Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν..ξεσηκώνονται


ΤΩΝ ΦΡΟΝΙΜΩΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΙΝ ΠΕΙΝΑΣΟΥΝ ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ


Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με την Πανεπιστημιακή Λέσχη του ΑΠΘ συνεχίζει να γεννάει προβληματικές. Παρά τις εξαγγελίες της πρυτανείας για τη διασφάλισης της δημόσιας, δωρεάν και ποιοτικής σίτισης, η στάση της δεν άφησε περιθώρια για αυταπάτες όταν με εκδικητικό τρόπο έκλεισε τη λέσχη προς απάντηση των φοιτητικών κινητοποιήσεων ενάντια στους ελέγχους. Ο έλεγχος στην είσοδο του εστιατορίου που θα επιτρέπει ή θα αποκλείει την πρόσβαση, είναι η φυσική συνέχεια της ιδιωτικοποίησης της λέσχης του ΑΠΘ, που το Σεπτέμβρη δόθηκε (ΚΑΙ ΑΥΤΗ) σε ιδιωτική εταιρεία catering. Η απαγόρευση για λήψη δεύτερης μερίδας και οι ολοένα και τακτικότεροι έλεγχοι πάσο/καρτών σίτισης μας στην είσοδο, θα κλιμακώνονται οσο θα παγιώνεται η παρουσία της εργολαβίας στη λέσχη.
Η σύμβαση που υπέγραψε η εταιρεία με το πανεπιστήμιο προβλέπει τη δωρεάν σίτιση 5.464 φοιτητών ημερησίως (ΚΑΙ ΜΟΝΟ), πλαφόν που επιβάλλει το πανεπιστήμιο στην εταιρεία. Οι 5.464 δικαιούχοι δωρεάν σίτισης θα προκύπτουν μετά από αξιολόγηση βάσει εισοδηματικών κριτηρίων, οικογενειακής κατάστασης κτλ, αλλά και βάση του έτους φοίτησης που δεν μπορεί να ξεπερνάει τα ν+2 χρόνια ενώ όσοι δεν πληρούν τα κριτήρια το κόστος της μερίδας θα είναι 1.80 συν ΦΠΑ. Αξίζει να σημειωθεί ότι συνολικά οι εγγεγραμμένοι φοιτητές στο ΑΠΘ είναι περίπου 70.000, ότι το 2009 η Λέσχη έβγαζε πάνω από 9.000 μερίδες ημερησίως, ενώ το 2012 γύρω στις 7.000.
Η ιδιωτικοποίηση της λέσχης έχει οδηγήσει στα τρία παρακάτω αποτελέσματα που τα βλέπουμε ήδη μπροστά μας.
Ως προς τους φοιτητές: Η λέσχη θα σταματήσει να έχει τον δημόσιο, δωρεάν και ανοιχτό χαρακτήρα που είχε στο παρελθόν, ο οποίος κατακτήθηκε από τους αγώνες των φοιτητών και διασφάλιζε δωρεάν σίτιση σε όλους τους φοιτητές, αλλά ακόμα και σε επισφαλώς εργαζόμενους, ανέργους και μετανάστες. Ο αποκλεισμός, ωστόσο, δρομολογείται με την επιβολή αυστηρών κριτηρίων για την έκδοση κάρτας σίτισης, όπως είναι το έτος φοίτησης (μικρότερο του ν+2) και το οικογενειακό εισόδημα. Το κράτος απεμπλέκεται σταδιακά από τη χρηματοδότηση της φοιτητικής μέριμνας, με αποτέλεσμα τη μετακύλιση του κόστους σπουδών στους φοιτητές και την επιβολή αντιτίμου να είναι προ των πυλών. Φυσικά αυτό δεν μπαίνει με όρους κινδυνολογίας, αφού οι «εμπειρίες» από ιδιωτικοποιήσεις άλλων φοιτητικών Λεσχών αποδεικνύουν ότι η επιβολή αντιτίμου αποτελεί μονόδρομο.
Ως προς τους εργαζόμενους στη λέσχη: θα υπάρξει άμεση χειροτέρευση εργασιακών συνθηκών , πιθανή έως σίγουρη μείωση των μισθών τους, επισφαλείς σχέσεις εργασίας (κάτι που ίσχυε και μέχρι πρότινος) κίνδυνος απόλυσης ανά πάσα στιγμή. Αυτό το γεγονός αντικατοπτρίζει και τη διαμόρφωση του νέου μοντέλου εργαζομένου, που ουσιαστικά διαγράφει και τη δική μας εργασιακή προοπτική.
Ως προς τον ιδιώτη που θα αναλάβει: Άλλη μια πετυχημένη οικονομική επένδυση (χαμηλού έως μηδενικού ρίσκου), χάρη στην αγαστή συνεργασία των πρυτανικών αρχών. Στη ΠΦΛ του ΑΠΘ άλλωστε υπάρχει (όπως μας έχουν επανηλλειμένα τονίσει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι) πολύ μεγάλες και σύγχρονες εγκαταστάσεις, πράγμα απόλυτα λογικό αφού η ΠΦΛ προοριζόταν να παράγει πολλές χιλιάδες μερίδες καθημερινά. Μέσω της σύμβασης που θα υπογραφεί, ο ιδιώτης επινοικιάζει όλον αυτόν τον εξοπλισμό τον οποίον φυσικά μπορεί να εκμεταλλεύεται για όλες τις δικές του επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Η υποχρηματοδότηση του πανεπιστημίου, όπως δρομολογείται από τις πολιτικές κυβερνήσεων (σύμφωνα με τις επιταγές ΕΕ-ΔΝΤ), αποτελεί ταυτόχρονα μοχλό πίεσης και επιταχύνει την εφαρμογή της συνολικής αναδιάρθρωσης σε εκπαίδευση και εργασία και στρέφει τα ιδρύματα σε αναζήτηση ιδιωτικών πόρων ή σε εξεύρεση εσωτερικών πηγών χρηματοδότησης (δίδακτρα, εξέταστρα, ενοίκιο στις εστίες κτλ.) Όλα αυτά γίνονται στο συνολικότερο πλαίσιο αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων εντός του πανεπιστημίου καθώς και της εισαγωγής ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στον τρόπο λειτουργίας του και μιας συνολικότερης κατεύθυνσης ιδιωτικοποίησης κοινωνικών αγαθών και ξεπουλήματος δημόσιου πλούτου. Ανοίγει λοιπόν ο δρόμος για την περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση μας, ως φοιτητές, με την καταστρατήγηση του δικαιώματος στη δωρεάν στέγαση, το κόψιμο των δωρεάν συγγραμμάτων, την κατοχύρωση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά και τελικά την απαξίωση του Δημόσιου και Δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου ανοιχτό στην κοινωνία και στη βάση των αναγκών μας). Ειδικά στη συγκυρία την κρίσης, των περικοπών, των απολύσεων, της φτώχειας και της ανεργίας έχουμε ανάγκη τη δωρεάν κάλυψη των αναγκών μας για να μπορούμε να σπουδάσουμε.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΛΑ ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ – ΣΙΤΙΣΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΔΩΡΕΑΝ ΣΠΟΥΔΕΣ
Δε θα κάνουμε βήμα πίσω από τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας. Το δικαίωμα για σίτιση και στέγαση είναι αναφαίρετο και αδιαπραγμάτευτο.

