετοιμάζουν για το μέλλον, ενώ τελικά ευνοεί τη ΔΑΠ αφού δεν την καταγγέλλει, τη στιγμή που αυτή κερδίζει δύναμη στις εκλογές μέσα από το πελατειακό της σύστημα. 

Εξάλλου το σύστημα και η εξουσία καθόλου δε φοβούνται την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Αυτό που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού και της νεολαίας στα κοινωνικά γεγονότα!

Εμείς…
Η ψήφος στην ΑΡΠΑ ΕΑΑΚ δεν είναι ούτε ψήφος ανάθεσης, ούτε ψήφος εκπροσώπησης. Δε μας ψηφίζετε για να αποφασίζουμε ή να αγωνιζόμαστε για εσάς, ούτε για να συνδιαλεγόμαστε με τα όργανα διοίκησης (προέδρους, πρυτανείες, υπουργεία). Παλεύουμε ώστε όλες οι αποφάσεις και οι αγώνες των φοιτητών για τα δικαιώματά τους να βρίσκονται στα χέρια τους μέσα από την άμεση δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων όπου πιστεύουμε ότι πραγματικά παράγεται η πολιτική, μακριά από ειδικούς και φοιτητοπατέρες που διαχειρίζονται το Σύλλογο δίνοντας αναφορά μόνο μια φορά το χρόνο στις εκλογές. Στήριξη στην ΑΡΠΑ - ΕΑΑΚ σημαίνει η εξουσία στα χέρια της κάθε φοιτήτριας και του κάθε φοιτητή, σημαίνει συχνές Γενικές Συνελεύσεις, σημαίνει ισχυρός και δημοκρατικός Σύλλογος.


ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ!


ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ…
Σε μια περίοδο που νεολαία και εργαζόμενοι δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση που έχουμε βιώσει ποτέ, η σπουδάζουσα νεολαία πρέπει να κάνει ξεκάθαρο σε κάθε τόνο πως δεν υποτάσσεται και δε συναινεί με την υποβάθμιση της ζωής της και την διάλυση του μέλλοντός της. Πρέπει να βροντοφωνάξει πως θα τη βρουν απέναντί τους σε όλες τις μάχες, απ’ την πιο μικρή ως την πιο μεγάλη, από το κομμένο σύγγραμμα και τα νομοσχέδια για την παιδεία και από την υποχρηματοδότηση των σχολών μέχρι τον αγώνα για δουλειά με δικαιώματα.

…Διαλέγουμε πλευρά!
Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. δε σημαίνει ψήφος διαμαρτυρίας. Σημαίνει ψήφος κινηματικής προοπτικής και αποτελεί ενίσχυση των δυνάμεων που αγωνίζονται για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, για την ανασυγκρότηση, ενίσχυση και αντεπίθεση του φοιτητικού κινήματος, για αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα, για σπουδές και μέλλον που μας αξίζει!

ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Η ΕΑΑΚ εκφράζει το ασυμβίβαστο και ανατρεπτικό ρεύμα μέσα στις σχολές, το ρεύμα εκείνο που δεν υποτάσσεται στο δόγμα του «δεν υπάρχει εναλλακτική»  και εκφράζει κατηγορηματικά την ανάγκη η νέα γενιά να σπουδάσει και να ζήσει αλλιώς. Στις σημερινές συνθήκες που η διάλυση και υποβάθμιση των σπουδών μας καθώς και οι νέοι όροι ζωής και εργασίας (ανεργία, προγράμματα voucher, ανασφάλιστη εργασία, χαμηλοί μισθοί) τείνουν να παρουσιάζονται ως «ρεαλιστικά» και αυτονόητα, η νεολαία πρέπει να δώσει μήνυμα υπάρχει και άλλος δρόμος! Ένας δρόμος χωρίς μνημόνια, λιτότητα, ανεργία, χρέος, φασισμό, σε ρήξη και σύγκρουση με τα σχέδια του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των κυβερνήσεων που ακολουθούν την πολιτική τους. Ένας δρόμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, χωρίς πολιτικές εξαθλίωσης, αλλά με όραμα και πράξη τις ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων!

ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΔΕ ΘΑ ΑΠΕΧΟΥΜΕ… 
ΣΤΙΣ 18 ΜΑΗ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!


Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Αυτοί με το ρεαλισμό της ελεύθερης αγοράς… Εμείς με το ρεαλισμό της ανατροπής!

Βρισκόμαστε σχεδόν ένα χρόνο από τότε που η «αριστερή» κυβέρνηση υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο και πάμε ολοταχώς για το 4ο… Από την άλλη η αντιπολίτευση ΝΔ να νίπτει τας χείρας της για το «αδιέξοδο» της χώρας (ποιος έβαλε άραγε το χεράκι του γι αυτό;;!!). Οι γκεμπελίσκοι των ΜΜΕ να κραυγάζουν για τις δεσμεύσεις της χώρας, την καταστροφική έξοδο από το ευρώ… κι ο λαός ακόμα στην αναμονή, οι προσδοκίες του στον πάγο… 

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ: Τη στιγμή που πληρώνουμε δισεκατομμύρια για το χρέος, δεσμεύονται τα αποθεματικά των δημόσιων φορέων (νοσοκομεία, δήμοι, πανεπιστήμια) για την εξασφάλιση ρευστότητας για τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Ετοιμάζεται νέο νομοσχέδιο για την παιδεία που ενσωματώνει τις βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ για τις επιχειρηματικοποίηση των πανεπιστημίων, δε κάνει ούτε στο ελάχιστο λόγο για αύξηση της χρηματοδότησης. Η ανεργία παραμένει στα ύψη κι η κυβέρνηση «λύνει» το πρόβλημα όχι με δημόσιες επενδύσεις, άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας αλλά με προκήρυξη προγραμμάτων voucher και κοινωφελούς εργασίας δηλαδή 6μηνα με μισθό 400 ευρώ χωρίς ένσημα! 


ΑΡΚΕΤΑ! ΟΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΛΥΣΕΙΣ ΔΕ ΜΑΣ ΧΩΡΑΝΕ!

ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΩΡΙΣ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΑΣΦΥΚΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΕΕ-ΔΝΤ-ΧΡΕΟΥΣ! 
Σύγκρουση-ρήξη με την ΕΕ των τραπεζιτών και πολυεθνικών! 

ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΙ ΟΧΙ ΤΑ ΤΟΚΟΧΡΕΟΛΥΣΙΑ ΤΟΥΣ!
Παύση πληρωμών τώρα-διαγράφη του χρέους! 

ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΡΗΞΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΨΗΦΟ ΣΤΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ, ΜΕ ΜΙΑ ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΑΝΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΕΚΒΑΣΗ ΤΩΝ «ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΩΝ»!
Ρήξεις επιβάλλονται μόνο όταν ο λαός οργανώνεται, αγωνίζεται, ματώνει, παλεύει να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Όταν οι εργαζόμενοι και η νεολαία κάνουν πολιτική οι ίδιοι για τους ίδιους και δε περιμένουν ν’ αλλάξουν τα κοινοβούλια, μόνο τότε πετυχαίνουν νίκες!

ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΔΕ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ! 
Για τους εργαζόμενους και την πληττόμενη νεολαία δεν υπάρχει "έντιμος" συμβιβασμός με τους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους της ΕΕ και του ΔΝΤ! Δε συμβιβάζονται τα συμφέροντα της πληττόμενης νεολαίας με τα συμφέροντα του Μπόμπολα! Ανάπτυξη γι αυτούς σημάνει εργασιακή εκμετάλλευση, ανασφάλεια για εμάς! 

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΙΩΣ! ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

Συνάδελφε-Συναδέλφισσα 18 Μάη σε καλούμε να στηρίξεις ΕΑΑΚ. Με πλήρη επίγνωση ότι οι ανατροπές δεν έρχονται με μία ψήφο στις φοιτητικές εκλογές. 

Στήριξη της ΕΑΑΚ σημαίνει:

ΕΝΕΡΓΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ!
ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΧΑΜΗΛΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ!

Στέλνει μήνυμα:
Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ «ΕΦΙΚΤΕΣ» ΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ «ΕΝΤΙΜΟΥΣ» ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ! 
Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΠΛΗΡΩΣ! 

ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΚΑΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΥΣ
ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.

18 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ Α.Ρ.ΠΑ.-Ε.Α.Α.Κ.
ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ!




Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

Κεντρικό προεκλογικό κείμενο Α.Ρ.ΠΑ. Ε.Α.Α.Κ.

Ενάντια σε όσα μας στερούν, η νεολαία μπαίνει σε θέση μάχης!


Στις 18 Μάη στέλνουμε μήνυμα ανατροπής!

Οι φετινές εκλογές διεξάγονται σε μια πολύ δυσμενή περίοδο για τη νεολαία. Πρόκειται για μια νεολαία που είδε το “ΟΧΙ” που απάντησε στην κυβέρνηση, στην ΕΕ και στα μνημόνια, να μετατρέπεται σε “ΝΑΙ” μέσα σε μια νύχτα. Τη νεολαία που πληρώνει τα «σπασμένα» της κρίσης, βλέποντας το παρόν της να καταστρέφεται μέσα στο πανεπιστήμιο λόγω της υποχρηματοδότησης και το εργασιακό της μέλλον να φαντάζει δυσοίωνο, με την ανεργία στο 70%, ελαστικές σχέσεις εργασίας και μετανάστευση. Την νεολαία που βλέπει στο πρόσωπο των προσφύγων και των μεταναστών, ένα παρόμοιο μέλλον πολέμων και εξαθλίωσης. 

Η εφαρμογή του τέταρτου μνημονίου από το τρίο κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ που έρχεται να σαρώσει ό,τι άφησαν τα προηγούμενα, το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που αναιρεί θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων (ειδικά της νέας γενιάς) και η κατάσταση διάλυσης και ξεπουλήματος του δημόσιου πανεπιστημίου που θα ενταθεί με το νέο νόμο του Φίλη συμπληρώνουν το παζλ της κατάστασης που αντιμετωπίζει η νεολαία το 2016. Όλη αυτή η πραγματικότητα είναι απότοκο της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος που στην προσπάθεια να ξεπεραστεί η κρίση προς όφελος των ισχυρών ισοπεδώνονται τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις της λαϊκής πλειοψηφίας. Οι κυβερνήσεις εναλλάσσονται αλλά η ουσία παραμένει ίδια: μνημόνια, λιτότητα, ανεργία, εξαθλίωση.


Από αυτή την άποψη λοιπόν, οι φοιτητικές εκλογές δε θα αποτυπώσουν μόνο τους πολιτικούς συσχετισμούς σε κάθε σχολή ή πανελλαδικά αλλά θα αποτελέσουν και ένα άτυπο δημοψήφισμα για το τι μήνυμα θα στείλει η νέα γενιά: αυτό της υποταγής στη μαύρη κατάσταση ή ένα μήνυμα ανυπακοής, αντίστασης και διεκδίκησης μιας άλλης προοπτικής σε παιδεία και εργασία.

Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση και νέος νόμος για την παιδεία

Την τελευταία δεκαετία ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει βρεθεί στο επίκεντρο των μεταρρυθμιστικών αλλαγών των διαφόρων κυβερνήσεων. Ο σκοπός πίσω από τους διάφορους νόμους που προσπάθησαν να επιβάλλουν (Γιαννάκου 2006 – Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου 2011-12) ήταν κοινός και συμπυκνώνεται στο πώς το πανεπιστήμιο θα μετατραπεί σε μέσο που ενισχύει την κερδοφορία του ιδιωτικού κεφαλαίου. Πρόκειται για κατεύθυνση για την εκπαίδευση που δόθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήδη από το 1993 (συνθήκη της Μπολόνια). Τα τελευταία χρόνια η προσπάθεια αυτή εντάθηκε υπό το πρίσμα της ανάγκης του κεφαλαίου να ξεπεράσει την πολύ βαθιά κρίση που ταλανίζει το καπιταλιστικό σύστημα. Σε κάποιους μπορεί να ακούγεται θετικό το να συμβαδίσει το πανεπιστήμιό μας με τα «ευρωπαϊκά πρότυπα». Ας δούμε όμως τι προβλέπει η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση:

Αρχικά, προβλέπεται η δραματική μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης του πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα την πλήρη υποβάθμισή του, κάτι που ήδη βιώνουμε καθημερινά, από τις απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων και την υποστελέχωση των υπηρεσιών μέχρι το ότι δεν έχουμε αίθουσες για μαθήματα. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει διάπλατα η είσοδος για τις επιχειρήσεις οι οποίες είτε θα αναλαμβάνουν υπηρεσίες που μέχρι πρότινος ήταν δημόσιου χαρακτήρα (φύλαξης – καθαριότητας και πλέον και σίτισης)  βγάζοντας άμεσο κέρδος,  είτε θα επενδύουν στα πανεπιστήμια με χρηματοδοτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πλέον η έρευνα που θα παράγεται δε θα είναι για τις ανάγκες τις κοινωνίας, αλλά θα είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις επιταγές των επιχειρήσεων και της αγοράς. 

Επιπλέον σε συνδυασμό με το σπάσιμο του πτυχίου μας στα 3+1 χρόνια (το οποίο πλέον θα είναι ένας ατομικός φάκελος προσόντων που θα γεμίζουμε με επί πληρωμή σεμινάρια, ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε εργοδότη), δημιουργείται το νέο μοντέλο εργαζομένου. Ο νέος εργαζόμενος, εκτός από τις εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα που θα αντιμετωπίζει (με μισθό 400 ευρώ, επισφάλεια και «ευελιξία», χωρίς ενιαία δικαιώματα και συμβάσεις, έρμαιο των ορέξεων της εργοδοσίας) θα είναι  αμόρφωτος και υπερεξειδικευμένος, με διάσπαρτες κατακερματισμένες γνώσεις, χωρίς συνολική εποπτεία του αντικειμένου του καθώς και πειθήνιος και εντατικοποιημένος, χωρίς καμία δυνατότητα αντίστασης και συλλογικής διεκδίκησης. Πρόκειται για μια αντανάκλαση των εργασιακών σχέσεων που ήδη επιβάλλονται στην κοινωνία (μια ευγενική προσφορά και πάλι της ΕΕ, με τα περιβόητα προγράμματα VOUCHER, KOX, ΕΣΠΑ κλπ)

Προφανώς, σε αυτό το πανεπιστήμιο δε χωράμε όλοι. Ήδη με την περικοπή της μέριμνας (ιδιωτικοποίηση – αντίτιμο στη Λέσχη, εξώσεις – ενοικιάσεις στις εστίες, περικοπή συγγραμμάτων ) καθώς και με την κατεύθυνση περί εισαγωγής διδάκτρων ακόμα και για το προπτυχιακό στάδιο σημαντικό μέρος του κόστους φοίτησης μεταφέρεται στις πλάτες μας, κάτι που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς αποκλείοντας από τις σπουδές πολλά από τα παιδιά που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα. Την ίδια στιγμή, οι ρυθμοί σπουδών εντατικοποιούνται και η αντίσταση των φοιτητών καταστέλλεται, είτε με τους Πρυτάνεις να αποκλείουν τους φοιτητικούς συλλόγους από τις συγκλήτους με τη βοήθεια μπράβων (όπως έγινε πέρσι και φέτος στο ΑΠΘ) είτε με την κατάργηση του ασύλου και την είσοδο της αστυνομίας σε μια προσπάθεια να πειθαρχήσουν τη νεολαία και να ενισχύσουν τον ατομικό δρόμο έναντι του συλλογικού αγώνα.


Ο νέος νόμος που καταθέτει προς «συζήτηση» η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κινείται στην ίδια κατεύθυνση επιχειρηματικοποίησης του πανεπιστημίου, αφού παραμένουν τόσο το απαράδεκτο καθεστώς των εργολαβικών εταιριών  (που παίρνουν εκατομμύρια για να αναλάβουν υπηρεσίες του πανεπιστημίου και πληρώνουν τους εργαζομένους 450 ευρώ με πεντάμηνες συμβάσεις) όσο και η ελεύθερη δραστηριότητα των επιχειρήσεων (που αντλούν κέρδη από την έρευνα ή ακόμα και από την απλήρωτη εργασία φοιτητών). Η χρηματοδότηση όχι μόνο δεν αυξάνεται αλλά η κυβέρνηση πέρσι δέσμευσε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου τα αποθεματικά χρήματα των πανεπιστημίων και άλλων φορέων για τις ανάγκες του χρέους, με αποτέλεσμα η φοιτητική μέριμνα να παραμένει διαλυμένη με προοπτικές περαιτέρω υποβάθμισής της (με βάση και τους μνημονιακούς προϋπολογισμούς)

Το πανεπιστήμιο για το οποίο παλεύουμε

Ενάντια σε ένα  πανεπιστήμιο όπου λίγοι θα μπορούν να σπουδάζουν, ένα πανεπιστήμιο που θα δίνει τεμαχισμένη ειδίκευση και όχι επιστημονική γνώση και πτυχία – φάκελους προσόντων με μηδενικά εργασιακά δικαιώματα, ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θα επικρατούν εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, εμείς προβάλλουμε την προοπτική του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου των αναγκών μας. Ένα πανεπιστήμιο που:

