ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΠΛΕΥΡΑ

Συγκυρία

Πέντε χρόνια τώρα η ζωή μας κατακλύζεται από τις λέξεις “μνημόνια”, “τρόικα”, “χρέος”, “κρίση”, “ευρωπαϊκές δεσμεύσεις” κι όλοι νιώθουμε στο πετσί μας τί πραγματικά σημαίνουν. Πέντε χρόνια τώρα τσακίζονται δικαιώματα του κόσμου της εργασίας που κατακτήθηκαν με αγώνες ολόκληρου αιώνα: Απολύσεις, κόψιμο μισθών και συντάξεων, κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, πνίξιμο στα χημικά και στο ξύλο για όποιον αντιστέκεται. Αυτό είναι το “success story” της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
• απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων για πρώτη φορά μετά το 1914
• κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και κατώτατου μισθού
• 67% ανεργία στους νέους κάτω των 25
• απελευθέρωση των απολύσεων και των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας
• εξίσωση κολλεγίων και ΑΕ
Ι• ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για ένα κομμάτι ψωμί στις πολυεθνικές
• χαράτσια και φοροληστεία

Που έρχεται να ολοκληρωθεί με το “πρωτογενές πλεόνασμα”, το οποίο δίνεται:
• στις τράπεζες: αφού με τον μηχανισμό του χρέους, τους έχουμε δώσει τα τελευταία 3 χρόνια 240 δις προκειμένου να συνεχίσουν να κερδοφορούν ώστε το κεφάλαιο να ξεπεράσει την κρίση του, ρίχνοντας το βάρος στον λαό, τον οποίο εξαθλιώνουν όλο και περισσότερο 
• Την Αστυνομία και τους δικαστές: στους πιο πιστούς υπηρέτες του κεφαλαίου. Αυτούς που χτυπάνε φοιτητές και εργάτες που αγωνίζονται για το δικαίωμα στη μόρφωση και στην εργασία, και που επιστρατεύουν απεργίες, κυνηγάνε αγωνιστές, καταπατούν το άσυλο των κοινωνικών αγώνων και της ελευθερίας στη συνδικαλιστική δράση.

 Από κοντά φυσικά και η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, γέννημα της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και θρέμμα του αστικού κράτους και συνακόλουθα της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, που υιοθετεί την πολιτική της ατζέντα, τη στιγμή που εξισώνει την εγκληματική της δράση (τα πογκρόμ στους μετανάστες, μέχρι τη δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Π. Φύσσα), με τους αγώνες του λαού και της νεολαίας ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Όλα αυτά φυσικά μέσα στη φυλακή του ευρώ και της ΕΕ της φτώχειας, της ανεργίας, της μετανάστευσης και του φασισμού

Της Ευρωπαϊκής Ένωσης που:
• Στηρίζει το φασιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία
• επιβάλλει διαρκώς νέα “μνημόνια”
• κάνει νόμο την ευέλικτη και ανασφάλιστη εργασία για τη νέα γενιά με τα προγράμματα ΚΟΧ, Voucher κτλ
• με δόγμα της συνθήκης της Μπολόνια: “γνώσεις – ικανότητες – δεξιότητες”, μας θέλει port – folia που θα γεμίζουν με διάσπαρτες γνώσεις, έρμαια στις ορέξεις του κάθε εργοδότη

Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση – Νέοι Εσωτερικοί Κανονισμοί

Πρόκειται για μια προσπάθεια εφαρμογής των κατευθύνσεων της συνθήκης της Μπολόνια, δηλαδή των επιταγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και για όσους βιαστούν να αναφωνήσουν «επιτέλους, γινόμαστε Ευρώπη», ας  ρίξουμε μια ματιά στο τι προβλέπει η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση για το πανεπιστήμιο: αρχικά, προβλέπεται η δραματική μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης, με αποτέλεσμα την πλήρη υποβάθμισή του, κάτι που ήδη βιώνουμε καθημερινά, από τις απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων και την υποστελέχωση των υπηρεσιών μέχρι τα χαλασμένα ασανσέρ της σχολής μας. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει διάπλατα η είσοδος για τις επιχειρήσεις οι οποίες είτε θα αναλαμβάνουν υπηρεσίες που μέχρι πρότινος ήταν δημόσιου χαρακτήρα (φύλαξης – καθαριότητας και πλέον και σίτισης)  βγάζοντας άμεσο κέρδος,  είτε θα επενδύουν στα πανεπιστήμια με χρηματοδοτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πλέον η έρευνα που θα παράγεται δε θα είναι για τις ανάγκες τις κοινωνίας, αλλά θα είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις επιταγές των επιχειρήσεων και της αγοράς. Επιπλέον σε συνδυασμό με το σπάσιμο του πτυχίου μας στα 3+1 χρόνια (το οποίο πλέον θα είναι ένας ατομικός φάκελος προσόντων που θα γεμίζουμε με επί πληρωμή σεμινάρια, ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε εργοδότη), δημιουργείται το νέο μοντέλο εργαζομένου. Ο νέος εργαζόμενος, εκτός από τις εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα που θα αντιμετωπίζει (με μισθό 400 ευρώ, επισφάλεια και «ευελιξία», χωρίς ενιαία δικαιώματα και συμβάσεις, έρμαιο των ορέξεων της εργοδοσίας) θα είναι  αμόρφωτος και υπερεξειδικευμένος, με διάσπαρτες κατακερματισμένες γνώσεις, χωρίς συνολική εποπτεία του αντικειμένου του καθώς και πειθήνιος και εντατικοποιημένος, χωρίς καμία δυνατότητα αντίστασης και συλλογικής διεκδίκησης. Πρόκειται για μια αντανάκλαση των εργασιακών σχέσεων που ήδη επιβάλλονται στην κοινωνία (μια ευγενική προσφορά και πάλι της ΕΕ, με τα περιβόητα προγράμματα VOUCHER, KOX, ΕΣΠΑ κλπ)

Προφανώς, σε αυτό το πανεπιστήμιο δε χωράμε όλοι. Ήδη με την περικοπή της μέριμνας (ιδιωτικοποίηση – αντίτιμο στη Λέσχη, εξώσεις – ενοικιάσεις στις εστίες, περικοπή συγγραμμάτων ) καθώς και με την κατεύθυνση περί εισαγωγής διδάκτρων ακόμα και για το προπτυχιακό (σύμφωνα και με εκθέσεις του ΟΑΣΑ) σημαντικό μέρος του κόστους φοίτησης μεταφέρεται στις πλάτες μας. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις επιχειρούμενες διαγραφές φοιτητών (180.000 – ο μισός φοιτητικός πληθυσμός!) εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς και αποκλείουν πολλούς από εμάς που πασχίζουμε να τα βγάλουμε πέρα από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Την ίδια ώρα, εντατικοποιούν τους ρυθμούς των σπουδών μας και γίνονται ακόμα πιο αυταρχικοί, μιας και στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, οι φοιτητικοί σύλλογοι και το φοιτητικό κίνημα δεν έχουν θέση (βλ. κατάργηση του ασύλου, πειθαρχικά, διαγραφές, κατάργηση αυτοδιοίκητου) σε μια προσπάθεια πειθάρχησης της νεολαίας και ενίσχυσης του ατομικού δρόμου.

Το φοιτητικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα στάθηκε στο πλάι του αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, για μόνιμη και σταθερή εργασία. Ο αγώνας όμως ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ενάντια στα σχέδια του υπουργείου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας. Για μια αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης τους, για ένα πανεπιστήμιο στα χέρια φοιτητών – εργαζομένων, με έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των επιχειρήσεων!

ΚΑΤΩ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ, ΝΟΜΟΣ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΙΤΗΤΗ!

Εργασιακά

Και πες πως μετά από 4 χρόνια, μετά από εντατική προσπάθεια και βιασύνη τελειώσεις τη σχολή, μετά τι θα γίνει;

• Είτε θα ανήκουμε στο 67% της ανεργίας για τη νεολαία μιας και φέτος δεν έγινε κανένας διορισμός δασκάλου στο δημόσιο, ενώ οι προσλήψεις αναπληρωτών ήταν δραματικά λιγότερες σε σχέση με πέρσι, 

• Είτε θα είμαστε αναπληρωτές σε κάποιο ξερονήσι (χλώμο το βλέπω), προσπαθώντας να τα βγάλουμε πέρα με 400 ευρώ, που θα παίρνουμε από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ της ΕΕ, δουλεύοντας με 9μηνη σύμβαση, φουλ στην ανασφάλεια και το άγχος για το μέλλον, λειτουργώντας όχι ως παιδαγωγοί αλλά ως «εποχιακοί υπάλληλοι» που θα τρέχουμε να βουλώνουμε τρύπες όπου υπάρχουν. Εκτός των άλλων, από πάνω μας θα έχουμε το βούρδουλα της αξιολόγησης, μιας και θα παρακολουθείται κάθε μας βήμα και θα πρέπει να αποδεικνύουμε κάθε στιγμή στους αξιολογητές-τσιράκια της κυβέρνησης, ότι είμαστε «άξιοι» σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, ότι εφαρμόζουμε κατά γράμμα το αναλυτικό πρόγραμμα, που προβλέπει τις κατακερματισμένες γνώσεις-ικανότητες-δεξιότητες και ότι αναπαράγουμε την κυρίαρχη ιδεολογία.

Και όλα αυτά σε ένα σχολείο- επιχείρηση των ταξικών φραγμών για λίγους κι εκλεκτούς, όπου χωράνε μόνο τα παιδιά που μπορούν να αντέξουν την εντατικοποίηση και να διαπεράσουν τα εξεταστικά φίλτρα, που θεωρούνται «ανταγωνιστικά» και πληρούν τις προϋποθέσεις του μελλοντικού εργαζομένου. Σε ένα σχολείο όπου τα παιδιά στοιβάζονται σε αίθουσες 30 ατόμων, μιας και ολοένα και περισσότερα σχολεία συγχωνεύονται, που πηγαίνουν πεινασμένα στο σχολείο και που έχουν εξαντλητικά ωράρια 7 ωρών από την πρώτη δημοτικού, γεμάτα ανούσια, καταπιεστικά μαθήματα, που παρέχουν απλά κατακερματισμένη γνώση, καταστέλλουν κάθε δημιουργικότητα και διαφορετικότητα και καλλιεργούν το συμβιβασμό και την προσαρμογή.

Απέναντι σε αυτό, προτάσσουμε ένα ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλους, χωρίς ταξικούς φραγμούς. Με μορφωμένους δασκάλους, όσους χρειάζεται το κάθε σχολείο, που θα είναι παιδαγωγοί και όχι υπάλληλοι μιας επιχείρησης, που θα ασκούν το παιδαγωγικό έργο μέσα και έξω από τη σχολική τάξη. Με πολύχρωμες τάξεις που θα χωράν όλα τα παιδιά, σε ένα σχολικό περιβάλλον χωρίς κάγκελα και παιδιά μόνα τους στο τελευταίο θρανίο. Ένα σχολείο που δε θα διασπά τη γνώση διαμορφώνοντας έναν ακόμη εξειδικευμένο εργάτη στο υπόγειο ενός εργοστασίου, αλλά θα παρέχει πολύπλευρη μόρφωση και θα παράγει ολοκληρωμένες προσωπικότητες που θα μπορούν να αμφισβητούν και να αλλάζουν τον κόσμο γύρω τους, με βάση τις ανάγκες τους και της κοινωνίας.

ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΝΑΖΙ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΦΥΠΝΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Η λογική μας για τις εκλογές

Για το σχήμα της Α.Ρ.ΠΑ. και γενικότερα για την Ε.Α.Α.Κ., οι εκλογές αποτελούν άλλη μια πολιτική μάχη ανάμεσα στις πολλές που δίνουμε καθημερινά μέσα κι έξω από τις σχολές. Για εμάς οι εκλογές είναι μια μάχη που εμπεριέχει τη λογική της ανάθεσης και που κάποιοι επιδιώκουν να καθοδηγείται από μικροπολιτικά-κομματικά συμφέροντα αλλά αποφασίζουμε να συμμετέχουμε συνειδητά καθώς δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως είναι ένας θεσμός που έχει κατακτηθεί μέσα από αγώνες και αποτελεί μια διαδικασία που αποτυπώνει τους συσχετισμούς, έστω και σε μια συγκεκριμένη χρονική συγκυρία και μπορεί να δώσει στη νεολαία τη δυνατότητα να δώσει δικό της στίγμα. Δε θεωρούμε τις εκλογές ως το μοναδικό μέσο πάλης και έκφρασης, ούτε ότι αποτελούν τη δύναμη ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Το αποτέλεσμα όμως των εκλογών αν και δεν καθορίζει απόλυτα, επηρεάζει τον τρόπο που θα λειτουργεί ο σύλλογος την επόμενη χρονιά, μιας και από τις εκλογές προκύπτουν τα διοικητικά συμβούλια και βγαίνουν οι «εκπρόσωποι των φοιτητών».

Η ΕΑΑΚ συμμετέχει στις εκλογές, γιατί δεν θέλουμε να χαρίσουμε τη διαδικασία λήψης απόφασης σε κανένα φοιτητοπατέρα ή «ειδικό» και γιατί θέλουμε να είναι μια διαδικασία πολιτική, όπου θα αναμετρηθούν αντιλήψεις και όχι γνωριμίες, καφέδες ή κομματικοί μηχανισμοί. Για τον ίδιο λόγο παρεμβαίνουμε στα διοικητικά συμβούλια, όχι για να το παίξουμε οι αφ’ υψηλού παντογνώστες αντιπρόσωποι των φοιτητών, αλλά για να ελέγχουμε τι γίνεται μέσα σε αυτά και για να θέτουμε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων συνεχώς υπό τον έλεγχο των φοιτητών στις γενικές συνελεύσεις, ώστε να αποφασίζει όλος ο σύλλογος και όχι 9 πεφωτισμένα άτομα για εμάς χωρίς εμάς. Στις εκλογές, όπως και στα διοικητικά συμβούλια συμμετέχουμε και παρεμβαίνουμε με τη λογική ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ κι ΕΝΑΝΤΙΑ.

ΕΝΤΟΣ

Γιατί αντιλαμβανόμαστε τις εκλογές ως μια πολιτική μάχη, καθώς θα καθορίσουν τα όργανα εκπροσώπησης των φοιτητών. Θεωρούμε ότι ριζοσπαστικές αντιλήψεις οφείλουν να συμμετέχουν σε τέτοια όργανα, όχι για να συνδιαλέγονται με αντιδραστικές δυνάμεις αλλά για να τα ελέγχουν και να τα εκθέτουν στον κόσμο του συλλόγου. 

ΕΚΤΟΣ

Γιατί είμαστε ενάντια σε λογικές αντιπροσώπευσης και δεν κυνηγάμε θεσούλες που εξασφαλίζουν οι εκλογές. Αντίθετα, επιδιώκουμε πολιτικές εκλογές με πολιτική συνείδηση και αγωνιστική συμμετοχή πριν, στις εκλογές και μετά από αυτές. Επίσης επιδιώκουμε οι φοιτητές να στηρίξουν έμπρακτα το σχήμα στις εκλογές, με τη συμμετοχή τους στο ψηφοδέλτιο της Ε.Α.Α.Κ., αλλά και πέρα από αυτές να στηρίζουν το σχήμα, με την ενεργό συμμετοχή τους σε αυτό και να συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη την επομένη των εκλογών.

ΕΝΑΝΤΙΑ

Γιατί απέναντι στη λογική της ανάθεσης και των συνεδριάσεων «κεκλεισμένων θυρών» για τις οποίες δε μαθαίνει ποτέ κανείς, αντιπαραβάλλουμε τη λογική των ζωντανών φοιτητικών συλλόγων, όπου κάθε φοιτητής μέσα από τις γενικές συνελεύσεις , θα μπορεί να εκφράζεται, να αποφασίζει και να αναζητά λύσεις σε κάθε του πρόβλημα, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια του. Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, όπου γίνονται οι πραγματικές πολιτικές ζυμώσεις μέσω της πολιτικής αντιπαράθεσης και εκφράζονται οι πραγματικοί-διαρκώς μεταβαλλόμενοι- συσχετισμοί των συλλόγων. 

Οι άλλοι

ΔΑΠ

Ψήφος στη ΔΑΠ πρακτικά σημαίνει διατήρηση και ενίσχυση της πολιτικής της. Μιας πολιτικής που αρχικά εδράζεται στις πελατειακές σχέσεις των δωρεάν σημειώσεων πριν τις εξεταστικές, στα κερασμένα ποτά, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει τον ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό ως μοναδικές λύσεις αδρανοποιώντας τους φοιτητικούς συλλόγους και απολιτικοποιώντας το φοιτητικό κίνημα όπως ακριβώς επιθυμεί το υπουργείο. Ένα ανενεργό φοιτητικό κίνημα δεν θα μπορέσει να αντισταθεί στην εφαρμογή των κατευθύνσεων της συνθήκης της Μπολόνια και ευρύτερα της ΕΕ και αυτός είναι ο απώτερος σκοπός της ΔΑΠ. Είναι η ίδια παράταξη που υπερασπίστηκε παλαιότερα το ΝΟΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ και το σχέδιο ΑΘΗΝΑ, ενώ τώρα έρχεται να στηρίξει την ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου, τους Νέους Εσωτερικούς Κανονισμούς, τις διαγραφές φοιτητών και την κατάργηση του ασύλου. Εξάλλου όλα τα παραπάνω αποτελούν θέσεις της που γνωστοποίησε και στο βιβλιαράκι που έβγαλε με τίτλο «Παιδεία 2020». Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως ως παράταξη της ΝΔ αποτελεί το μακρύ χέρι της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια και κύριο εκφραστή της. Μίας κυβέρνησης που σε σύμπλευση με ΕΕ-ΔΝΤ έρχεται να ολοκληρώσει την καταστροφική πολιτική για το μεγαλύτερο μέρος του λάου φέρνοντας μας φτώχεια, ανεργία και φασισμό διαλύοντας οποιαδήποτε ελπιδοφόρα προοπτική για μας. Γυρνάμε την πλάτη στους εκφραστές της πολιτικής που έρχεται να διαλύσει τα πτυχία μας και να καταστρέψει το εργασιακό μας μέλλον!

ΚΝΕ/ΠΚΣ/ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ/ΜΑΣ

Η πολιτική που ασκεί η παράταξη της ΚΝΕ στο πανεπιστήμιο κάνει φανερές τις αδυναμίες και τα αδιέξοδα της με αποκορύφωμα την αδιαφορία της για τον σύλλογο και για την ενίσχυση του μέσω των γενικών συνελεύσεων. Επιπλέον,  επιχειρεί τη λήψη αποφάσεων (ακόμα και αγωνιστικών που απαιτούν μαζικότητα) πρωτίστως από το Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ), το οποίο είναι ένα  μακρινό και αποκομμένο όργανο από τους φοιτητές. Πρόκειται για την λογική με την οποία συμμετέχει και στις εκλογές, καθώς καλεί την φοιτητιώσα νεολαία με την ψήφο της να της παραδώσει την μοίρα και τις αποφάσεις του συλλόγου για την επόμενη χρονιά, καλλιεργώντας  με αυτόν τον τρόπο τάσεις και λογικές ανάθεσης.  

Όποιον αγώνα δεν μπορεί να τον ελέγξει, τον απαξιώνει και καλεί τον κόσμο μονάχα σε πορείες διαμαρτυρίας, καθώς θεωρεί πως το κίνημα δεν μπορεί να πετύχει  νίκες στο σήμερα και μικρές υλικές κατακτήσεις. Επιδίδεται σε μία συνεχή λασπολογία προς τις υπόλοιπες δυνάμεις του κινήματος, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει τη νίκη μόνο μέσω της εκλογικής ισχυροποίησης του ΚΚΕ. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η στάση της ΠΚΣ, η οποία συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεση προς τ’ αριστερά, την ίδια στιγμή που η τεράστια επίθεση που έχει εξαπολυθεί, απαιτεί συνεργασία και κοινή δράση των δυνάμεων που αγωνίζονται.

ΑΠΟΧΗ

Σε αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο, ειδικά για τη νεολαία, η αποχή από τις συλλογικές διαδικασίες αποτελεί αυτοκαταστροφική επιλογή. Αυτό γιατί όλη αυτή η στοχοποίηση και διάλυση της νεολαίας είναι αποτέλεσμα πολιτικών που επιβάλλονται όσο εμείς δε στέλνουμε μήνυμα καταδίκης και ανατροπής τους. Ειδικά αυτή την περίοδο, που επιχειρείται η απαξίωση των φοιτητικών συλλόγων και των συλλογικών διαδικασιών και που πολλές φορές ποινικοποιείται ακόμη η ίδια η συνδικαλιστική δράση η αποχή τροφοδοτεί και δυναμώνει αυτές τις επιδιώξεις από πλευράς Κυβέρνησης και Υπουργείου. Είναι τώρα που πρέπει εμείς να δώσουμε την απάντηση ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι εδώ, είναι μαζικοί, ενεργοί και καταδικάζουν σε κάθε διαδικασία τους την πολιτική που διαλύει τις σπουδές και το μέλλον μας. 

Σε μια τέτοια περίοδο είναι αδιανόητο για ένα νέο άνθρωπο να απέχει από τις διαδικασίες και να αδιαφορεί για αυτές. Γιατί αυτές είναι που θα καθορίσουν σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή του εντός και εκτός σχολής αλλά και τους όρους με τους οποίους θα μπορεί να διεκδικήσει συλλογικά αυτά που του αξίζουν. Το μήνυμα απάθειας που στέλνει η αποχή θα δώσει το πράσινο φως για τη «νομιμοποίηση» των πολιτικών που ήδη διαλύουν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία και υποβαθμίζουν το επίπεδο ζωής γενικότερα. 

«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..» 

Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στο πακέτο μέτρων που μας ετοιμάζουν, ενώ τελικά ανακουφίζει τη ΔΑΠ αφού δεν την καταγγέλλει και δεν την περιθωριοποιεί όπως πρέπει. Όπως άλλωστε αποδεικνύει η πολιτική του κεφαλαίου κανένα πρόβλημα δεν είχαν με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αυτό που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!

ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΠΛΕΥΡΑ…

Η γενιά μας όμως σε αυτά τα σχέδια δεν θα υπακούσει! Θα σκύψουμε το κεφάλι διαλέγοντας την αποξένωση, τον ανταγωνισμό, τον ατομικό δρόμο και την εξαθλίωση της ανεργίας και της φτώχειας; Η απάντηση δυνατή και ξεκάθαρη: ΌΧΙ! Θα σηκώσουμε το ανάστημα μας και θα ανατρέψουμε τα σχέδια τους! Στον κοινωνικό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν εμείς δεν θα υπακούσουμε γιατί έχουμε την αξιοπρέπεια να εξεγειρόμαστε και να διεκδικούμε όλα όσα μας ανήκουν δικαιωματικά! 

ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. σημαίνει ενίσχυση της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς μες στα Πανεπιστήμια, της δύναμης αυτής που όχι απλά υπάρχει στα κινήματα και στους αγώνες αλλά συμβάλλει με κάθε τρόπο στη δημιουργία, την αναβάθμισή και την περαιτέρω πολιτικοποίησης τους. Δεν πρεσβεύουμε την αριστερά που κάθεται στη γωνιά της απαγγέλοντας ξύλινους λόγους και επιδιώκει την οργανωτική της αναβάθμιση, αλλά αυτή που δίνει κάθε μάχη ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας, των μνημονίων και της εξαθλίωσης καθώς και στους εκφραστές τους (κυβερνήσεις-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Κεφάλαιο). Παλεύουμε για μία νεολαία ενωμένη με την υπόλοιπη πληττόμενη πλειοψηφία που θα βγαίνει μαχητικά στο προσκήνιο, όχι διεκδικώντας απλά τα δικαιώματά της με παραστάσεις διαμαρτυρίας, αλλά ισχυροποιώντας τους αγώνες της με την επιβολή των αναγκών της. Ψήφος στην Ε.Α.Α.Κ. και την αντικαπιταλιστική αριστερά δεν είναι ψήφος ανάθεσης, σημαίνει συλλογική στράτευση στις μάχες που μας περιμένουν και ενίσχυση της αντίληψης ότι οι συλλογικοί αγώνες είναι το μέσο για να ενωθεί κάθε φωνή, η φωνή να γίνει λόγος και ο λόγος να γίνει πράξη . 

Σε μια περίοδο που νεολαία και εργαζόμενοι δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση που έχουμε βιώσει ποτέ, η σπουδάζουσα νεολαία πρέπει να κάνει ξεκάθαρο σε κάθε τόνο πως δεν υποτάσσεται και δε συναινεί με την υποβάθμιση της ζωής της και την διάλυση του μέλλοντός της. Πρέπει να βροντοφωνάξει πως θα τη βρουν απέναντί τους σε όλες τις μάχες, απ’ την πιο μικρή ως την πιο μεγάλη, από το κομμένο σύγγραμμα μέχρι το νόμο Αρβανιτόπουλου και από το κλείσιμο σχολών μέχρι τον αγώνα για δουλειά με δικαιώματα. 

Ειδικά φέτος που οι φοιτητικές εκλογές διεξάγονται λίγο πριν τις ευρωεκλογές αλλά και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, οι κυβερνητικές παρατάξεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ,..) τις βλέπουν σαν βούτυρο στο ψωμί τους, αφού στήριξη των δυνάμεων αυτών θα σημαίνει συναίνεση της νεολαίας στα σχέδια Κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Κεφαλαίου, που μας εξαθλιώνουν. 

Ψήφος και στήριξη στην Ε.Α.Α.Κ. δε σημαίνει ψήφος διαμαρτυρίας. Σημαίνει ψήφος κινηματικής προοπτικής και αποτελεί ενίσχυση των δυνάμεων που αγωνίζονται για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους ,για την ανασυγκρότηση και ενίσχυση του φοιτητικού κινήματος, για αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα, για πολιτικές ελευθερίες και για την υπεράσπιση του ασύλου. Δυνάμεις που βλέπουν πως υπάρχει άλλος δρόμος , ένας δρόμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, χωρίς πολιτικές εξαθλίωσης, αλλά με όραμα και πράξη τις ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων.

Αν ο κόσμος δεν έχει χώρο για μας…άλλο κόσμο να φτιάξουμε!