Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Αριστερή κυβέρνηση ή «αριστερό» μνημόνιο;


Το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου έβγαλε μεγάλο νικητή το ΣΥΡΙΖΑ  ο οποίος πήρε την ψήφο σημαντικού μέρους του πληθυσμού το οποίο φώναξε «δεν πάει άλλο» και μαύρισε την κυβέρνηση των μνημονίων, της λιτότητας και της πρωτοφανούς κοινωνικής καταστροφής που επέφερε η πολιτική τους τα τελευταία 5 χρόνια. Στην πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ συμπυκνώθηκε η ελπίδα του λαού μας για αλλαγή προοπτικής και άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής, με μια διαφορετική διαπραγμάτευση μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν εκπροσώπησε  κυρίαρχα την κατάργηση των μνημονίων και της λιτότητας που απορρέει από αυτά, καθώς και τη διαγραφή ή έστω την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους στο οποίο πηγαίνει όλος ο πλούτος που παράγει ο ελληνικός λαός. Επιπλέον, την αντιστροφή των αδικιών όπως οι απολύσεις στο δημόσιο (διοικητικοί, σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες, καθηγητές ΕΠΑΛ, κλείσιμο ΕΡΤ κ.α.).
Εντύπωση προκάλεσε η ταχύτατη συνεργασία με το ακροδεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ που μάλλον ήταν προσυμφωνημένη, καθώς δεν προηγήθηκε ούτε μια τυπική συνάντηση των πολιτικών αρχηγών των δύο κομμάτων. Παρόλαυτά, τα πρώτα βήματα της νέας κυβέρνησης έδειχναν να συμπίπτουν με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της (οι οποίες όμως είχαν χαμηλά τον πήχη και προορίζονταν απλά στο σταμάτημα των πιο σκληρών μέτρων) και να κερδίζουν την υποστήριξη σημαντικού κομματιού της κοινωνίας. Εξαγγελίες όπως η επαναπρόσληψη των απολυμένων, το άνοιγμα της ΕΡΤ  η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ (η οποία βέβαια πλέον τοποθετείται στα τέλη του 2016), η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων και των διαγραφών των φοιτητών, δημιούργησαν ένα θετικό κλίμα. Ειδικά η φαινομενικά ανυποχώρητη στάση του νέου υπουργού οικονομικών απέναντι στην τρόικα και τους θεσμούς της ΕΕ ανέβασαν την αυτοπεποίθηση του λαού μας Οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης προκάλεσαν εκνευρισμό στους «εταίρους» και τις αγορές, οι οποίες με περισσή κυνικότητα και θράσος έδειχναν να απορρίπτουν οποιαδήποτε υποψία φιλολαϊκού μέτρου τη στιγμή που η κυβέρνηση δήλωνε αμετάπιστη.
Γρήγορα όμως η πραγματικότητα χτύπησε την πόρτα και η κυβέρνηση κλήθηκε να διαπραγματευτεί με τους «εταίρους», αρνούμενη εξαρχής οποιαδήποτε πιθανότητα ρήξης και σύγκρουσης, τη στιγμή που οι λαϊκές κινητοποιήσεις στις πλατείες την καλούσαν να μην κάνει βήμα πίσω από τις (μειωμένων προσδοκιών) απαιτήσεις της. Οι ευρωπαίοι και ειδικά η Γερμανία άρχισαν να εκβιάζουν ότι αν η κυβέρνηση δεν τηρήσει όσα υπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις θα σταματήσει η παροχή ρευστότητας στις τράπεζες, θα μας διώξουν από το ευρώ, θα έρθει ο Αρμαγεδδών κλπ. Πανικόβλητη η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου έκανε πίσω στις εξαγγελίες της και στο Eurogroup της 20ης Φλεβάρη υπέγραψε μια συμφωνία υποταγής. Η κατάργηση των μνη-μονίων και η διαγραφή του χρέους (που αποτέλεσαν σημαία του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά) εν μια νυκτί εξαφανίστηκαν και η συμφωνία προβλέπει παρά-ταση του μνημονίου για άλλους 4 μήνες (!), πλήρη και έγκαιρη αποπληρωμή του χρέους μέσα από τα πρωτογενή πλεονάσματα (που προκύπτουν από την άγρια φοροεπιδρομή και τη μείωση μισθών, συντάξεων, παροχών σε υγεία και παιδεία που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις), καθώς και επιτήρηση της κυβέρνησης από τους «θεσμούς (το νέο όνομα της τρόικας). Ουσιαστικά τα προηγούμενα μνημόνια συνεχίζουν να ισχύουν στο ακέραιο ενώ το διώξιμο της τρόικας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μετεκλογικά μετατράπηκε σε «επιτήρηση από τους θεσμούς», τα όργανα της ΕΕ δηλαδή που θα ελέγχουν οποιοδήποτε μέτρο της κυβέρνησης. Μια κυβέρνηση που όποιο μέτρο παίρνει δε θα πρέπει να κοστίζει ούτε ένα ευρώ στον προϋπολογισμό, ενώ θα πρέπει να εφαρμόζεται σε συνεννόηση με τους «εταίρους», αποκλείοντας τις «μονομερείς» ενέργειες. Μια τρύπα στο νερό δηλαδή, αφού, ακόμα και το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που θα εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης βρίσκεται στον «αέρα»!

