ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ

Δεν είναι εύκολο να προκαλείς την ιστορία ιδίως όταν όλοι σου μαθαίνουν πως οι ήρωες είναι απόμακρα όντα, διαφορετικά από τους κοινούς ανθρώπους. Ωστόσο εσύ καταλαβαίνεις ότι στους ώμους αυτών των ανθρώπων περπατά. Στους πόνους και τις προσδοκίες τους ανασταίνεται η πρώτη της νιότη. Τον Νοέμβρη του 73, ψήλωσε το μπόι ενός λαού,OΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ, ΚΛΕΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Είναι 14 Νοεμβρίου, όταν φοιτητές καταλαμβάνουν το πολυτεχνείο, με αίτημα την ελεύθερη παιδεία για όλους. Χωρίς να το καταλάβουν μέσα σε 2 μέρες το πολυτεχνείο έχει γεμίσει κόσμο, φοιτητές, εργάτες, πολίτες που έψαχναν το δίκιο τους. Το αίτημα; Ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Το πολυτεχνείο μετατρέπεται σε ένα κέντρο αγώνα, όπου όλη η Αθήνα, όλη η Ελλάδα έχει συσπειρωθεί για να αντισταθεί και να παλέψει, ενάντια στη φασιστική Χούντα, ενάντια στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενάντια στο καθεστώς που τους κατέστρεφε τη ζωή.

Μετα από 7 χρόνια φόβου και σιωπής, υπό τον ήχο των βασανιστηρίων σε όποιον αντιδρούσε και των πλοίων που έστελναν τους αντιφρονούντες στα ξερονήσια, αυτή ήταν η ευκαιρία του λαού να μιλήσει, να πει το μεγάλο του ΟΧΙ, στην καταπίεση και την ανελευθερία, στο καθεστώς φόβου και λογοκρισίας, στην εκμετάλλευση και στην απώλεια της αξιοπρέπειας. Το καθεστώς, δεν μπορούσε να σταματήσει αυτό το κύμα οργής και αντίστασης που είχε ξεχυθεί στους δρόμους της Αθήνας εκκινώντας από το Πολυτεχνείο, με τα συνηθισμένα μέσα. Ούτε το ξύλο, ούτε τα δακρυγόνα της αστυνομίας σταμάτησε το λαό που επιτέλους πάλευε για το δίκιο του. Επομένως, η στρατιωτική χούντα είχε να παίξει το τελευταίο της χαρτί, αυτό που ήξερε καλά, δηλαδή τον στρατό, δίνοντας εντολή τα ξημερώματα της 17 Νοεμβρίου να μπουν τα τανκς στο πολυτεχνείο και να διαλύσουν τη συγκέντρωση.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν λίγο ως πολύ γνωστά. Πυροβολισμοί, νεκροί, τραυματίες, συλλήψεις, καταδίωξη σε όλη την πόλη. Κι έτσι έμεινε στην ιστορία το πολυτεχνείο, ως η πιο ισχυρή αντίσταση στην δικτατορία που κατάφερε να ρίξει το καθεστώς του Παπαδόπουλου το οποίο όμως ακολούθησε το ακόμη πιο σκληρό, του Ιωαννίδη, καθώς ο στόχος της χούντας δεν είχε επιτευχθεί. Η δικτατορία έληξε οριστικά τον Ιούλιο του 74, με το τραγικό πραξικόπημα στην Κύπρο, το οποίο τόσον καιρό σχεδίαζε η Χούντα κατευθυνόμενη από τους Αμερικάνους και πλέον δεν είχε λόγο ύπαρξης. Όμως η πάλη του λαού είναι αυτή που έχει μείνει στην ιστορία και αυτή που κάποιοι θέλουν σήμερα να μας κλέψουν. Γιατί το πολυτεχνείο δεν είναι γιορτή. Είναι επέτειος ιστορικής μνήμης για όλο το λαό, για όλους τους αγωνιστές, για όλους όσους ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο, που υπενθυμίζει ότι οι εξεγέρσεις γίνονται δεν είναι ουτοπία.

