Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Ψήφισμα Συλλόγου Φοιτητών ΠΤΔΕ

Με αφορμή το τραγικό περιστατικό που συνέβη το πρωί της 28ης Μαΐου 2014 με τον μαθητή της Γ’ Λυκείου πήραμε την απόφαση να συντάξουμε και να αποστείλουμε το ψήφισμα αυτό με σκοπό να πάρουμε θέση ως μελλοντικοί παιδαγωγοί απέναντι στο ισχύoν ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο θα κληθούμε να διδάξουμε. Ειδικότερα το πρωί της 28ης Μαΐου ένας μαθητής της Γ’ Λυκείου από τα Γιαννιτσά πριν την έναρξη των πανελλαδικών εξετάσεων ανέβηκε σε μία πολυκατοικία και «βούτηξε» στο κενό δίνοντας τέλος στη ζωή του.

Πρόκειται για ένα ακόμη θύμα του εξετασιοκεντρικού εκπαιδευτικού συστήματος και του θεσμού των πανελλαδικών εξετάσεων που αποτελεί την αποκορύφωσή του. Δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό, καθώς παρόμοια συμβάντα έχουν συμβεί και στο παρελθόν. Ενδεικτικά αναφέρονται τα εξής: Δεκαοκτάχρονος μαθητής σε γειτονιά της Νέας Σμύρνης έκανε διπλή απόπειρα αυτοκτονίας επειδή δεν έγραψε καλά στις πανελλαδικές εξετάσεις στις 5 Ιουλίου 2010. Δευτέρα, 4 Ιουνίου 2012 δεκαοκτάχρονη αυτοκτόνησε στη Νέα Ερυθραία. 28 Μαΐου 2014 δεκαοκτάχρονος μαθητής αυτοκτόνησε στα Γιαννιτσά Πέλλας πριν από την γραπτή εξέταση του πρώτου μαθήματος των Πανελλαδικών εξετάσεων. Τρίτη, 10 Ιουνίου 2014 δεκαοκτάχρονη μαθήτρια έκανε απόπειρα αυτοκτονίας στο Ηράκλειο Κρήτης μέσα στις σχολικές τουαλέτες κατά τη διάρκεια της πανελλαδικής εξέτασης.

Τα περιστατικά αυτά εκκινούν από την πίεση, άγχος και τη γενικότερη ψυχολογική φθορά που υφίστανται οι μαθητές στις πανελλαδικές εξετάσεις εκφράζουν, όμως, τον πραγματικό χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος.  Ένα σύστημα που προβάλλεται ως το πιο αξιοκρατικό σύστημα στην Ελλάδα. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα καθώς το εκπαιδευτικό σύστημα θεωρεί πως όλοι οι μαθητές έχουν τις ίδιες δυνατότητες για επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις παραβλέποντας μία σειρά από καθοριστικούς παράγοντες. Αρχικά, δε λαμβάνει υπόψη την προϋπάρχουσα δεκαοκτάχρονη μαθητική και μορφωτική εμπειρία του παιδιού ανάγοντας, ταυτοχρόνως, την επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις ως το πιο σημαντικό κριτήριο για το μέλλον. Επιπλέον, αγνοεί την οικονομική δυνατότητα της οικογένειας του κάθε μαθητή να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των πανελλαδικών εξετάσεων, καθώς αυτές είναι τέτοιες που καθιστούν απαραίτητη τη φοίτηση σε κάποιο ιδιωτικό φροντιστήριο αφού το σχολείο δεν παρέχει τα απαραίτητα εφόδια. Συνεπώς, οι μαθητές που προέρχονται από οικογένειες μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων δεν φέρουν τις ίδιες πιθανότητες επιτυχίας με εκείνους που προέρχονται από οικογένειες των ανώτερων.

Αναφορικά με τον τρόπο εξέτασης στις πανελλαδικές εξετάσεις αυτός δεν είναι άλλος παρά η στείρα αποστήθιση (ιδιαίτερα στην θεωρητική κατεύθυνση). Το εκπαιδευτικό σύστημα υποχρεώνει τους μαθητές να αποστηθίζουν εκτενή κείμενα πράγμα που αυτομάτως  το χαρακτηρίζει ως απάνθρωπο και αντιπαιδαγωγικό. Χάνεται η ουσιαστική γνώση και το παιδί μαθαίνει απλά να παπαγαλίζει τα λεγόμενα κάποιου συγγραφέα χωρίς να του δίνεται η δυνατότητα για εκφορά της προσωπικής του άποψης, χάνεται ο ενεργητικός ρόλος, ισοπεδώνεται η κριτική σκέψη και προάγεται η παθητικότητα. Επομένως, οι μαθητές για να επιτύχουν στο εκπαιδευτικό σύστημα υποβάλλονται σε ένα καθεστώς πλήρους εντατικοποίησης που περιλαμβάνει ατελείωτες ώρες σχολείου, φροντιστηρίου και διαβάσματος, κάτι που πάει να ενταθεί στο νέο Λύκειο όπου θα γράφουν πανελλαδικές εξετάσεις και στις τρεις τάξεις!  Προφανώς, αυτή η εντατικοποίηση προετοιμάζει τους μαθητές για να εκπληρώσουν το μελλοντικό ρόλο του πειθήνιου εργαζομένου έτσι ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και του εκάστοτε εργοδότη.

Συνοψίζοντας, πρόκειται για ένα άνισο και απάνθρωπο εκπαιδευτικό σύστημα που καλλιεργεί την πίεση, το άγχος αλλά και τον ανταγωνισμό μεταξύ των μαθητών ενώ, παράλληλα, δεν στοχεύει στη δημιουργία κριτικά σκεπτόμενων και συνειδητοποιημένων όντων με διάθεση να αλλάξουν την κοινωνία. Αντίθετα δημιουργεί ανθρώπους υπάκοους, εύκολα χειραγωγήσιμους που επιλέγουν τον ατομικό δρόμο έναντι της συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης.

ΚΑΤΩ ΤΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 

ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ ΚΑΤΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ

ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

Σύλλογος Φοιτητών  Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ.

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014


69 χρονια απο το θανατο του καπετανιου Αρη



από το χέρι του Άρη γράφτηκε ο όρκος του ΕΛΑΣ, ο όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας στη Ρούμελη που δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά.
«Εγώ παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.
Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».
Αθάνατο πολιτικό κειμήλιο, διαχρονικής αξίας – και δραματικής επικαιρότητας στη σημερινή Ελλάδα των ξένων δανειστών και των εγχώριων «σωτήρων» – αποτελεί η ιστορική ομιλία του Άρη που την εκφωνεί στις 29 Οκτώβρη του 1944 στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Ο Άρης παρουσιάζει την πολιτική του ΕΑΜ και, ανάμεσα στα άλλα, λέει:
«Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.
Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; Όταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης πού μάστιζε τότε τη χώρα μας να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα …
Η αντίδραση δεν σταματά σε τίποτα μπροστά προκειμένου να εξαπατήσει το λαό, χρησιμοποιώντας γι αυτό όλα τα μέσα, όλη τη συκοφαντία και το ψέμα. Μα αυτές οι συκοφαντίες στην ύπαιθρο, όπου μας είδανε και μας νιώσανε, έγιναν συντρίμμια. Στις πόλεις θα γίνει κι αυτού το ίδιο …
Όταν είταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή. Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύονται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή …
Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δεν θ’ αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Για αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεση μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας την ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος …
Ζήτω ο κυρίαρχος λαός μας!
(εδώ όλος ο λόγος)