Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

ΜΕ ΤΟΣΗ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΣ! 
Από τότε που μπήκαμε στη σχολή μας έχουμε δει(;) χρόνο με το χρόνο να γίνονται αλλαγές και εκπτώσεις στην ποιότητα των σπουδών μας, οι οποίες περνάνε στα ψιλά γράμματα, χωρίς να δίνεται έκταση. Απόλυση των μελών ΔΕΠ της κατηγορίας 407, με άμεση συνέπεια την δραματική μείωση των μαθημάτων μας, αντικατάσταση τους από τους ήδη υπάρχοντες οι οποίοι από την «καλή τους την καρδιά» κάνουν παραπάνω ώρες, θυσιάζοντας κάποια επιλεγόμενα μαθήματα και πτυχιακές εργασίες, τα λεφτά για το χτίσιμο των πολυπόθητων πτερύγων χάθηκαν στο δρόμο, ενώ ταυτόχρονα δεν μας παρέχονται πλέον οι αίθουσες που μας δίνονταν για μαθήματα στο υπόλοιπο ΑΠΘ και αναγκαζόμαστε να στοιβαζόμαστε στις αίθουσες και να ακούμε τις διαλέξεις έξω από τα παράθυρα. Επιπλέον τα συγγράμματα από απεριόριστα έγιναν ένα αυστηρά για κάθε μάθημα, πλέον αναγκαζόμαστε να εκτυπώνουμε εμείς τα κόρπους καθώς έκλεισε ο Λογότυπος. Το κερασάκι στην τούρτα έρχεται με την ανακοίνωση ότι φέτος δε θα έχουμε αποσπασμένους δασκάλους για τις πρακτικές μας! (Του χρόνου τι; Δε θα έχουμε σχολή;) 

  • Και τι σημαίνει πρακτική χωρίς αποσπασμένους; 

Σημαίνει ότι τη δουλειά τους θα την κάνει ένας καθηγητής της σχολής μας, που χωρίς επιπλέον πληρωμή θα αναλάβει εκτός από το να διδάσκει τη θεωρία και τον επιπρόσθετο ρόλο του συντονιστή ±45 ομάδων (!). Βλέποντας το από την δική μας σκοπιά αυτό θα σημαίνει για μας: περισσότερη δουλειά και χρόνος για την προετοιμασία των μαθημάτων, ανεπαρκές και πρόχειρο σχέδιο διδασκαλίας καθώς δε θα υπάρχει αρκετός χρόνος για ολοκληρωμένη συνεργασία με τον υπεύθυνο καθηγητή κάτι που θα μας οδηγεί στην ανασφάλεια και στο άγχος για την ποιότητα του τελικού αποτελέσματος. Από την σκοπιά των καθηγητών/τριών, ένα ακόμη βάρος στο ήδη αυξημένο ωράριο τους μιας και εκτός των άλλων έχουν αναλάβει αμισθί το μεταπτυχιακό. Που αυτό αν το αναλύσουμε σημαίνει: δωρεάν «εθελοντική» εργασία στη θέση των αποσπασμένων δασκάλων, οι οποίοι/ες αναγκάζονται να επιστρέψουν στις οργανικές τους θέσεις και ταυτόχρονα να καλύψουν, όπως ορίζει το νέο νομοσχέδιο για τους υπαλλήλους στην εκπαίδευση, παραπάνω διδακτικές ώρες αντικαθιστώντας αναπληρωτές, ειδικότητες κλπ, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν οι θέσεις για να γίνουν νέοι διορισμοί και προσλήψεις. 

  • Και τι δάσκαλοι/ες θα βγούμε; 

Εκτός από τον επιβαρυμένο φόρτο εργασίας στον καθένα προσωπικά και την υποβάθμιση της ποιότητας της πρακτικής, πρέπει να εξετάσουμε τις συνέπειες που έχουν τα παραπάνω στο πτυχίο μας. Ουσιαστικά, θα βγαίνουμε «μισοί» δάσκαλοι, με κουτσουρεμένο πτυχίο, καθώς ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της εκπαίδευσής μας ως μελλοντικοί δάσκαλοι, που ήταν ήδη ανεπαρκές στη σχολή μας, υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο, με τάση να καταργηθεί εντελώς. Η «επίθεση» αυτή που γίνεται στο τέταρτο έτος των σπουδών δεν είναι καθόλου τυχαία αλλά εντάσσεται στην προσπάθεια εφαρμογής του διαβόητου «Νόμου Πλαισίου» που ορίζει για τη σχολή μας τη μείωση των ετών φοίτησης στα 3 χρόνια, με μειωμένα εργασιακά δικαιώματα. Για την συμπλήρωση του «τίτλου σπουδών» (όχι ολοκληρωμένου πτυχίου όπως το γνωρίζουμε τώρα) θα πρέπει ο κάθε φοιτητής-μελλοντικός εργαζόμενος (δούλος;) να προχωρήσει σε μεταπτυχιακό-master το οποίο κατά κανόνα θα είναι επί πληρωμή. Μια προοπτική που είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις επιταγές της συνθήκης της Μπολόνια, δημιούργημα της ΕΕ. 

  • Και τώρα τι μπορούμε να κάνουμε; 

Το φοιτητικό κίνημα με όπλο τις γενικές συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις έχει αποδείξει ότι στις εξάρσεις του μπορεί να ανατρέψει και να μπλοκάρει την εφαρμογή τέτοιων αντιδραστικών νομοσχεδίων, τόσο το 2006-7 όπου πάρθηκε πίσω η απόφαση για την κατάργηση του άρθρου 16, όσο και το 2011 όπου μπλοκαρίστηκε η εφαρμογή του νόμου πλαισίου. Καιρός οι φοιτητές να αφυπνισθούμε ξανά και να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας! Με τη μαζική παρουσία μας στις γενικές συνελεύσεις, τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων μέσα σε αυτές καθώς και με το συντονισμό μας με τους φοιτητές τόσο των άλλων παιδαγωγικών που αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση, όσο και με των υπολοίπων σχολών, μπορούμε να ανατρέψουμε τα σχέδια της κυβέρνησης και της ΕΕ και να διεκδικήσουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους σύμφωνα με τις δικές μας ανάγκες και όχι τις ανάγκες της αγοράς!