θα παρέχει όσα χρειάζονται οι φοιτητές και φοιτήτριές του για να σπουδάσουν (δωρεάν ποιοτική σίτιση και στέγαση, δωρεάν συγγράμματα – σημειώσεις, δωρεάν μεταφορές)
θα έχει επαρκή δημόσια χρηματοδότηση, υποδομές και προσωπικό που θα εξασφαλίζουν ποιοτικές σπουδές
θα παρέχει ενιαία πτυχία που προσφέρουν επιστημονική γνώση, συνολική εποπτεία του γνωστικού τους αντικειμένου και ενιαία εργασιακά δικαιώματα και όχι αποφοίτους διαφορετικών ταχυτήτων που θα υπερεξειδικεύονται κυνηγώντας μια ζωή «προσόντα» για να βρίσκουν δουλειά
θα παράγει έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι για τα κέρδη των επιχειρήσεων
θα εξασφαλίζει ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και δικαιώματα για τους εργαζομένους του
θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων μέσα από τις Γενικές τους Συνελεύσεις

Με ποιο φοιτητικό κίνημα;
Προφανώς, η πάλη για ένα τέτοιο πανεπιστήμιο δε μπορεί να περνάει από το «διάλογο» με το υπουργείο. Οι γελιότητες περί «εθνικού διαλόγου για την παιδεία» με κλειστές πόρτες και καλεσμένους μόνο τους πρυτάνεις, τους manager των επιχειρήσεων και μεγαλοκαθηγητές αποσκοπούν στο να παρουσιάσουν μια ψεύτικη συνεργασία και αποδοχή των μέτρων που θέλουν να επιβάλουν. Δε μπορούμε να το επιτρέψουμε!

Για εμάς η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας και η υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου των αναγκών μας περνάει μέσα από την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων. Θέλουμε συλλόγους δυνατούς, με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις που θα συντονίζονται σε πανελλαδικό επίπεδο και θα αποτελούν τη ζωντανή έκφραση της γνώμης των φοιτητών. Συλλόγους που θα είναι η ασπίδα της πληττόμενης πλειοψηφίας μέσα στα πανεπιστήμια εξασφαλίζοντας στην πράξη το δικαίωμα της κάθε φοιτήτριας και του κάθε φοιτητή να σπουδάζει και να ζει με αξιοπρέπεια. Συλλόγους που θα επιβάλλουν τα αιτήματα των φοιτητών σε σύγκρουση με το «ρεαλισμό» της  λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας για τις ανάγκες του χρέους, σε σύγκρουση με την αστική πολιτική και τα σχέδια του κεφαλαίου. Συλλόγους που θα συνδέονται με τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας στην κατεύθυνση της ανατροπής όλων των αντιλαϊκών πολιτικών που μας επιβάλλουν κυβερνήσεις, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφάλαιο.

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ!

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ!

Η λογική μας για τις φοιτητικές εκλογές


Για το σχήμα της Α.Ρ.ΠΑ. και γενικότερα για την Ε.Α.Α.Κ., οι εκλογές αποτελούν άλλη μια πολιτική μάχη ανάμεσα στις πολλές που δίνουμε καθημερινά μέσα κι έξω από τις σχολές. Για εμάς οι εκλογές είναι μια διαδικάσια που εμπεριέχει τη λογική της ανάθεσης (σε ψηφίζω για να αποφασίζεις για μένα) και που κάποιοι επιδιώκουν να καθοδηγείται από μικροπολιτικά-κομματικά συμφέροντα. Παρόλαυτα αποφασίζουμε να συμμετέχουμε συνειδητά καθώς δε μπορούμε να παραβλέψουμε πως είναι ένας θεσμός που έχει κατακτηθεί μέσα από αγώνες και αποτελεί μια διαδικασία που αποτυπώνει τους συσχετισμούς, έστω και σε μια συγκεκριμένη χρονική συγκυρία και μπορεί να δώσει στη νεολαία τη δυνατότητα να δώσει δικό της στίγμα. Δε θεωρούμε τις εκλογές ως το μοναδικό μέσο πάλης και έκφρασης, ούτε ότι αποτελούν τη δύναμη ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Το αποτέλεσμα όμως των εκλογών αν και δεν καθορίζει απόλυτα, επηρεάζει τον τρόπο που θα λειτουργεί ο Σύλλογος Φοιτητών την επόμενη χρονιά, μιας και από τις εκλογές προκύπτουν τα Διοικητικά Συμβούλια και βγαίνουν οι «εκπρόσωποι των φοιτητών».

Η ΕΑΑΚ συμμετέχει στις εκλογές, γιατί δε θέλουμε να χαρίσουμε τη διαδικασία λήψης απόφασεων σε κανένα φοιτητοπατέρα ή «ειδικό» και γιατί θέλουμε να είναι μια διαδικασία πολιτική, όπου θα αναμετρηθούν αντιλήψεις και όχι γνωριμίες, καφέδες ή κομματικοί μηχανισμοί. Για τον ίδιο λόγο παρεμβαίνουμε στα Διοικητικά Συμβούλια, όχι για να το παίξουμε οι αφ’ υψηλού παντογνώστες αντιπρόσωποι των φοιτητών, αλλά για να ελέγχουμε τι γίνεται μέσα σε αυτά και για να θέτουμε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων συνεχώς υπό τον έλεγχο των φοιτητών στις Γενικές Συνελεύσεις, ώστε να αποφασίζει όλος ο σύλλογος και όχι 9 πεφωτισμένα άτομα για εμάς χωρίς εμάς. Στις εκλογές, όπως και στο Διοικητικό Συμβούλιο συμμετέχουμε και παρεμβαίνουμε με τη λογική ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ κι ΕΝΑΝΤΙΑ.

ΕΝΤΟΣ
Γιατί αντιλαμβανόμαστε τις εκλογές ως μια πολιτική μάχη, καθώς θα καθορίσουν τα όργανα εκπροσώπησης των φοιτητών. Θεωρούμε ότι ριζοσπαστικές αντιλήψεις οφείλουν να συμμετέχουν σε τέτοια όργανα, όχι για να συνδιαλέγονται με τις διοικήσεις και την κυβέρνηση αλλά για τα ελέγχουν και να τα εκθέτουν στον κόσμο του συλλόγου. 

ΕΚΤΟΣ
Γιατί είμαστε ενάντια σε λογικές αντιπροσώπευσης και δεν κυνηγάμε θεσούλες που εξασφαλίζουν οι εκλογές. Αντίθετα, επιδιώκουμε πολιτικές εκλογές με πολιτική συνείδηση και αγωνιστική συμμετοχή πριν, στις εκλογές και μετά από αυτές. Επίσης επιδιώκουμε οι φοιτητές να στηρίξουν έμπρακτα το σχήμα στις εκλογές, με τη συμμετοχή τους στο ψηφοδέλτιο της Ε.Α.Α.Κ., αλλά και πέρα από αυτές να στηρίζουν το σχήμα, με την ενεργό συμμετοχή τους σε αυτό και να συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη την επομένη των εκλογών.

ΕΝΑΝΤΙΑ
Γιατί απέναντι στη λογική της ανάθεσης στα ΔΣ και των συνεδριάσεων «κεκλεισμένων θυρών» για τις οποίες δε μαθαίνει ποτέ κανείς, αντιπαραβάλλουμε τη λογική των ζωντανών φοιτητικών συλλόγων, όπου κάθε φοιτητής μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, θα μπορεί να εκφράζεται, να αποφασίζει και να αναζητά λύσεις σε κάθε του πρόβλημα, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια του. Μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, όπου γίνονται οι πραγματικές ζυμώσεις μέσω της πολιτικής αντιπαράθεσης και εκφράζονται οι πραγματικοί -διαρκώς μεταβαλλόμενοι- συσχετισμοί των συλλόγων. 


ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ!

Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις

ΔΑΠ ΝΔΦΚ
Η ΔΑΠ είναι η παράταξη της ΝΔ, του κόμματος των μνημονίων, της εξαθλίωσης του λαού μας, του κόμματος που έκλεισε χιλιάδες σχολεία και απέλυσε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που τσάκισε τα δικαιώματα των εργαζομένων για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που μετά από 4 χρόνια καταστροφικής κυβέρνησης ζητάει να παρθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα (μείωση συντάξεων, αύξηση φόρων). Ψήφος στη ΔΑΠ σημαίνει στήριξη των πολιτικών εξαθλίωσης του λαού και της νεολαίας. Επίσης, σημαίνει στήριξη των σχεδίων της για το πανεπιστήμιο. Σχέδια που αφορούν την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και του επιχειρηματικού πανεπιστημίου σύμφωνα με τις επιταγές του κεφαλαίου και της ΕΕ. Η ΔΑΠ μιλά για επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και την «προετοιμασία» των φοιτητών για την αγορά εργασίας (ποια αγορά εργασίας άραγε, όταν το ποσοστό ανεργίας στους νέους αγγίζει το 64%) και ενθαρρύνει τους φοιτητές να μη συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πολιτική διαδικασία επιθυμώντας άβουλες και ανενημέρωτες μάζες, που τους απασχολεί μονάχα το πτυχίο τους ή τα διάφορα «προσόντα» που πρέπει να μαζέψουν και καθόλου το μέλλον του Πανεπιστήμιου ή του διπλανού τους. Στήριξε τους διάφορους νόμους διάλυσης και ιδιωτικοποίησης του πανεπιστημίου (Διαμαντοπούλου, κ.α.), τις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων και την περικοπή των φοιτητικών παροχών. 

 Στοχεύει στη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων αφαιρώντας την δυνατότητα από τους φοιτητές να διεκδικούν και να επιβάλλουν τις ανάγκες τους. Την ίδια στιγμή, οργανώνει σεμινάρια επιχειρηματικότητας, βραδινές εξόδους σε μπουζούκια, εκδρομές στο Μπάνσκο για σκι δείχνοντας σε όλους πόσο πολύ αφουγκράζεται τα προβλήματα κάθε φοιτητή. Ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγεται και κερδίζει δύναμη στους συλλόγους είναι το γνωστό πελατειακό σύστημα των σημειώσεων, των πιστοποιητικών παρακολούθησης σεμιναρίων, των κερασμένων ποτών κλπ. Γυρνάμε την πλάτη στα κομματόσκυλα της ΝΔ, στο σύστημα διαπλοκής που αναπαράγουν, στο τσάκισμα του πτυχίου και της εργασιακής μας προοπτικής, στις πολιτικές του μνημονίου και της λιτότητας που υπερασπίζονται!

ΚΝΕ/ΜΑΣ/ΠΚΣ/ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

Η λογική της ΚΝΕ για τις εκλογές εδράζεται κυρίαρχα σε μια λογική ανάθεσης, όπου ψηφίζοντας ΚΝΕ «κοκκινίζει» το Διοικητικό Συμβούλιο οπότε ο Σύλλογος αυτόματα είναι ισχυρός και αγωνιστικός. Μιλάει για την ανάγκη ανασυγκρότησης των Συλλόγων αλλά την εννοεί μέσω της ισχυροποίησής της στα ΔΣ στα οποία επιδιώκει κυρίαρχα τη λήψη αποφάσεων (ακόμα και αυτών που απαιτούν μαζικότητα) και όχι μέσω της ισχυροποίησης των Γενικών Συνελεύσεων, όπου ο αγώνας περνάει μέσα από τα χέρια του κάθε φοιτητή και της κάθε φοιτήτριας. Όποιος αγώνας δεν περιστρέφεται γύρω από αυτήν και το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ και δεν μπορεί να τον ελέγξει τον απαξιώνει. Την ίδια στιγμή, βλέπει  τον εχθρό στα αριστερά και κυρίως στις δυνάμεις της ΕΑΑΚ, αρνούμενη την κοινή δράση στο κίνημα και στους αγώνες. Εμείς απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα κοινής δράσης στις δυνάμεις της ΚΝΕ ενόψει της νέας αντιλαϊκής επίθεσης γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι είναι απαραίτητη η μέγιστη συσπείρωση δυνάμεων που παρά τις διαφορές τους πρέπει να στοχεύσουν τον κοινό εχθρό (κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ).

Αποχή
Σε αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο, ειδικά για τη νεολαία, η αποχή από τις συλλογικές διαδικασίες αποτελεί αυτοκαταστροφική επιλογή. Αυτό γιατί όλη αυτή η στοχοποίηση και εξαθλίωση της νεολαίας είναι αποτέλεσμα πολιτικών που επιβάλλονται όσο εμείς δε στέλνουμε μήνυμα καταδίκης και ανατροπής τους. Είναι τώρα που πρέπει εμείς να δώσουμε την απάντηση ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι εδώ, είναι μαζικοί, ενεργοί και καταδικάζουν σε κάθε διαδικασία τους την πολιτική που διαλύει τις σπουδές και το μέλλον μας. 
Σε μια τέτοια περίοδο είναι αδιανόητο για ένα νέο άνθρωπο να απέχει από τις διαδικασίες και να αδιαφορεί για αυτές. Γιατί αυτές είναι που θα καθορίσουν σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή του εντός και εκτός σχολής αλλά και τους όρους με τους οποίους θα μπορεί να διεκδικήσει συλλογικά αυτά που του αξίζουν. Το μήνυμα απάθειας που στέλνει η αποχή θα δώσει το πράσινο φως για τη «νομιμοποίηση» των πολιτικών που ήδη διαλύουν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και υποβαθμίζουν το επίπεδο ζωής μας γενικότερα. 

«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..» 
Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στα μέτρα που έχουν εφαρμόσει ή ετοιμάζουν για το μέλλον, ενώ τελικά ευνοεί τη ΔΑΠ αφού δεν την καταγγέλλει, τη στιγμή που αυτή κερδίζει δύναμη στις εκλογές μέσα από το πελατειακό της σύστημα. Το σύστημα κανένα πρόβλημα δεν έχει με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Αυτό που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!

Στις 18 Μάη η νεολαία έχει τη δυνατότητα να διαλέξει εκείνη το στίγμα με το οποίο θα καθοριστεί το πανελλαδικό μήνυμα των φοιτητών/τριών, όσον αφορά τη συγκυρία που επικρατεί τόσο σε πανεπιστημιακό όσο και σε κεντρικο πολιτικό επίπεδο. Η φοιτητική νεολαία πρέπει να καταδικάσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τη ΔΑΠ και τον πολιτικό της φορέα για όλα τα δεινά που προξένησαν στη νεολαία και το λαό. Να αναδείξει, ταυτόχρονα, ένα ασυμβίβαστο – ανατρεπτικό ρεύμα, το οποίο θα εκφράζει κατηγορηματικά την ανάγκη η νέα γενιά να ζήσει αλλιώς. Στις σημερινές συνθήκες που οι νέοι όροι ζωής και εργασίας (Voucher, ανασφάλιστη εργασία, μισθοί πείνας), τείνουν να εμπεδωθούν από τον κάθε νεολαίο σαν μια φυσιολογική πραγματικότητα, η αποτύπωση ενός μαχητικού – αντικαπιταλιστικού πόλου στις φετινές φοιτητικές εκλογές, είναι η μόνη λύση για την ανασυγκρότηση-αντεπίθεση του φοιτητικού κινήματος και το μετασχηματισμό των πολιτικών συσχετισμών σε επίπεδο κοινωνίας.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!

Ψήφος στην ΕΑΑΚ σημαίνει ενίσχυση της αντίληψης ότι το πράγμα μπορεί να πάει αλλιώς! Ότι είναι δυνατόν ένας άλλος δρόμος, με σπουδές και εργασιακό μέλλον που μας αξίζουν, ενάντια στα δεσμά της ΕΕ, των αγορών, του κεφαλαίου! ΚΟΝΤΡΑ στις προσταγές για αποπληρωμή του χρέους, υπαγωγή στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και στη δημοσιονομική σταθερότητα, κόντρα στις κατευθύνσεις της ΕΕ για την εκπαίδευση!

 Παλεύουμε για μία νεολαία ενωμένη με την υπόλοιπη πληττόμενη πλειοψηφία της κοινωνίας που θα βγαίνει μαχητικά στο προσκήνιο, όχι διεκδικώντας απλά τα δικαιώματά της με κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, αλλά ισχυροποιώντας τους αγώνες της με την επιβολή των αναγκών της. Ψήφος στην Ε.Α.Α.Κ. και την αντικαπιταλιστική αριστερά δεν είναι ψήφος ανάθεσης, σημαίνει συλλογική στράτευση στις μάχες που μας περιμένουν και ενίσχυση της αντίληψης ότι οι συλλογικοί αγώνες είναι το μέσο για να ενωθεί κάθε φωνή, η φωνή να γίνει λόγος και ο λόγος να γίνει πράξη.

Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. δε σημαίνει ψήφος διαμαρτυρίας. Σημαίνει ψήφος κινηματικής προοπτικής και αποτελεί ενίσχυση των δυνάμεων που αγωνίζονται για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, για την ανασυγκρότηση και ενίσχυση του φοιτητικού κινήματος, για αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα, για πολιτικές ελευθερίες και για την υπεράσπιση του ασύλου. Δυνάμεις που βλέπουν πως υπάρχει άλλος δρόμος , ένας δρόμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, χωρίς πολιτικές εξαθλίωσης, αλλά με όραμα και πράξη τις ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων.

ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ – ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ,
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ


ΣΤΙΣ 18 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ – ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ Α.Ρ.ΠΑ. Ε.Α.Α.Κ.
  






Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Γιατί να ψηφίσω | τι διακυβεύεται;

Στις φοιτητικές εκλογές εκλέγονται οι «εκπρόσωποι των φοιτητών», δηλαδή το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Φοιτητών. Ο Σύλλογος Φοιτητών είναι το αντιπροσωπευτικό σου όργανο, με λίγα λόγια παίρνει αποφάσεις για τις σπουδές, το πανεπιστήμιό, το μέλλον σου. Αν δεν ψηφίσεις, ουσιαστικά αφήνεις άλλους να αποφασίζουν για σένα. Επίσης, στις εκλογές αποτυπώνεται το πολιτικό στίγμα που δίνει η νεολαία σε κεντρικό επίπεδο.

Και γιατί να ψηφίσω Α.Ρ.ΠΑ. – Ε.Α.Α.Κ.;
  • Γιατί απέναντι στη λογική των «εκπροσώπων» που αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα, απέναντι στη λογική του να έχεις λόγο για το Σύλλογο μία φορά το χρόνο στις εκλογές, εμείς θέλουμε όλη την εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις. Εκεί όπου ο καθένας και η καθεμία έχει ισότιμο λόγο και δικαίωμα στις αποφάσεις. Γιατί θέλουμε Σύλλογο ενεργό, Σύλλογο ασπίδα για τα δικαιώματά μας που τίθενται καθημερινά υπό αμφισβήτηση. 

  • Για να στείλουμε μήνυμα ανυπακοής και αντίστασης ενάντια σε αυτούς που πιστεύουν ότι η νεολαία ξόφλησε, ότι θα υποταχτεί στο μαύρο μέλλον της ανεργίας, της μετανάστευσης και της φτώχειας που ετοιμάζουν για εμάς. Γιατί κόντρα στο δόγμα του «δεν υπάρχει εναλλακτική» η ΕΑΑΚ εκφράζει το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που λέει ότι το πράγμα μπορεί να πάει αλλιώς, που παλεύει για μια άλλη προοπτική για τη γενιά μας. Προοπτική που περνάει μέσα από το συλλογικό αγώνα ενάντια στις λογικές του ατομικού δρόμου, της υποταγής, του ανταγωνισμού και της λαμογιάς που εκφράζει η ΔΑΠ και η ιδεολογία της!

  • Γιατί η αποχή δεν καταδικάζει κανέναν ούτε στέλνει μήνυμα αντίδρασης, αντίθετα δείχνει ότι η νεολαία αδιαφορεί ή ακόμα χειρότερα, συναινεί σε όσα της επιβάλλουν!

Στις μάχες της Γενιάς μας δε θα απέχουμε!
ΣΤΙΣ 18 ΜΑΗ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!
στηρίζουμε – ψηφίζουμε
Α.Ρ.ΠΑ. Ε.Α.Α.Κ.





Θα αφήσεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα;

Όσο πλησιάζουν οι φοιτητικές εκλογές ξεκινάνε διάφορες συζητήσεις για το κατά πόσο είναι χρήσιμες οι φοιτητικές παρατάξεις στις σχολές, πώς υπονομεύουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου και για το πώς οι παρατάξεις είναι η πηγή όλων των κακών. Αυτές οι συζητήσεις φτάνουν στο συμπέρασμα ότι λύση είναι η αδιαφορία ή η αποχή από τις κάλπες.

Ποιος πραγματικά φταίει για τα προβλήματα του πανεπιστη- μίου;
Τα πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούνται με αποτέλεσμα να γίνονται περικοπές στην φοιτητική μέριμνα (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση), ενώ ψηφίζονται συνεχώς νομοσχέδια από τις διάφορες κυβερνήσεις που η μία υπονομεύει το πανεπιστήμιο περισσότερο από την άλλη. Η διάλυση της δημόσιας - δωρεάν εκπαίδευσης είναι η πραγματικότητα που υπάρχει τα τελευταία χρόνια και ήρθε να ενισχυθεί με το νόμο Διαμαντοπούλου (2011). Ένα νόμο αναγκαίο για να γίνει το πανεπιστήμιο πεδίο κερδοφορίας για τους ιδιώτες. O νέος νόμος που σκοπεύει να φέρει προς ψήφιση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν αμφισβητεί τη βασική κατεύθυνσή της οικοδόμησης ενός νέου επιχειρηματικού πανεπιστημίου.  Οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να υπάρχουν στις διάφορες λειτουργίες επιβάλλοντας τους δικούς τους όρους προκειμένου το δημόσιο(;) και δωρεάν(;) πανεπιστήμιο μας να είσαι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικό και επικερδές. Σε κάποιον μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως καλό να υπάρχουν εταιρείες στις σχολές γιατί θα δώσουν λεφτά στο τμήμα (εκεί που δεν δίνει το κράτος) και μπορεί να έχει μετά ένα εργασιακό μέλλον στην εταιρεία αυτή. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η εταιρεία παράγει έργο με την απλήρωτη εργασία φοιτητών, καρπώνεται την έρευνα τους χρησιμοποιώντας και τσάμπα υποδομές από το τμήμα, και προφανώς επηρεάζει το πρόγραμμα σπουδών προς την κατεύθυνση που επιλέγει κάθε φορά να επενδύσει για να αντλήσει κέρδος και όχι προς τις ανάγκες της κοινωνίας. Επίσης για τους εργαζόμενους σε εργολαβίες (που αναλαμβάνουν υπηρεσίες όπως φύλαξη-καθαριότητα) οι συνθήκες είναι οι χειρότερες με ελαστικά ωράρια, τον φόβο της απόλυσης ανά πάσα στιγμή και χάλια μισθούς. Ταυτόχρονα στο πανεπιστήμιο κοστίζει πολλαπλάσια λεφτά η εργολαβία από το να προσλάβει το ίδιο το πανεπιστήμιο τους εργαζόμενους που χρειάζεται. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες φοιτητές αδυνατούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους είτε επειδή εργάζονται είτε γιατί επιστρέφουν στις πόλεις τους είτε και τα δυο. Το δικαίωμα στην μόρφωση είναι πια πολυτέλεια.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως παράταξη της ΝΔ και υπερασπιστής των επιχειρηματικών συμφερόντων είναι ο βασικός εκφραστής αυτής της πολιτικής στα πανεπιστήμια. Η ΔΑΠ μιλά για επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και την «προετοιμασία» των φοιτητών για την αγορά εργασίας (ποια αγορά εργασίας άραγε, όταν το ποσοστό ανεργίας στους νέους αγγίζει το 64%) και ενθαρρύνει τους φοιτητές να μην συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πολιτική διαδικασία επιθυμώντας άβουλες και ανενημέρωτες μάζες, που τους απασχολεί μονάχα το πτυχίο τους ή τα διάφορα «προσόντα» που πρέπει να μαζέψουν και καθόλου το μέλλον του Πανεπιστήμιου ή του διπλανού τους. Στοχεύει στη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων αφαιρώντας την δυνατότητα από τους φοιτητές να διεκδικούν και να επιβάλλουν τις ανάγκες τους. Την ίδια στιγμή, οργανώνει σεμινάρια επιχειρηματικότητας, βραδινές εξόδους σε μπουζούκια, εκδρομές στο Μπάνσκο για σκι δείχνοντας σε όλους πόσο πολύ αφουγκράζεται τα προβλήματα κάθε φοιτητή. Ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγεται και κερδίζει δύναμη στους συλλόγους είναι το γνωστό πελατειακό σύστημα των σημειώσεων, των πιστοποιητικών παρακολούθησης σεμιναρίων, των κερασμένων ποτών κλπ. Η αποχή λοιπόν όχι μόνο δεν πλήττει το κομματικό σύστημα που προωθεί η ΔΑΠ αλλά την ευνοεί αφού της επιτρέπει να αποκτά δύναμη μέσω των πελατειακών σχέσεών της  και να διαχειρίζεται το Σύλλογο ανάλογα με τα συμφέροντά της. 

Από εκεί και πέρα, η αποχή και η έλλειψη πολιτικής άποψης ειδικά σε τέτοια κρίσιμη περίοδο δίνει το ελεύθερο να αποφασίζουν άλλοι για εμάς. Είναι επιλογή που σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης της νεολαίας. Ίσα ίσα στέλνει μήνυμα αποδοχής και συναίνεσης σε όσα μας ετοιμάζουν ή μας έχουν ήδη φέρει, αφού η στοχοποίηση και εξαθλίωση της νεολαίας είναι αποτέλεσμα πολιτικών που επιβάλλονται όσο εμείς δε στέλνουμε μήνυμα καταδίκης και ανατροπής τους.

Γιατί να ψηφίσω ΕΑΑΚ;
Γιατί για εμάς οι εκλογές είναι πολιτική διαδικασία και αναμέτρηση αντιλήψεων και όχι καφέδων, γνωριμιών, και κομματικών υποσχέσεων. Γιατί απέναντι στη λογική της εκπροσώπησης και των ειδικών που αποφασίζουν για τους φοιτητές εμείς προβάλλουμε την άμεση δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων όπου ο κάθε φοιτητής και η κάθε φοιτήτρια μπορεί να συμμετέχει ισότιμα στη λήψη των αποφάσεων. Γιατί θέλουμε έναν σύλλογο ενεργό στα χέρια όλων των φοιτητών, σύλλογο ανεξάρτητο από τις κυβερνητικές παρατάξεις και την πολιτική τους, σύλλογο που βάζει μπροστά και επιβάλλει τα δικαιώματα και τις ανάγκες των φοιτητών κόντρα στον ψεύτικο ρεαλισμό, τις μειωμένες απαιτήσεις και την υποταγή.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

ΣΤΙΣ 18 ΜΑΗ ΔΕ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΠΙΤΙ...

Όντως οι εκλογές δε μπορούν να αλλάξουν πραγματικά τη κατάσταση.

Mπορούν όμως να αναδείξουν ένα μήνυμα ανυπακοής και αντίστασης...


Όντως οι εκλογές είναι μια διαδικασία, ακίνδυνη για το σύστημα.

Μπορούν όμως να λειτουργήσουν αντικειμενικά προωθητικά για τους αγώνες
 και να διευκολύνουν τους όρους με τους οποίους αυτοί θα συγκροτηθούν.

Όντως οι εκλογές έχουν εκφυλιστεί σε μεγάλο βαθμό.

Μπορεί όμως κάποιος ψηφίζοντας αποχή να βγάλει ένα μήνυμα
αμφισβήτησης προς το υπάρχον χωρίς να προτάσσει έναν άλλο δρόμο 
σε παιδεία και εργασία;



Όντως όλες οι παρατάξεις (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-ΚΝΕ) βλέπουν τις εκλογές ως διαδικασία ανάδειξης γραφειοκρατικών οργάνων όπως είναι τα Διοικητικά Συμβούλια και η Ε.Φ.Ε.Ε (πανελλαδικό «αντιπροσωπευτικό» όργανο). Σαν διαδικασία που θα εκλέξεις κάποιους πεφωτισμένους να αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα. Εμείς θέλουμε από τις εκλογές να φανεί ότι η νεολαία δεν μασάει, ότι δεν δίνει λευκή επιταγή στην εφαρμογή των βάρβαρων πολιτικών και ότι δεν μένει αμέτοχη στις μάχες της γενιάς της.  


ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΟ, ΟΧΙ ΣΚΟΠΟΣ:

Από τις εκλογές θέλουμε να προωθηθεί προς όλες τις κατευθύνσεις το μήνυμα πως το φοιτητικό κίνημα  δεν ηττήθηκε και βρίσκεται εδώ, έτοιμο να βγει στο προσκήνιο. Δεν διαπραγματεύεται – δεν ενσωματώνεται. Στις εκλογές της 18 Μάη να ενισχυθεί η επαναστατική λογική που παλεύει για την αναζωπύρωση ενός φοιτητικού κινήματος διαρκείας, συγκροτημένο από Γενικές Συνελεύσεις και αμεσοδημοκρατικά όργανα κόντρα σε λογικές ανάθεσης και συνδιαλλαγής. Στις εκλογές της 18 Μάη να ενισχυθεί η ασυμβίβαστη – αντικαπιταλιστική αριστερά.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ – ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ Α.Ρ.ΠΑ. Ε.Α.Α.Κ.