Καλούμαστε να δώσουμε μια μάχη για τα δικαιώματα μας, διασφαλίζοντας τα κεκτημένα μας και διεκδικώντας: ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΕΣΧΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΘ-ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ.



EAAK Θεσσαλονίκης

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Eκδήλωση για την αξιολόγηση στον πύργο



Κυριακή 16 Φλεβάρη, 10.30 πμ, Πύργος Παιδαγωγικής Σχολής ΑΠΘ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση, Διαθεσιμότητες-απολύσεις:

Η απάντηση του κινήματος
Οι επιπτώσεις
✐στο δημόσιο σχολείο
✐τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών
✐το ρόλο των εκπαιδευτικών
✐ τα εργασιακά μας δικαιώματα

θα μιλήσουν:
Περικλής Παυλίδης, επίκουρος καθηγητής ΠΤΔΕ Θεσ/νίκης
Γιώργος Γρόλλιος, καθηγητής ΠΤΔΕ Θεσ/νίκης
Δημήτρης Νικολούδης, μέλος ΔΣ συλλόγου εκπ/κών Λαγκαδά
Σταμάτης Νικολάου, γραμματέας ΔΣ ΟΛΜΕ
---------------------------------
Ριζοσπαστική Κίνηση Θεσ/νίκης ΠΕ
Αγωνιστική Παρέμβαση Θεσ/νίκης Δ.E.

https://www.facebook.com/events/451024535026587/?notif_t=plan_user_joined

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

ΟΡΓΗ – ΜΙΣΟΣ – ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ



Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του σχήματος ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ : http://arage-e-a-a-k.blogspot.gr/

Φτάνει άραγε η λέξη οργή για να περιγράψει το πλήθος και την ένταση των συναισθημάτων που σε διαπερνούν όταν μαθαίνεις για το περιστατικό που έλαβε χώρε τις προηγούμενες ημέρες δίπλα από το Φαρμακονήσι;; 

Κοντά σ αυτό το μικρό νησάκι των Δωδεκανήσων, στα σύνορα με την Τουρκία, έπλεε “λαθραία” μια λέμβος γεμάτη με Αφγανούς μετανάστες. Όταν εντοπίστηκε η λέμβος, το λιμενικό έτρεξε να ρυμουλκήσει τη λέμβο εκτός ελληνικών υδάτων. Κατά τη ρυμούλκηση και λόγω καιρικών συνθηκών η λέμβος πήγε να ανατραπεί, με αποτέλεσμα οι μετανάστες να επιχειρήσουν να επιβιβαστούν στο πλοίο του λιμενικού. Οι λιμενικοί τους απέτρεψαν και βρίζοντάς τους, τους πέταξαν στη θάλασσα. Δώδεκα περίπου άτομα, στην πλειοψηφία ανήλικα παιδιά με τις μητέρες τους θαλασοπνίγηκαν στα ανοικτά του Αιγαίου. Κάποια ανθρωπόμορφα κτήνη, με εντολές του ελληνικού κράτους, τους είχαν δολοφονήσει στυγνά, πετώντας τους στη θάλασσα σαν να είναι σκουπίδια.

Αν όλους/ες στο άκουσμα της είδησης μιας διαπέρασε ένα ρίγος ή μας σχηματίστηκε ένα πηγαίο “γιατί”, αποδεικνυόμαστε πιο ρομαντικοί απ' όσο επιτρέπεται. Γιατί δε βγαίνουν τα νούμερα θα μας απαντήσουν μ' ένα στόμα ο Στουρνάρας, ο Σαμαράς κι ο Πρετεντέρης. Και θα χουν δίκιο. Στον πλανήτη γη το 2013, δεν έχει σημασία η ανθρώπινη ύπαρξη. Σημασία έχουν οι οικονομίες κι η ανάκαμψη τους για να εξασφαλιστεί η κερδοφορία λίγων κι εκλεκτών. Αξίζεις να ζεις, μόνο όσο μπορείς να είσαι παραγωγικός, φτηνός και να συνεισφέρεις στην “εθνική” προσπάθεια να ανορθωθεί η οικονομία και να μην χάσουν οι εκμεταλλευτές μας τον πλούτο τους.

Κρίμα λοιπόν για τα μικρά Αφγανάκια και τις μητέρες τους που πέθαναν αβοήθητες στα ανοικτά του Αιγαίου. Ήταν άτυχα. Μας πέτυχαν σε περίοδο ύφεσης και η οικονομία μας δεν τους χωρούσε. Ήταν πλεονάζοντες και δεν θα πετυχαίναμε τους εθνικούς μας στόχους. Αν ήταν πιο τυχεροί κι είμασταν σε ανάπτυξη δεν θα τους δολοφονούσαν. Θα τους βάζανε να δουλέψουν σαν σύγχρονοι δούλοι, με μεροκάματα 2 ευρώ την ώρα, για να στήσει ο κάθε Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας και Μελισσανίδης την δικιά του αυτοκρατορία, με τον δικό τους κόπο και ιδρώτα, πάνω στις δικές τους ψυχές.

Μέχρι βέβαια να ξανάρθει μια ακόμα κρίση, να ξαναγίνουν περιττοί και πλεονάζοντες, να ξανανακηρυχτούν από τις κυβερνήσεις ως “δημόσιος κίνδυνος για την ελληνική κοινωνία” και “υπεύθυνοι για την ανεργία και την εγκληματικότητα” και να ξαναστοχοποιηθούν από τα ρατσιστικά ένστικτα κάθε μικροαστού νεοέλληνα, επειδή του χαλάνε την αισθητική και το όνειρο του πλουτισμού.

Κρίμα και για έναν ακόμα λόγο. Γεννήθηκαν σε λάθος σημείο του πλανήτη με πολύ φυσικό πλούτο. Κι ανάγκασαν το ΝΑΤΟ των χωρών της δύσης και του πολιτισμού, να τους επιτεθούν για να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα τους. Ήταν κι αυτό μια προϋπόθεση για το success story.

Κάποτε ο Τσε Γκεβάρα είχε δηλώσει “υπάρχει μονάχα ένα συναίσθημα πιο ισχυρό από το πάθος για την ελευθερία. Είναι το μίσος γι' αυτούς που μου την στερούν” καταφέρνοντας να συμπυκνώσει μέσα σε μια πρόταση τη ψυχοσύνθεση μας, απέναντι σε εκείνους που λυμαίνονται τη ζωή μας.
Για τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Μπόμπολα, τον Μελισσανίδη, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το “ντόπιο” και “ξένο” κεφάλαιο είναι μια ακόμα μέρα νίκης. Για όλους αυτούς, κάθε αποτροπή εισόδου μεταναστών είναι επιτυχία. Ακόμη και αν μετριούνται σε σακούλες νεκροτομείων.

Οι υπόλοιποι, δεν έχουμε παρά να θρηνήσουμε “κάποιους ακόμα” νεκρούς της τάξης μας, να κάνουμε την οργή μας μίσος για τους υπεύθυνους και το μίσος μας συνείδηση “για το ποιους έχουμε απέναντι μας και πως θα τους ανατρέψουμε”. Γιατί “η ζωή είναι σύντομη ... και αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε στα κεφάλια των βασιλιάδων”