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Νοέμβριος 2014

Η χώρα είναι και πάλι “ο ασθενής στο χειρουργικό κρεβάτι”. Προκειμένου να αποκατασταθεί η υγεία του είναι δεμένος. Και αυτή η αποκατάσταση της υγείας δεν είναι άλλη από την πολυαναμενόμενη ανάπτυξη, της ασθενούς οικονομίας της Ελλάδας. Με χειρούργο την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, που σαν σύγχρονη χούντα, έρχονται ως ρυθμιστές της κατάστασης να επιβάλλουν την εξουσία τους, εφαρμόζοντας όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, καταστρατηγώντας ακόμη και το αστικό κοινοβούλιο για τη λήψη αποφάσεων και καταστέλλοντας με τη βία όποια αντίθετη φωνή πάει να ακουστεί.

“ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΖΟΜΕΝ”

Αυτοί που ψηφίζοντας μνημόνια έχουν δημιουργήσει σκηνικό "πολέμου" στη χώρα, έχουν υφαρπάξει το 60% του εισοδήματος των ελληνικών οικογενειών, έχουν οδηγήσει στην ανεργία 1.500.000 ανθρώπους, στην εργασιακή δουλεία ,στις συμβάσεις μίας ημέρας, στον ξενιτεμό του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, περνώντας ρυθμίσεις και νομοσχέδια με ΠΡΑΞΕΙΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΧΩΡΙΣ τη νομιμοποίηση του ελληνικού λαού (καθώς στηρίζονται αποκλειστικά στο μπόνους των 50 εδρών πλέον) , παρουσιάζονται ως εγγυητές της ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. Μπορεί σήμερα να μην έχουμε μία χούντα συνταγματαρχών αλλά έχουμε μια χούντα που με το κοινοβουλευτικό προσωπείο των 300 καθορίζει την τύχη ενός ολόκληρου λαού.

ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973- ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2014

41 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΣΤΟΥΣ 

ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-Ε.Ε.-ΔΝΤ

41 χρόνια πέρασαν από τότε. Τότε που η νεολαία με το αίμα της έβαλε σε κίνηση τα γρανάζια της ιστορίας, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους της ξενόδουλης Χούντας και την αρχή μιας εποχής διάχυτου κοινωνικού ριζοσπαστισμού. Κι είναι η εξέγερση του Πολυτεχνείου διαχρονική για κάθε νεολαία που έχει το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον κι επιμένει να απαιτεί να γράψει την ιστορία βάσει των αναγκών της, ως σαρξ εκ σαρκός του λαού. Φλόγα στην καρδιά κάθε λαού που έχει την περηφάνια να σηκώσει ψηλά το κεφάλι και να γράψει την ιστορία με τα ίδια του τα χέρια, με γράμματα αδέξια, χρυσά κι ειλικρινή. Οι άνθρωποι γεννιούνται για να κοιτούν ψηλά. Και το σύνθημά τους για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πιο επίκαιρο από ποτέ για την υπό τη δημοσιονομική κατοχή του Κεφαλαίου και το ζυγό ενός κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού χωρίς προηγούμενο Ελλάδα του 2013.
ΨΩΜΙ: Γιατί είναι σήμερα που ένας ολόκληρος λαός καταδικάζεται σε μόνιμη εξαθλίωση με μισθούς, συντάξεις και συνθήκες δουλειάς που του στερούν την αξιοπρέπεια, αδυνατώντας να καλύψει στοιχειώδεις καθημερινές του ανάγκες. Μαζί με αυτά και το δικαίωμα στην ζωή, αφού από τους περισσότερους στερείται το δικαίωμα στην περίθαλψη και την ασφάλιση (25 ευρώ στα νοσοκομεία, κούρεμα στα ταμεία), την ίδια στιγμή που αποφασίζουν για ένα μέλλον υποταγής και φτώχειας για την δική μας γενιά με μισθούς πείνας, την ανεργία να πολλαπλασιάζεται καθημερινά και τη μετανάστευση να παρουσιάζεται σαν λύση φυγής από αυτήν την πραγματικότητα. Γιατί το ΨΩΜΙ δεν έφτασε ποτέ πραγματικά σε αυτόν τον τόπο. Στον τόπο αυτό που χιλιάδες συμπολίτες μας ψάχνουν κυριολεκτικά στα σκουπίδια για να φάνε και οι μαθητές μας λιποθυμούν στα σχολεία γιατί οι άνεργοι γονείς τους δεν μπορούν να τους προσφέρουν ούτε το πρωινό. Ο λαός αυτός δεν είχε και δεν έχει ΨΩΜΙ εξαιτίας των κυβερνήσεων που υπογράφουν σαν καλοί υπηρέτες της ΕΕ την καταστροφή και τον αφανισμό μιας ολόκληρης γενιάς που αυτοκτονεί επειδή της στερούν την αξιοπρέπεια και εν τέλει το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή.
ΠΑΙΔΕΙΑ: Διάλυση κάθε ίχνους δημόσιας και δωρεάν παιδείας, κάθε ίχνους εργασιακής προοπτικής για τη νεολαία που το μόνο που βλέπει στο τούνελ είναι η μετανάστευση. Το Πανεπιστήμιο στο στόχαστρο. Ένα πανεπιστήμιο για λίγους, αφού λίγα είναι αυτά που ο πετσοκομμένος προϋπολογισμός του επιτρέπει να παρέχει στους φοιτητές. Για να σπουδάζουν αυτοί που δε διαγράφονται. Ένα νέο πανεπιστήμιο αυταρχικό εκπαιδευτήριο στις υπηρεσίες της αγοράς και των επιχειρήσεων. Μετά τις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων, ήρθαν και οι διαγραφές των φοιτητών που χαρακτηρίζονται λιμνάζοντες και αιώνιοι. Μόνο που όλα αυτά είναι ένα αισχρό ψέμα του υπουργείου το οποίο στην ουσία έρχεται να διαγράψει μονάχα τα παιδιά των λαικών οικογενειών που δυσκολεύονται να τελειώσουν «εγκαίρως» το πανεπιστήμιο γιατί εργάζονται σκληρά για να τα βγάλουν πέρα. Πόσο μάλλον τώρα όπου η φοιτητική μέριμνα πλέον καταργείται ριζικά με τις ιδιωτικοποιήσεις των εστιών και των λεσχών σίτισης. Και για όποιον τολμά να σηκώνει κεφάλι απέναντι σε όλα αυτά, έρχεται αντιμέτωπος με ένα πανεπιστήμιο που πλεόν μετατρέπεται σε αυταρχικό εκπαιδευτήριο με τεράστιες ευθύνες των νέων πρυτάνεων που ξεκάθαρα είναι τσιράκια της κυβέρνησης και του υπουργείου, υλοποιώντας κάθε πτυχή του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου. Το φοιτητικό κίνημα δεν θα ξε΄χασει ποτέ τον πρύτανη του ΕΚΠΑ Φορτσάκη που δεν δίστασε να βάλει τα ΜΑΤ γύρω από το κτήριο της συγκλήτου και αυτά ανενόχλητα να ξυλοκοπήσουν φοιτητές που διαδήλωναν ζητώντας δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλο το λαό.

Και με ένα “Νέο Λύκειο” εξεταστικό κάτεργο που φέρνει 3 χρόνια πανελλήνιες για τους μαθητές και στην έρχεται να οξύνει ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση ,καθώς όποιος δεν μπορεί να πληρώσει τα φροντιστήρια που απαιτούνται είναι καταδικασμένος στην αμάθεια και την απλήρωτη εργασία απ' τα 16 του χρόνια. Το μέλλον δηλαδή των μαθητών που προέρχονται από φτωχα λαικά στρώματα είναι τα ΣΕΚ, τα ΙΕΚ, οι δίχρονες καταρτίσεις και οι μαθητείες που ουσιαστικά τους πετούν στον καιάδα της επισφάλειας και της ανεργίας στερώντας τους όμως πάνω απ’ όλα το δικαίωμα στη μόρφωση! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ:

Γιατί η ελευθερία, αυτός ο ιερός αγώνας που έδωσε αμέτρητες φορές ο λαός μας και δίνει ακόμα και σήμερα είναι αδιαπραγμάτευτη ανάγκη. Γιατί σήμερα μας στερούν το δικαίωμα στον ίδιο τον αγώνα. Από τον συνδικαλιστικό νόμο που αλλάζουν οι κόρακες της εξουσίας και καταργούν την απεργία μέχρι την άγρια καταστολή που αντιμετωπίζουμε όλοι όσοι σηκώνουμε κεφάλι και δεν δεχόμαστε να ζήσουμε σαν δούλοι. Από το κλείσιμο της ΕΡΤ με την εισβολή των ΜΑΤ, την άγρια καταστολή των φοιτητικών αγώνων και των μαθητικών καταλήψεων που ξεσπούν παντού αλλά και το άγριο ξύλο που αντιμετωπίζουν όλοι οι αγώνες του σήμερα. Από τους καθηγητές που απολύονται σε μια νύχτα και ξαφνικά είναι «διαθέσιμοι» στα υποστελεχωμένα σχολεία μέχρι και όλον τον κόσμο της εργασίας που αντιμετωπίζει τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού.

ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ…

Το αστικό σύστημα εξουσίας, κεφάλαιο και ευρωπαίοι εταίροι, δε χρειάζεται να κρυφτούν τάχα, πίσω από παρανοϊκούς συνταγματάρχες. Η ΕΕ είναι εδώ, να επιθεωρεί τη δολοφονία του λαού. Χρόνια αποκοίμιζαν για το τέλος της ιστορίας, αφού ο καπιταλισμός ήταν δήθεν αήττητος και αειθαλής και κυρίως δίκαιος και δυναμικός Με μια δημοκρατία στα μέτρα των αστών και του συστήματος τους

Το πέπλο της δημοκρατίας τους, θέλει να αποφασίζουν τα διευθυντήρια της ΕΕ και του ΔΝΤ για τις τύχες ολόκληρων λαών, ενώ ο λαός και η νεολαία που μάχονται έξω από τη βουλή αντιμετωπίζονται ως «εσωτερικός εχθρός» και "μειοψηφίες". Είναι σαφές ότι ο αυταρχισμός υποδηλώνει τον τρόμο των κυρίαρχων. Φοβούνται το ρεύμα ανυπακοής που υπάρχει στον ελληνικό λαό. Τρέμουν ότι η νέα γενιά δε θα γίνει πειραματόζωο στον κοινωνικό Καιάδα, αλλά δύναμη ανατροπής

Οι καιροί μας θα είναι ανατρεπτικοί. Έρχεται το Πολυτεχνείο να μας το θυμίσει. Δε θα γίνουμε η γενιά της φτώχειας και της ανεργίας! Δε θα δώσουμε ούτε ένα ευρώ για τις σπουδές μας! Να φοβούνται οι σύγχρονοι δυνάστες που φυλακίζουν ανάγκες και δικαιώματα. Γιατί καμία χούντα δεν είναι ανίκητη.

Γιατί τα υπόγεια ρεύματα κάποτε ξεσπούν.
Τότε μπορέσαμε. Δεν έχουμε δικαίωμα να μην μπορέσουμε τώρα…

ΟΛΟΙ/ΕΣ στη ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ σ. φ. ΠΤΔΕ

Τετάρτη 12/11 στις 12:00 στον 1^ο όροφο (πύργος)

Α.Ρ.ΠΑ. Ε.Α.Α.Κ. arpa-eaak.blogspot.com