Διακήρυξη της ΑΡΠΑ ΕΑΑΚ για τις φοιτητικές εκλογές

Κεντρική συγκυρία

Οι φοιτητικές εκλογές διεξάγονται σε μια πολύ αρνητική συγκυρία για τη νεολαία και το λαό γενικότερα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ευαγγελίζεται ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια και έρχεται η «ανάπτυξη», η πραγματικότητα όμως τη διαψεύδει, καθώς Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ τονίζουν ότι η χώρα θα βρίσκεται σε διαρκή επιτροπεία, που σημαίνει συνεχώς καινούργια αντιλαϊκά μέτρα. Ήδη η κυβέρνηση αυτή, στο δρόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων προχώρησαν και προχωράνε σε μειώσεις μισθών και συντάξεων, απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών, συνεχή περικοπή δαπανών από εκπαίδευση-υγεία, την καθιέρωση ελαστικών μορφών εργασίας. Την ίδια στιγμή, προσπαθεί να πλήξει το δικαίωμα των εργαζόμενων στην απεργία και εφαρμόζει άγρια καταστολή στις κινητοποιήσεις που αντιστέκονται στην εφαρμογή των νέων μέτρων. Ο στόχος είναι το ξεπέρασμα της κρίσης εις βάρος των εργαζομένων, προς όφελος του κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει η ανάπτυξή τους: ανεργία, ελαστική και ανασφάλιστη εργασία, μισθοί πείνας των 400 ευρώ.

Η φοιτητική νεολαία βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιλαϊκής επίθεσης. Με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων έχει υποστεί μεγάλες περικοπές με αποτέλεσμα πολλές σχολές να υπολειτουργούν, ενώ οι παροχές προς τους φοιτητές υποβαθμίζονται συνεχώς. Επιπλέον, επιχειρούνται η διάλυση των ήδη υποβαθμισμένων πτυχίων μας (βλ. διάσπαση σε 3+1, αφαίρεση παιδαγωγικής επάρκειας), οι συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολών. Συνέχεια αυτής της κατεύθυνσης αποτελεί ο νόμος Γαβρόλου που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.

Σε  διεθνές επίπεδο, η παγκόσμια κρίση φέρνει και αύξηση των ανταγωνισμών μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Πολεμικές συγκρούσεις ξεσπούν συνεχώς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα με θύμα τους λαούς. Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ ανταγωνίζονται τις αναδυόμενες δυνάμεις και βομβαρδίζουν χώρες όπως η Συρία εκτοπίζοντας χιλιάδες ανθρώπους από τις πατρίδες τους και ωθώντας τους στο δρόμο της προσφυγιάς. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μένει αμέτοχη σε αυτό αλλά στηρίζει και συμμετέχει στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ συμβάλλοντας στο αιματοκύλισμα των λαών. Σε αυτό το πλαίσιο δαπανά τεράστια ποσά στην αγορά καινούργιων πολεμικών εξοπλισμών την ίδια στιγμή που κόβει χρήματα από τομείς όπως η υγεία και η παιδεία.

Από αυτή την άποψη λοιπόν, στις φοιτητικές εκλογές η νεολαία πρέπει να δώσει το δικό της στίγμα εναντίωσης στις παραπάνω πολιτικές και να στείλει μήνυμα ανυπακοής, αντίστασης και διεκδίκησης μιας άλλης προοπτικής σε παιδεία και εργασία. Για ένα άλλο μέλλον χωρίς μνημόνια, λιτότητα, ανεργία, πολέμους, φασισμό

Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση και νέος νόμος για την παιδεία

Ο Νόμος Γαβρόγλου αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων προσπαθειών για αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με σκοπό να εξυπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Αρχικά, προβλέπεται η δραματική μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης του πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα την πλήρη υποβάθμισή του, κάτι που ήδη βιώνουμε καθημερινά. Μάλιστα το υπουργείο προτείνει τα ιδρύματα να γίνουν αυτοχρηματοδοτούμενα, δηλαδή να βρίσκουν τα ίδια τους αναγκαίους πόρους! Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την εισαγωγή διδάκτρων (όπως ήδη γίνεται σε πολλά μεταπτυχιακά) είτε με την προσέλκυση ιδιωτικών χρηματοδοτήσεων. Αυτό σημαίνει ότι επιχειρήσεις θα εκμεταλλεύονται πόρους ή προσωπικό του πανεπιστημίου για να παράγουν κέρδη. Επίσης σημαίνει την διάλυση των σχολών που δεν παράγουν χρήσιμη έρευνα για το κεφάλαιο. 

Την ίδια στιγμή, επιχειρείται τα τελευταία χρόνια η αφαίρεση της παιδαγωγικής επάρκειας από τις καθηγητικές σχολές, το οποίο αποτελεί άλλο ένα πλήγμα στα ήδη υποβαθμισμένα πτυχία μας. Το υπουργείο σκοπεύει να δημιουργήσει διάφορες δομές κατάρτισης στις οποίες θα δίνεται εκεί η επάρκεια επί πληρωμή (βλ. ΦΠΨ στην Αθήνα). Αυτό μπορεί να μην αφορά προς το παρόν το πτυχίο της δικής μας σχολής αλλά δεν αποκλείεται αυτό να αλλάξει στο μέλλον. Στην ίδια κατεύθυνση,  προωθείται και η διάσπαση του ενιαίου πτυχίου στα 3+1 χρόνια. Πλέον θα αποτελεί έναν ατομικό φάκελο προσόντων που θα γεμίζουμε με επί πληρωμή σεμινάρια, ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε εργοδότη). Με αυτόν τον τρόπο θέλουν να δημιουργήσουν ένα νέο μοντέλο εργαζόμενου, που εκτός από τις εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα που θα αντιμετωπίζει (με μισθό 400 ευρώ, επισφάλεια και «ευελιξία», χωρίς ενιαία δικαιώματα και συμβάσεις, έρμαιο των ορέξεων της εργοδοσίας) θα είναι  αμόρφωτος και υπερεξειδικευμένος, με διάσπαρτες κατακερματισμένες γνώσεις, χωρίς συνολική εποπτεία του αντικειμένου του καθώς και πειθήνιος και εντατικοποιημένος, χωρίς καμία δυνατότητα αντίστασης και συλλογικής διεκδίκησης. Πρόκειται για μια αντανάκλαση των εργασιακών σχέσεων που ήδη επιβάλλονται στην κοινωνία (βλ. πρόγράμματα ΕΣΠΑ, VOUCHER κλπ.

Προφανώς, σε αυτό το πανεπιστήμιο δε χωράμε όλοι. Ήδη με την περικοπή της μέριμνας (ιδιωτικοποίηση – αντίτιμο στη Λέσχη, εξώσεις – ενοικιάσεις στις εστίες, περικοπή συγγραμμάτων ) καθώς και με την κατεύθυνση περί εισαγωγής διδάκτρων ακόμα και για το προπτυχιακό στάδιο σημαντικό μέρος του κόστους φοίτησης μεταφέρεται στις πλάτες μας, κάτι που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς αποκλείοντας από τις σπουδές πολλά από τα παιδιά που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα. Την ίδια στιγμή, οι ρυθμοί σπουδών εντατικοποιούνται και η αντίσταση των φοιτητών καταστέλλεται, είτε με τους Πρυτάνεις να αποκλείουν τους φοιτητικούς συλλόγους από τις συγκλήτους με τη βοήθεια μπράβων είτε με την κατάργηση του ασύλου και την είσοδο της αστυνομίας σε μια προσπάθεια να πειθαρχήσουν τη νεολαία και να ενισχύσουν τον ατομικό δρόμο έναντι του συλλογικού αγώνα.

Το πανεπιστήμιο για το οποίο παλεύουμε

Ενάντια σε ένα  πανεπιστήμιο όπου λίγοι θα μπορούν να σπουδάζουν, ένα πανεπιστήμιο που θα δίνει τεμαχισμένη ειδίκευση και όχι επιστημονική γνώση και πτυχία – φάκελους προσόντων με μηδενικά εργασιακά δικαιώματα, ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θα επικρατούν εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, εμείς προβάλλουμε την προοπτική του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου των αναγκών μας. Ένα πανεπιστήμιο που:

• θα παρέχει όσα χρειάζονται οι φοιτητές και φοιτήτριές του για να σπουδάσουν (δωρεάν ποιοτική σίτιση και στέγαση, δωρεάν συγγράμματα – σημειώσεις, δωρεάν μεταφορές)

• θα έχει επαρκή δημόσια χρηματοδότηση, υποδομές και προσωπικό που θα εξασφαλίζουν ποιοτικές σπουδές

• θα παρέχει ενιαία πτυχία που προσφέρουν επιστημονική γνώση, συνολική εποπτεία του γνωστικού τους αντικειμένου και ενιαία εργασιακά δικαιώματα και όχι αποφοίτους διαφορετικών ταχυτήτων που θα υπερεξειδικεύονται κυνηγώντας μια ζωή «προσόντα» για να βρίσκουν δουλειά

• θα παράγει έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι για τα κέρδη των επιχειρήσεων

• θα εξασφαλίζει ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και δικαιώματα για τους εργαζομένους του

• θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων μέσα από τις Γενικές τους Συνελεύσεις

Με ποιο φοιτητικό κίνημα;

Για εμάς η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας και η υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου των αναγκών μας περνάει μέσα από την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων. Θέλουμε συλλόγους δυνατούς, με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις που θα συντονίζονται σε πανελλαδικό επίπεδο και θα αποτελούν τη ζωντανή έκφραση της γνώμης των φοιτητών. Συλλόγους που θα είναι η ασπίδα της πληττόμενης πλειοψηφίας μέσα στα πανεπιστήμια εξασφαλίζοντας στην πράξη το δικαίωμα της κάθε φοιτήτριας και του κάθε φοιτητή να σπουδάζει και να ζει με αξιοπρέπεια. Συλλόγους που θα επιβάλλουν τα αιτήματα των φοιτητών σε σύγκρουση με το «ρεαλισμό» της  λιτότητας για τις ανάγκες του χρέους, σε σύγκρουση με την αστική πολιτική και τα σχέδια του κεφαλαίου. Συλλόγους που θα συνδέονται με τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας στην κατεύθυνση της ανατροπής όλων των αντιλαϊκών πολιτικών που μας επιβάλλουν κυβερνήσεις, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφάλαιο.

Η λογική μας για τις φοιτητικές εκλογές

Για το σχήμα της Α.Ρ.ΠΑ. και γενικότερα για την Ε.Α.Α.Κ., οι εκλογές αποτελούν άλλη μια πολιτική μάχη ανάμεσα στις πολλές που δίνουμε καθημερινά μέσα κι έξω από τις σχολές. Για εμάς οι εκλογές είναι μια διαδικασία που εμπεριέχει τη λογική της ανάθεσης (σε ψηφίζω για να αποφασίζεις για μένα) και που κάποιοι επιδιώκουν να καθοδηγείται από μικροπολιτικά-κομματικά συμφέροντα. Παρ’όλ’αυτά αποφασίζουμε να συμμετέχουμε συνειδητά καθώς δε μπορούμε να παραβλέψουμε πως είναι ένας θεσμός που έχει κατακτηθεί μέσα από αγώνες και μπορεί να δώσει στη φοιτητική νεολαία τη δυνατότητα να δώσει δικό της στίγμα. Δε θεωρούμε τις εκλογές ως το μοναδικό μέσο πάλης και έκφρασης, ούτε ότι αποτελούν τη δύναμη ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Το αποτέλεσμα όμως των εκλογών αν και δεν καθορίζει απόλυτα, επηρεάζει τον τρόπο που θα λειτουργεί ο Σύλλογος Φοιτητών την επόμενη χρονιά, μιας και από τις εκλογές προκύπτουν τα Διοικητικά Συμβούλια και βγαίνουν οι «εκπρόσωποι» των φοιτητών.

Η ΕΑΑΚ συμμετέχει στις εκλογές, γιατί δε θέλουμε να χαρίσουμε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε κανένα φοιτητοπατέρα ή «ειδικό» και γιατί θέλουμε να είναι μια διαδικασία πολιτική, όπου θα αναμετρηθούν αντιλήψεις και όχι γνωριμίες, καφέδες ή κομματικοί μηχανισμοί. Για τον ίδιο λόγο παρεμβαίνουμε στα Διοικητικά Συμβούλια, όχι για να το παίξουμε οι αφ’ υψηλού παντογνώστες αντιπρόσωποι των φοιτητών, αλλά για να ελέγχουμε τι γίνεται μέσα σε αυτά και για να θέτουμε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων συνεχώς υπό τον έλεγχο των φοιτητών στις Γενικές Συνελεύσεις, ώστε να αποφασίζουν όλοι οι φοιτητές και όχι 9 πεφωτισμένα άτομα για εμάς χωρίς εμάς. 

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ!

Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις

ΔΑΠ ΝΔΦΚ

Η ΔΑΠ είναι η παράταξη της ΝΔ, του κόμματος των μνημονίων, της εξαθλίωσης του λαού μας, του κόμματος που έκλεισε χιλιάδες σχολεία και απέλυσε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που τσάκισε τα δικαιώματα των εργαζομένων για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που μετά από 4 χρόνια καταστροφικής κυβέρνησης ζητάει να παρθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα (μείωση συντάξεων, αύξηση φόρων). Ψήφος στη ΔΑΠ σημαίνει στήριξη των πολιτικών εξαθλίωσης του λαού και της νεολαίας. Επίσης, σημαίνει στήριξη των σχεδίων της για το πανεπιστήμιο. Σχέδια που αφορούν την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και του επιχειρηματικού πανεπιστημίου σύμφωνα με τις επιταγές του κεφαλαίου και της ΕΕ. Η ΔΑΠ μιλά για επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και την «προετοιμασία» των φοιτητών για την αγορά εργασίας (ποια αγορά εργασίας άραγε, όταν το ποσοστό ανεργίας στους νέους αγγίζει το 64%) και ενθαρρύνει τους φοιτητές να μη συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πολιτική διαδικασία επιθυμώντας άβουλες και ανενημέρωτες μάζες, που τους απασχολεί μονάχα το πτυχίο τους ή τα διάφορα «προσόντα» που πρέπει να μαζέψουν και καθόλου το μέλλον του Πανεπιστήμιου ή του διπλανού τους. Στήριξε τους διάφορους νόμους διάλυσης και ιδιωτικοποίησης του πανεπιστημίου (Διαμαντοπούλου, κ.α.) και την περικοπή των φοιτητικών παροχών.  Στοχεύει στη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων αφαιρώντας την δυνατότητα από τους φοιτητές να διεκδικούν και να επιβάλλουν τις ανάγκες τους. Την ίδια στιγμή, οργανώνει σεμινάρια επιχειρηματικότητας, βραδινές εξόδους σε μπουζούκια, εκδρομές στο Μπάνσκο για σκι δείχνοντας σε όλους πόσο πολύ αφουγκράζεται τα προβλήματα κάθε φοιτητή. Ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγεται και κερδίζει δύναμη στους συλλόγους είναι το γνωστό πελατειακό σύστημα των σημειώσεων, των πιστοποιητικών παρακολούθησης σεμιναρίων, των κερασμένων ποτών κλπ. Γυρνάμε την πλάτη στα κομματόσκυλα της ΝΔ, στο σύστημα διαπλοκής που αναπαράγουν, στο τσάκισμα του πτυχίου και της εργασιακής μας προοπτικής, στις πολιτικές του μνημονίου και της λιτότητας που υπερασπίζονται!

ΚΝΕ/ΜΑΣ/ΠΚΣ/ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

Η λογική της ΚΝΕ για τις εκλογές εδράζεται κυρίαρχα σε μια λογική ανάθεσης, όπου ψηφίζοντας ΚΝΕ «κοκκινίζει» το Διοικητικό Συμβούλιο οπότε ο Σύλλογος αυτόματα είναι ισχυρός και αγωνιστικός. Μιλάει για την ανάγκη ανασυγκρότησης των Συλλόγων αλλά την εννοεί μέσω της ισχυροποίησής της στα ΔΣ στα οποία επιδιώκει κυρίαρχα τη λήψη αποφάσεων (ακόμα και αυτών που απαιτούν μαζικότητα) και όχι μέσω της ισχυροποίησης των Γενικών Συνελεύσεων, όπου ο αγώνας περνάει μέσα από τα χέρια του κάθε φοιτητή και της κάθε φοιτήτριας. Όποιος αγώνας δεν περιστρέφεται γύρω από αυτήν και το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ και δεν μπορεί να τον ελέγξει τον απαξιώνει. Την ίδια στιγμή, βλέπει  τον εχθρό στα αριστερά και κυρίως στις δυνάμεις της ΕΑΑΚ, αρνούμενη την κοινή δράση στο κίνημα και στους αγώνες. Εμείς απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα κοινής δράσης στις δυνάμεις της ΚΝΕ ενόψει της νέας αντιλαϊκής επίθεσης γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι είναι απαραίτητη η μέγιστη συσπείρωση δυνάμεων που παρά τις διαφορές τους πρέπει να στοχεύσουν τον κοινό εχθρό (κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ).

Αποχή

Σε μια τέτοια περίοδο είναι αδιανόητο για ένα νέο άνθρωπο να απέχει από τις συλλογικές διαδικασίες και να αδιαφορεί για αυτές. Γιατί αυτές είναι που θα καθορίσουν σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή του εντός και εκτός σχολής αλλά και τους όρους με τους οποίους θα μπορεί να διεκδικήσει συλλογικά αυτά που του αξίζουν. Το μήνυμα απάθειας που στέλνει η αποχή θα δώσει το πράσινο φως για τη «νομιμοποίηση» των πολιτικών που ήδη διαλύουν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και υποβαθμίζουν το επίπεδο ζωής μας γενικότερα. 

«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..» 

Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στα μέτρα που έχουν εφαρμόσει ή ετοιμάζουν για το μέλλον, ενώ τελικά ευνοεί τη ΔΑΠ αφού δεν την καταγγέλλει, τη στιγμή που αυτή κερδίζει δύναμη στις εκλογές μέσα από το πελατειακό της σύστημα. Το σύστημα κανένα πρόβλημα δεν έχει με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Αυτό που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!

Στις 16 Μάη η νεολαία έχει τη δυνατότητα να διαλέξει εκείνη το στίγμα με το οποίο θα καθοριστεί το πανελλαδικό μήνυμα των φοιτητών/τριών, όσον αφορά τη συγκυρία που επικρατεί τόσο σε πανεπιστημιακό όσο και σε κεντρικο πολιτικό επίπεδο. Η φοιτητική νεολαία πρέπει να καταδικάσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τη ΔΑΠ και τον πολιτικό της φορέα για όλα τα δεινά που προξένησαν στη νεολαία και το λαό. Να αναδείξει, ταυτόχρονα, ένα ασυμβίβαστο – ανατρεπτικό ρεύμα, το οποίο θα εκφράζει κατηγορηματικά την ανάγκη η νέα γενιά να ζήσει αλλιώς. Στις σημερινές συνθήκες που οι νέοι όροι ζωής και εργασίας, τείνουν να εμπεδωθούν από τον κάθε νεολαίο σαν μια φυσιολογική πραγματικότητα, η αποτύπωση ενός μαχητικού – αντικαπιταλιστικού πόλου στις φετινές φοιτητικές εκλογές, είναι η μόνη λύση για την ανασυγκρότηση-αντεπίθεση του φοιτητικού κινήματος και την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών σε επίπεδο κοινωνίας.  

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!

Ψήφος στην ΕΑΑΚ σημαίνει ενίσχυση της αντίληψης ότι το πράγμα μπορεί να πάει αλλιώς! Ότι είναι δυνατόν ένας άλλος δρόμος, με σπουδές και εργασιακό μέλλον που μας αξίζουν, ενάντια στα δεσμά της ΕΕ, των αγορών, του κεφαλαίου! 

 Παλεύουμε για μία νεολαία ενωμένη με την υπόλοιπη πληττόμενη πλειοψηφία της κοινωνίας που θα βγαίνει μαχητικά στο προσκήνιο, όχι διεκδικώντας απλά τα δικαιώματά της με κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, αλλά ισχυροποιώντας τους αγώνες της με την επιβολή των αναγκών της. Ψήφος στην Ε.Α.Α.Κ. και την αντικαπιταλιστική αριστερά δεν είναι ψήφος ανάθεσης, σημαίνει συλλογική στράτευση στις μάχες που μας περιμένουν και ενίσχυση της αντίληψης ότι οι συλλογικοί αγώνες είναι το μέσο για να ενωθεί κάθε φωνή, η φωνή να γίνει λόγος και ο λόγος να γίνει πράξη.

Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. δε σημαίνει ψήφος διαμαρτυρίας. Σημαίνει ψήφος κινηματικής προοπτικής και αποτελεί ενίσχυση των δυνάμεων που αγωνίζονται για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, για την ανασυγκρότηση και ενίσχυση του φοιτητικού κινήματος, για αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα, για πολιτικές ελευθερίες και για την υπεράσπιση του ασύλου. Δυνάμεις που βλέπουν πως υπάρχει άλλος δρόμος , ένας δρόμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, χωρίς πολιτικές εξαθλίωσης, αλλά με όραμα και πράξη τις ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων.

ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ – ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ,

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ – ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ 

Α.Ρ.ΠΑ. Ε.Α.Α.Κ.