Αυτό το κείμενο γράφτηκε πέρσι, τέτοιον καιρό από το σχήμα και καλούσε όλον τον κόσμο του συλλόγο να αναλάβει δράση και να διεκδικήσει αξιοπρεπείς όρους φοίτησης. Μέσα από αλλεπάλληλες γενικές συνελεύσεις, ο σύλλογος προχώρησε σε καταλήψεις της σχολής, εκδηλώσεις ενημέρωσης και πολλές – πολλές παραστάσεις διαμαρτυρίας στη γενική συνέλευση των καθηγητών. Παρόλα αυτά και η φετινή χρονιά ξεκινά με κανέναν αποσπασμένο στο ΠΤΔΕ (όπως και στα ΠΤΔΕ Ιωαννίνων και Αθήνας), σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα τμήματα ανά την Ελλάδα στα οποία το Υπουργείο έστειλε περιορισμένο αριθμό αποσπασμένων. 

Που βρίσκεται, λοιπόν, η διαφορά αν δεν μπούμε σε θεωρίες συνομωσίας σχετικά με την εκδικητική πολιτική του υπουργείου προς το Παιδαγωγικό του ΑΠΘ? Βρίσκεται ακριβώς στη μοιρολατρική στάση της συνέλευσης των καθηγητών η οποία επέμενε στο να στέλνει επιστολές στον υπουργό μπας και τον “συγκινήσει” και αξιωθεί και μας στείλει κανά αποσπασμένο, μπας και κάνουμε και μεις καμιά πρακτική της προκοπής, πρακτική που θα εμπλουτίζει τη συνολική εποπτεία του γνωστικού μας αντικειμένου και θα μας βγάζει δημοκρατικούς και ολοκληρωμένους δασκάλους/ ες μέσα από τη διδασκαλία στη σχολική τάξη, εκεί που όλα όσα μαθαίνουμε τόσα χρόνια, δοκιμάζονται στην πράξη και μας δείχνουν τον πολιτικό ρόλο του δασκάλου και τη σημασία της συμμετοχής του στην αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων. 

Βρίσκεται επίσης, στον προδοτικό ρόλο της ΠΚΣ/ΚΝΕ/ΜΑΣ/Επιτροπή Αγώνα, που καλούσε το σύλλογο να μαζέψει υπογραφές και να κάνει φιλανθρωπίες, αφήνοντας τα μαθήματα να διεξάγονται κανονικά τη στιγμή που μόνο μια κλειστή σχολή από τον κοινό αγώνα φοιτητών και καθηγητών, μπορούσε να αναδείξει την αδυναμία διεξαγωγής των πρακτικών ασκήσεων. 

Σα να μην έφταναν αυτά, προς το τέλος της χρονιάς, η συνέλευση των καθηγητών αποφάσισε τη διενέργεια των πρακτικών από διδακτορικούς φοιτητές του τμήματος οι οποίοι, όχι μόνο θα καλύπτουν εργασιακές σχέσεις που στην πραγματικότητα θα καλύπτονταν από άλλους εκπαιδευτικούς, αλλά και θα αμοίβονται με μισθούς πείνας από τα σκλαβοπάζαρα του ΕΣΠΑ μέσα στο πανεπιστήμιο. Αλήθεια ποια ήταν η απάντηση του Υπουργείου όταν ρωτήθηκε γιατί δεν έστειλε αποσπασμένους στα συγκεκριμένα τμήματα? Ήταν ότι οι θέσεις των αποσπασμένων έχουν καλυφθεί από διδακτορικούς επομένως δεν τους χρειάζεστε! 

Όλα αυτά δείχνουν, ότι η συνδιαλλαγή με ένα Υπουργείο που διαλύει και ξεπουλάει το πανεπιστήμιο στο ιδιωτικό κεφάλαιο, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και οι μεσωβέζικες – διαχειριστικές λύσεις, όχι μόνο δεν μπορούν να νικήσουν, αλλα ακόμη και εκεί που υπάρχει το περιθώριο άμεσων υλικών νικών, η παθητική στάση είναι αυτή που καθηλώνει και εξασθενίζει τη συλλογική διεκδίκηση και τη σύγκρουση με την πολιτική που μας αφαιρεί το δικαίωμα στη μόρφωση και την εργασία. Το επόμενο διάστημα είναι ανάγκη να διεκδικήσουμε συλλογικά, μέσα απο τις γενικές μας συνελεύσεις, τη διεξαγωγή των πρακτικών ασκήσεων με τους όρους που μας αξίζει, το ίδιο το δικαίωμα στις σπουδές που καταργείται, την ξεκάθαρη εναντίωση σε οποιαδήποτε προπάθεια διαγραφής κα΄ποιου συμφοιτητή μας. Να αποτελέσουν οι σχολές μας κέντρα αγώνα για την μόρφωση, τη δουλειά και τις λαϊκές ελευθερίες, προπύργια ανατρεπτικής δράσης και νικηφόρας προοπτικής 


ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΙΣΟΓΕΙΟΥ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ!!





                                                                    δάσκαλος φτωχός, αμόρφωτος λαός


                                                     ΑΡΠΑ_ΕΑΑΚ






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου