1. Γιατί με το νέο νόμο για την Εκπαίδευση, η φοιτητική μας ζωή θα αλλάξει. Το γεγονός ότι η υπουργός Παιδείας βρίσκει μπροστά της δεκάδες φοιτητικούς συλλόγους κάθε μέρα που αντιτίθενται στις βλέψεις της δεν την έχει σταματήσει ακόμα. Αυτό σημαίνει ότι ο επερχόμενος νόμος για τη Παιδεία θα παραμείνει όπως τον περιμέναμε. Δηλαδή ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των σπουδών μας , διάλυση της μέριμνας(Λέσχη, εστίες, πιθανά δίδακτρα), διαγραφές φοιτητών, εισβολή του κεφαλαίου στην εκπαίδευση, απαξίωση των πτυχίων μας
2. Γιατί η πληρωμή της πρακτικής άσκησης είναι δεδομένη για όλες και όλους! Ο διαχωρισμός με βάση το βαθμό ή οποιοδήποτε άλλο κριτήριο είναι εξ ορισμού άδικος... Κάθε χρόνο δίνονται στη σχολή μας μέσω των προγραμμάτων ΕΣΠΑ χρήματα για την πληρωμή της πρακτικής άσκησης των φοιτητών του 4ου έτους. Μόνο που το πρόγραμμα αυτό κάνει διαχωρισμό των φοιτητών με βάση την «αριστεία». Στα άλλα έτη βέβαια (πχ 2ο έτος) η πρακτική παραμένει απλήρωτη. Απαιτούμε τη δημόσια χρηματοδότηση της πρακτικής για όλες και όλους!!!
3. Γιατί το πρόγραμμα σπουδών της σχολής με τη μείωση των ECTS δεν αποσύρθηκε, απεναντίας παραμένει εδώ φορτώνοντάς μας με περισσότερα μαθήματα για τη λήψη πτυχίου, χωρίς να τα χρωστάμε! Αυτό επιβαρύνει όλο και περισσότερο όσες και όσους εργάζονται, αλλά και τις οικογένειες όσων δεν εργάζονται, μιας και αναγκαστικά θα φοιτήσουμε ένα εξάμηνο παραπάνω στην καλύτερη. Ταυτόχρονα οι οροφές στα μαθήματα θα παραμείνουν, μιας και για όσες και όσους δήλωσαν κάποιο επιλεγόμενο μάθημα για πρώτη φορά, ίσχυσαν οι οροφές κανονικά, ενώ δεν αποκλείεται από το επόμενο ακαδημαϊκό έτος να κατοχυρωθούν στα 100 άτομα ανά επιλεγόμενο μάθημα
4. Γιατί η προοπτική επαγγελματικής μας αποκατάστασης μοιάζει όλο και περισσότερο με ανέκδοτο! Ο διορισμός μας πιθανότατα να μην υπάρξει ποτέ και να μείνουμε στην ανεργία, στα voucher και στη διαρκή εργασιακή επισφάλεια. Διεκδικούμε τον άμεσο διορισμό μας με μόνο κριτήριο τη λήψη πτυχίου και όχι μέσω της ζούγκλας που έχει φέρει το προσοντολόγιο και οι πίνακες στους οποίους τρώμε ο ένας τον άλλο για να γίνουμε αναπληρωτές. Παλεύουμε από κοινού με το συντονιστικό αναπληρωτών για μόνιμους διορισμούς, μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους και όλες και για ένα σχολείο δημόσιο και δωρεάν για όλα τα παιδιά.
5. Για την 6η Δεκέμβρη! Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΕ ΣΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ '08. ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΧΑΜΕ ΥΠΟΚΛΙΘΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ. Η σφαίρα που έδινε τέλος στη ζωή του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το οπλισμένο χέρι του ειδικού φρουρού Ε. Κορκονέα το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του '08 έμελλε να σφραγίσει τη μεγαλύτερη κοινωνική εξέγερση που γνώρισε η χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά. Η δολοφονία ενός 15χρονου αγοριού ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στη φαινομενικά φιλήσυχη ελληνική κοινωνία του 2008, η οποία έμπαινε αργά και σταθερά στην εποχή της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που ξεκίνησε ένα χρόνο νωρίτερα στις ΗΠΑ και εγγυόταν ότι αυτή η γενιά θα ζήσει σίγουρα χειρότερα από την προηγούμενη. Μια γενιά που τη βάφτισαν των 700 ή και
λιγότερων ευρώ (500 σήμερα), που την έστειλαν στα “Δημόσια” Πανεπιστήμια για να την πετάξουν στο 67,5% της ανεργίας ή στο τσουβάλι των 250000 που μετανάστευσαν. Μια γενιά χωρίς φωνή, καταδικασμένη στην ανασφάλεια και τον ανταγωνισμό, χωρίς ελπίδες και με γκρεμισμένα όνειρα.
Αλλά και μια γενιά που ενηλικιώθηκε βίαια στο δρόμο του συλλογικού αγώνα. Ο Δεκέμβρης άφησε νέες μορφές δράσης, καθόρισε κινηματικές μορφές όπως καταλήψεις δημόσιων κτιρίων (δημαρχεία, εργατικά κέντρα, ΕΡΤ), συνελεύσεις γειτονιών, συντονισμούς αγωνιζόμενων κομματιών που παραμένουν σημαντικές μέχρι σήμερα. Κυρίως όμως αποτέλεσε μια εξεγερτική υποδοχή της κρίσης. Μπορεί να μην πετύχαμε μέχρι στιγμής την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής αλλά η πρόσφατη κληρονομιά του Δεκέμβρη συνέβαλε στους τεράστιους αγώνες λαού και νεολαίας των προηγούμενων χρόνων ενάντια στα μνημόνια, στις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση που τα επιβάλλουν. Ο Δεκέμβρης μπορεί να μην έδωσε την απάντηση, έθεσε όμως τα ερωτήματα σαν μια εικόνα από το μέλλον που ακόμα αναζητούν απάντηση. Η κρίση που τότε άρχισε να φανερώνει τα σημάδια της, σήμερα έχει βυθίσει έναν ολόκληρο λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Το “μαύρο μέλλον” για το οποίο μιλούσαν οι προκηρύξεις, είναι εδώ.
Μεμονωμένο περιστατικό;
Η στοχοποίηση της νεολαίας που αποτυπώθηκε στη δολοφονία του Αλέξη δεν ήταν τυχαία. Πάντα το κομμάτι αυτό της κοινωνίας υπήρξε το πιο ανυπάκουο στα σχέδια του συστήματος οπότε πρέπει να ελέγχεται και να τρομοκρατείται. Είτε τότε με τη δολοφονία και την άγρια καταστολή των νεανικών κινητοποιήσεων, είτε τώρα με την προσπάθεια τσακίσματος των φοιτητικών αγώνων (ΑΣΟΕΕ, κινητοποίηση στη σύνοδο πρυτάνεων στον Αθήνα) και τη γενικότερη αυταρχική θωράκιση του κράτους (π.χ. τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη για εκκενώσεις καταλήψεων ως τις 5/12, διαρκές ξυλοφόρτωμα όσων περνάνε από τα Εξάρχεια)
Η επέτειος της 6ης Δεκέμβρη επομένως δεν πρέπει να αποτελέσει ένα «μνημόσυνο» αλλά ένα έναυσμα αγώνα της νεολαίας αλλά και των υπόλοιπων αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας ενάντια στις πολιτικές κυβερνήσεων-ΕΕ—ΔΝΤ που εξαθλιώνουν τις ζωές μας και τσακίζουν κάθε μορφή αντίστασης!
Όλες και όλοι στη Γενική Συνέλευση ΣΦ ΠΤΔΕ Πέμπτη 5/12 στις 15:00 στην αίθουσα του πρώτου ορόφου