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά για την καθημερινότητά μας;

Οι προϋπολογισμοί και τα μέτρα λιτότητας παραμένουν. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων θα ρυθμίζουν τη ζωή μας. Σε επίπεδο πανεπιστημίου η χρηματοδότηση δε θα αυξηθεί ούτε ένα ευρώ, αφήνοντας τα πανεπιστήμια και τις σχολές μας στο ίδιο καθεστώς υπολειτουργίας και κατάρρευσης στο οποίο ήταν και πριν τις εκλογές, ενώ είναι αμφίβολο αν θα επιστρέψουν οι διοικητικοί υπάλληλοι (θα το επιτρέψει η τρόικα – συγγνώμη, οι θεσμοί;). Ούτε ένα ευρώ λοιπόν για τα έξοδα του πανεπιστημίου, τη σίτιση, τα συγγράμματα, τις παροχές, το επίπεδο σπουδών μας. Σε επίπεδο εργασιακής μας προοπτικής, για άλλη μία χρονιά δε θα γίνουν μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών αφήνοντας τα σχολεία να υπολειτουργούν και τους δασκάλους ανέργους, ή σε διεξόδους που δε λύνουν το πρόβλημα αλλά αυξάνουν την εκμετάλλευσή μας όπως τα διάφορα προγράμματα ΕΣΠΑ της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους άθλιους μισθούς και τα μηδενικά εργασιακά δικαιώματα. Εν τέλει η φτωχοποίηση του λαού μας θα συνεχιστεί τη στιγμή που θα πληρώνουμε δισεκατομμύρια στις τράπεζες και στο χρέος, ένα χρέος που δε δημιουργήσαμε καν ο λαός μας!

Ωραία όλα αυτά αλλά τι κάνουμε; 

Αν κάτι μας έδειξαν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, είναι ότι καταρρέει σιγά σιγά ο μύθος της «ευρωπαϊκής προοπτικής» και της «Ευρώπης των λαών». Η Ευρωπαϊκή ένωση είναι ένας βαθιά αντιδημοκρατικός, αντιλαϊκός θεσμός που αψηφά τις αποφάσεις των λαών της και επιβάλλει με τη βία τα συμφέροντα των τραπεζών και των πολυεθνικών τσακίζοντας τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Δεν μεταρρυθμίζεται, δεν αλλάζει. Δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθήσει ο λαός μας είναι αυτός της ρήξης με την ΕΕ, της ανυποχώρητης πάλης για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Κανείς συμβιβασμός με τους τραπεζίτες, τους τοκογλύφους και τα τσιράκια των καπιταλιστών.
Καταρχήν, δε θα πρέπει να δεχτούμε τη συμφωνία – επέκταση του μνημονίου, αλλά να παλέψουμε για την ανατροπή της. Να δώσουμε τέλος στα μνημόνια της λιτότητας και της υποταγής, να θέσουμε ως κύρια αιχμή του κινήματος, του λαϊκού παράγοντα, τη διαγραφή του χρέους. ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ! Καμιά υποταγή στις  δεσμεύσεις των μνημονίων και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ! Άμεσοι διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών τώρα! Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρεπή μισθό!
Από την άλλη, το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να παλέψει εδώ και τώρα για την αύξηση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων. Λεφτά για τη φοιτητική μέριμνα, για τα δικαιώματα των φοιτητών. Να παλέψουμε επίσης για την επιστροφή των όλων διοικητικών υπαλλήλων και την κατάργηση του αντιδημοκρατικού νόμου 4009 που προβλέπει την επιχειρηματική αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου. Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες! Δε θα πρέπει να επαναπαυθούμε αλλά να επιβάλλουμε ακόμα και την πιο μικρή κατάκτηση!
Η κυβερνητική εναλλαγή δεν πρέπει να μας βρει θεατές των εξελίξεων και σε στάση αναμονής. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε σε λογικές μικρότερου κακού και μειωμένων προσδοκιών. Οφείλουμε να αγωνιστούμε για να ζήσουμε όπως μας αξίζει και αυτός ο δρόμος περνά μέσα από τη ρήξη και τον ξεσηκωμό και όχι μέσα από περιόδους αναμονής και ανοχής.

ΟΥΤΕ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ, ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου