Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Αριστερή κυβέρνηση ή «αριστερό» μνημόνιο;


Το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου έβγαλε μεγάλο νικητή το ΣΥΡΙΖΑ  ο οποίος πήρε την ψήφο σημαντικού μέρους του πληθυσμού το οποίο φώναξε «δεν πάει άλλο» και μαύρισε την κυβέρνηση των μνημονίων, της λιτότητας και της πρωτοφανούς κοινωνικής καταστροφής που επέφερε η πολιτική τους τα τελευταία 5 χρόνια. Στην πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ συμπυκνώθηκε η ελπίδα του λαού μας για αλλαγή προοπτικής και άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής, με μια διαφορετική διαπραγμάτευση μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν εκπροσώπησε  κυρίαρχα την κατάργηση των μνημονίων και της λιτότητας που απορρέει από αυτά, καθώς και τη διαγραφή ή έστω την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους στο οποίο πηγαίνει όλος ο πλούτος που παράγει ο ελληνικός λαός. Επιπλέον, την αντιστροφή των αδικιών όπως οι απολύσεις στο δημόσιο (διοικητικοί, σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες, καθηγητές ΕΠΑΛ, κλείσιμο ΕΡΤ κ.α.).
Εντύπωση προκάλεσε η ταχύτατη συνεργασία με το ακροδεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ που μάλλον ήταν προσυμφωνημένη, καθώς δεν προηγήθηκε ούτε μια τυπική συνάντηση των πολιτικών αρχηγών των δύο κομμάτων. Παρόλαυτά, τα πρώτα βήματα της νέας κυβέρνησης έδειχναν να συμπίπτουν με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της (οι οποίες όμως είχαν χαμηλά τον πήχη και προορίζονταν απλά στο σταμάτημα των πιο σκληρών μέτρων) και να κερδίζουν την υποστήριξη σημαντικού κομματιού της κοινωνίας. Εξαγγελίες όπως η επαναπρόσληψη των απολυμένων, το άνοιγμα της ΕΡΤ  η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ (η οποία βέβαια πλέον τοποθετείται στα τέλη του 2016), η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων και των διαγραφών των φοιτητών, δημιούργησαν ένα θετικό κλίμα. Ειδικά η φαινομενικά ανυποχώρητη στάση του νέου υπουργού οικονομικών απέναντι στην τρόικα και τους θεσμούς της ΕΕ ανέβασαν την αυτοπεποίθηση του λαού μας Οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης προκάλεσαν εκνευρισμό στους «εταίρους» και τις αγορές, οι οποίες με περισσή κυνικότητα και θράσος έδειχναν να απορρίπτουν οποιαδήποτε υποψία φιλολαϊκού μέτρου τη στιγμή που η κυβέρνηση δήλωνε αμετάπιστη.
Γρήγορα όμως η πραγματικότητα χτύπησε την πόρτα και η κυβέρνηση κλήθηκε να διαπραγματευτεί με τους «εταίρους», αρνούμενη εξαρχής οποιαδήποτε πιθανότητα ρήξης και σύγκρουσης, τη στιγμή που οι λαϊκές κινητοποιήσεις στις πλατείες την καλούσαν να μην κάνει βήμα πίσω από τις (μειωμένων προσδοκιών) απαιτήσεις της. Οι ευρωπαίοι και ειδικά η Γερμανία άρχισαν να εκβιάζουν ότι αν η κυβέρνηση δεν τηρήσει όσα υπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις θα σταματήσει η παροχή ρευστότητας στις τράπεζες, θα μας διώξουν από το ευρώ, θα έρθει ο Αρμαγεδδών κλπ. Πανικόβλητη η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου έκανε πίσω στις εξαγγελίες της και στο Eurogroup της 20ης Φλεβάρη υπέγραψε μια συμφωνία υποταγής. Η κατάργηση των μνη-μονίων και η διαγραφή του χρέους (που αποτέλεσαν σημαία του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά) εν μια νυκτί εξαφανίστηκαν και η συμφωνία προβλέπει παρά-ταση του μνημονίου για άλλους 4 μήνες (!), πλήρη και έγκαιρη αποπληρωμή του χρέους μέσα από τα πρωτογενή πλεονάσματα (που προκύπτουν από την άγρια φοροεπιδρομή και τη μείωση μισθών, συντάξεων, παροχών σε υγεία και παιδεία που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις), καθώς και επιτήρηση της κυβέρνησης από τους «θεσμούς (το νέο όνομα της τρόικας). Ουσιαστικά τα προηγούμενα μνημόνια συνεχίζουν να ισχύουν στο ακέραιο ενώ το διώξιμο της τρόικας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μετεκλογικά μετατράπηκε σε «επιτήρηση από τους θεσμούς», τα όργανα της ΕΕ δηλαδή που θα ελέγχουν οποιοδήποτε μέτρο της κυβέρνησης. Μια κυβέρνηση που όποιο μέτρο παίρνει δε θα πρέπει να κοστίζει ούτε ένα ευρώ στον προϋπολογισμό, ενώ θα πρέπει να εφαρμόζεται σε συνεννόηση με τους «εταίρους», αποκλείοντας τις «μονομερείς» ενέργειες. Μια τρύπα στο νερό δηλαδή, αφού, ακόμα και το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που θα εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης βρίσκεται στον «αέρα»!

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά για την καθημερινότητά μας;

Οι προϋπολογισμοί και τα μέτρα λιτότητας παραμένουν. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων θα ρυθμίζουν τη ζωή μας. Σε επίπεδο πανεπιστημίου η χρηματοδότηση δε θα αυξηθεί ούτε ένα ευρώ, αφήνοντας τα πανεπιστήμια και τις σχολές μας στο ίδιο καθεστώς υπολειτουργίας και κατάρρευσης στο οποίο ήταν και πριν τις εκλογές, ενώ είναι αμφίβολο αν θα επιστρέψουν οι διοικητικοί υπάλληλοι (θα το επιτρέψει η τρόικα – συγγνώμη, οι θεσμοί;). Ούτε ένα ευρώ λοιπόν για τα έξοδα του πανεπιστημίου, τη σίτιση, τα συγγράμματα, τις παροχές, το επίπεδο σπουδών μας. Σε επίπεδο εργασιακής μας προοπτικής, για άλλη μία χρονιά δε θα γίνουν μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών αφήνοντας τα σχολεία να υπολειτουργούν και τους δασκάλους ανέργους, ή σε διεξόδους που δε λύνουν το πρόβλημα αλλά αυξάνουν την εκμετάλλευσή μας όπως τα διάφορα προγράμματα ΕΣΠΑ της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους άθλιους μισθούς και τα μηδενικά εργασιακά δικαιώματα. Εν τέλει η φτωχοποίηση του λαού μας θα συνεχιστεί τη στιγμή που θα πληρώνουμε δισεκατομμύρια στις τράπεζες και στο χρέος, ένα χρέος που δε δημιουργήσαμε καν ο λαός μας!

Ωραία όλα αυτά αλλά τι κάνουμε; 

Αν κάτι μας έδειξαν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, είναι ότι καταρρέει σιγά σιγά ο μύθος της «ευρωπαϊκής προοπτικής» και της «Ευρώπης των λαών». Η Ευρωπαϊκή ένωση είναι ένας βαθιά αντιδημοκρατικός, αντιλαϊκός θεσμός που αψηφά τις αποφάσεις των λαών της και επιβάλλει με τη βία τα συμφέροντα των τραπεζών και των πολυεθνικών τσακίζοντας τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Δεν μεταρρυθμίζεται, δεν αλλάζει. Δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθήσει ο λαός μας είναι αυτός της ρήξης με την ΕΕ, της ανυποχώρητης πάλης για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Κανείς συμβιβασμός με τους τραπεζίτες, τους τοκογλύφους και τα τσιράκια των καπιταλιστών.
Καταρχήν, δε θα πρέπει να δεχτούμε τη συμφωνία – επέκταση του μνημονίου, αλλά να παλέψουμε για την ανατροπή της. Να δώσουμε τέλος στα μνημόνια της λιτότητας και της υποταγής, να θέσουμε ως κύρια αιχμή του κινήματος, του λαϊκού παράγοντα, τη διαγραφή του χρέους. ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ! Καμιά υποταγή στις  δεσμεύσεις των μνημονίων και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ! Άμεσοι διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών τώρα! Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρεπή μισθό!
Από την άλλη, το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να παλέψει εδώ και τώρα για την αύξηση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων. Λεφτά για τη φοιτητική μέριμνα, για τα δικαιώματα των φοιτητών. Να παλέψουμε επίσης για την επιστροφή των όλων διοικητικών υπαλλήλων και την κατάργηση του αντιδημοκρατικού νόμου 4009 που προβλέπει την επιχειρηματική αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου. Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες! Δε θα πρέπει να επαναπαυθούμε αλλά να επιβάλλουμε ακόμα και την πιο μικρή κατάκτηση!
Η κυβερνητική εναλλαγή δεν πρέπει να μας βρει θεατές των εξελίξεων και σε στάση αναμονής. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε σε λογικές μικρότερου κακού και μειωμένων προσδοκιών. Οφείλουμε να αγωνιστούμε για να ζήσουμε όπως μας αξίζει και αυτός ο δρόμος περνά μέσα από τη ρήξη και τον ξεσηκωμό και όχι μέσα από περιόδους αναμονής και ανοχής.

ΟΥΤΕ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ, ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!





Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

Στρατόπεδα συγκέντρωσης = ρολόγια του θανάτου

Με αφορμή τα συλλαλητήρια ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έγιναν χθες 19/2 στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Ιωάννινα και αυτά που έρχονται στις 21 Μαρτίου (διεθνή ημέρα κατά του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων), αξίζει να διαβαστεί το παρακάτω κείμενο για να ξέρουμε τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των ανθρώπων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως είναι η Αμυγδαλέζα, αλλά και για να βγούμε όλοι/ες στους δρόμους να διαδηλώσουμε για την κατάργηση τους (αυτό οφείλουμε να κάνουμε ως μελλοντικοί δάσκαλοι/ες, αν θέλουμε να μπούμε στην ουσία αυτού του λειτουργήματος και όχι να μένουμε απλώς στα λόγια). Παρακάτω παρατίθεται το κείμενο:

Η εικόνα που αντικρίσαμε μπαίνοντας στις εγκαταστάσεις του στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα το Σάββατο 14/2 μας έφερε στο νου εικόνες από τους τόπους εξορίας και βασανισμού χιλιάδων κρατουμένων στα ξερονήσια, όπως στην Μακρόνησο. Είναι Γκουαντάναμο σε ελληνική εκδοχή. Άνθρωποι εξαθλιωμένοι, κακοντυμένοι, με σαντάλια μέσα στο κρύο αλλά και γεμάτοι ελπίδα ότι τώρα πρέπει να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Γι αυτό και φώναζαν μια λέξη: FREEDOM! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!



Οι υποσχέσεις των υφυπουργών Γ.Πανούση και Τ.Χριστοδουλοπούλου είναι βήματα στα μισά του δρόμου μετα τους δύο νεκρούς στην Αμυγδαλέζα. Θέλουμε να κλείσει η Αμυγδαλέζα και όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ΤΩΡΑ! Να εξαφανιστούν όπως εμφανίστηκαν με άμεση κατάργηση της νομοθεσίας που κληρονόμησε η ρατσιστική πολιτική της  συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τερματισμό του Ξένιου Δία και των ρατσιστικών επιχειρήσεων σκούπα της ΕΛΑΣ, γκρέμισμα του φράχτη στον Έβρο και διώξιμο της FRONTEX. Δεν ξεχνάμε ότι αυτές τις μέρες δεκάδες πρόσφυγες, γυναίκες και παιδιά, πνίγονται από το Αιγαίο μέχρι την Λαμπεντούζα. Δεν αποδεχόμαστε επιτηρούμενη κράτηση αλλά ζητάμε την αναγνώριση του πρόσφυγα ως ανθρώπου με πλήρη δικαιώματα. Δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι. Η προσφυγιά δεν είναι έγκλημα, ο ρατσισμός είναι.
Το κοντέινερ στη πτέρυγα Α1, όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο Ναντίμ Μοχάμεντ, μαρτυρούσε την απανθρωπιά της κράτησης σε ευρωπαϊκό έδαφος προσφύγων στον 21ο αιώνα. Άραγε, εκείνοι που οργάνωσαν αυτά τα κολαστήρια θα τιμωρηθούν; Θα ριχτεί φως στις δεκάδες καταγγελίες που πήγαν στο αρχείο για τους θανάτους, την κακομεταχείριση και τους βασανισμούς μεταναστών; Οι υπεύθυνοι της ΕΛΑΣ που έδιναν εντολές «κάντε τους το βίο αβίωτο» θα εξακολουθήσουν να έχουν ασυλία;

Η Αμυγδαλέζα και όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έπρεπε να είχαν κλείσει από χθες. Κάθε μέρα παράτασης της ζωής των στρατοπέδων βάζει σε κίνδυνο ζωές διότι η δεξαμενή της απελπισίας που έχουν δημιουργήσει εξ αιτίας της μακρόχρονης κράτησης τροφοδοτεί ενέργειες όπως την αυτοκτονία του Ναντίμ Μοχάμεντ. Οι άθλιες συνθήκες έχουν φέρει ακόμη και κρούσματα κεχροειδούς φυματίωσης που αποτελούν υγειονομική βόμβα για τις ζωές εκατοντάδων κρατουμένων.




Οι υστερικές κραυγές κατά του κλεισίματος της Αμυγδαλέζας διότι τάχα «θα αυξηθεί η εγκληματικότητα» είναι ρατσιστικές και μισάνθρωπες. Μήπως με το γκρέμισμα των κιγκλιδωμάτων στο Σύνταγμα άρχισαν να σπάνε βιτρίνες οι διαδηλωτές;

Μας λένε  «πού θα φιλοξενηθούν όλοι αυτοί;» Απαντάμε: στους χώρους φιλοξενίας των Δήμων, στα ξενοδοχεία που θα μισθώσουν τα αρμόδια υπουργεία, όπως έγινε δηλαδή με τους Σύρους πρόσφυγες. Να δοθούν λεφτά για τις ανάγκες του φτωχού κόσμου και όχι για την αποπληρωμή των τόκων του χρέους, όχι για εξοπλισμούς. Είναι αδιανόητο να κατασπαταλώνται σε αστυνόμευση, επιχειρήσεις σκούπα, φράχτες στον Έβρο και περιπολίες της FRONTEX δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι παρανοϊκό να σπαταλούνται για πολεμικές εξορμήσεις δισεκατομμύρια ευρώ για να σκορπάνε το θάνατο οι στρατοί του ΝΑΤΟ σπρώχνοντας στη προσφυγιά εκατομμύρια ανθρώπους.

Απαιτούμε το άμεσο κλείσιμο ΟΛΩΝ των στρατοπέδων συγκέντρωσης και την απελευθέρωση όλων των άδικα κρατούμενων προσφύγων. Διεκδικούμε άσυλο, στέγη, πρόσβαση σε υγεία και παιδεία για όλους.
Καλούμε την αριστερά, τους φοιτητικούς συλλόγους, τις κοινότητες μεταναστών, τις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές κινήσεις να δώσουμε τώρα αταλάντευτα την μάχη για να κλείσουν  αμέσως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να γκρεμιστεί ο φράχτης του αίσχους.

Από την Ελλάδα, το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα που ετοιμάζεται για την διεθνή μέρα δράσης στις 21 Μάρτη, στέλνει το δικό του μήνυμα ότι είναι ώρα να τελειώνουμε με το ρατσισμό που δολοφονεί και στρώνει το έδαφος στους νεοναζί και το φασισμό. Ξηλώνουμε τα μνημόνια της φτώχειας και μαζί τους τα μνημόνια του ρατσισμού, την άθλια κληρονομιά Σαμαρά και Βενιζέλου!




Πηγή: